„Żołnierz wyklęty”, Zachód przeklęty, przeklęta IIIŻydo-RP

Bez historycznej wiedzy o II w. światowej, o jej rzeczywistych inspiratorach, o ich stosunku do Polski, nie będziemy w stanie zrozumieć naszego polskiego dramatu pt. „Żołnierze wyklęci”.

 

Za początek tego dramatu można uznać zamach na gen. W.Sikorskiego dokonany w 1943r. A istnieją poważne przesłanki, i nie tylko polityczne, żeby sprawstwo tego mordu przypisać stronie brytyjskiej. Likwidacja gen. Sikorskiego, premiera rządu i dowódcy wojsk polskich, miała kilka przyczyn.

 

Gen. W.Sikorski (socjalista – a więc oczywisty przeciwnik żydowskiego kapitalizmu) uważał, że naturalną drogą polskiej armii jest marsz na Berlin razem z Armią Czerwoną. Dawało to Polsce maksimum politycznych szans na powojenną suwerenność, bowiem rząd polski z premierem Sikorskim uznawany był zarówno przez Zachód jak i przez ZSRR, a także cieszył się poparciem większości polskiego społeczeństwa. Uniemożliwiało jednocześnie stworzenie żydowskich rządów po wojnie (w skład rządu Sikorskiego wchodzili m.in. przedstawiciele Stronnictwa Narodowego).

Fakt, że gen. Sikorski tępił w wojsku polskim przejawy antysemityzmu wynikał z politycznego racjonalizmu. Zdawał sobie sprawę, że polityka Zachodu jest w istocie dyktowana przez międzynarodową żydowską finansjerę świata anglosaskiego. Podobnie było w ZSRR, choć po udanych czystkach antyżydowskich w latach 1930. wśród najwyższych władz Żydzi odgrywali już nieco mniejszą rolę. A więc gen. Sikorski starał się unikać konfrontacji z wszechmocnym już wtedy światowym żydostwem.

Jednak żydowska polityka lub eufemistycznie: polityka Zachodu, nie przewidywała istnienia Państwa Polskiego po wojnie. Żydo-sanacyjny rząd RP w Londynie sprzeciwiał się przyłączeniu do Polski Ziem Odzyskanych, a żydo-bolszewia (tzw. stalinowcy, których dzieci są dzisiaj demokratyczną elitą IIIŻydo-RP) domagała się włączenia Polski do ZSRR jako kolejnej republiki rad.

 

Po zamordowaniu gen. W.Sikorskiego w 1943r., mógł więc gen.W.Anders (Żyd, internowany w mieszkaniu Ł.Berii, szefa NKWD) wyprowadzić wojsko polskie z ZSRR i podporządkować je dowództwu zachodnich aliantów. Zachód mógł wykorzystać Polaków jako mięso armatnie dla własnych celów militarnych i politycznych. A żydowski element, wyszkolony i uzbrojony przez ZSRR, zdezerterował z polskiej armii i stworzył podwaliny pod przyszłą armię Izraela.

Jednocześnie udało się Zachodowi zainicjować i wzmocnić podział w polskim społeczeństwie na sympatyków armii gen.Andersa oraz władz londyńskich, co przekładało się także na nieświadome prozachodnie sympatie i na przeciwników następnej armii wojska polskiego idącej z Armią Czerwoną oraz podbudować nienawiść do ZSRR (w 1943r. wypłynęła bowiem sprawa Katynia – oczywiście sprawstwo przypisano ZSRR i Rosjanom).

 

„Na III Konferencji Gestapo – NKWD w Zakopanem 20.02.1940 r., w obecności agentów angielskich i amerykańskich, została „przyjęta do akceptującej wiadomości” przez mocarstwa zachodnie koncepcja wyniszczenia Narodu Polskiego poprzez fizyczną eksterminację polskich elit. To wtedy przyjęto program tzw. katyńskich mordów.
W 1956 i 1958 r. N. Chruszczow, Słowianin,  I-szy sekretarz KC KPZR usiłował wyjawić zbrodnie na Polakach dokonane przez żydo-bolszewizm. ”
Na podst. „Mord Katyński” – ks. Z.J. Peszkowski, S.Z. Zdrojewski (ks. Peszkowski był jeńcem obozu w Katyniu)

 

Po zakończeniu wojny z IIIRzeszą w 1945r. Zachód planował kolejną, tym razem z ZSRR. Do 1947r. żołnierze niemieccy w niewoli zachodnich aliantów byli utrzymywani w gotowości bojowej, ponieważ mieli stanowić zasadniczy trzon wojsk walczących z ZSRR.

 

W tym czasie polskie podziemie zbrojne, pozbawione przywództwa politycznego: a) po zamordowaniu gen. W.Sikorskiego, b) w rezultacie zakończenia wojny -, i nie uznające nowych władz PRL, otrzymywało wsparcie głównie polityczne i werbalne, ale także finansowe, z kół Zachodu oraz od pozostałości żydo-sanacyjnch władz londyńskich do trwania w zbrojnym oporze przeciw nowej władzy.
Opór ten miał miejsce na obszarze PRL i na dawnych terenach polskich zajętych przez ZSRR zgodnie z granicą na linii Bugu, czyli tzw. linii lorda Curzona, którą faktycznie wyznaczył w 1920r. urzędnik brytyjskiego MSZ, niejaki Lewis Namier (vel Ludwik Niemirowski), Żyd ze Lwowa.

Mapka – Pamiętajmy, Zachód chętnie przystał na wschodnią granicę Polski według Żyda Namiera i twardo optował za zachodnią granicą z 1937r. (a ta jest do dzisiaj zapisana w niemieckiej konstytucji). Churchill domagał się od Polski dostaw zboża dla zniszczonych wojną Niemiec!

 

Destabilizacja w strefie kontrolowanej przez ZSRR, czyli w strefie wroga Zachodu, którego miano niebawem zaatakować, była korzystna dla Zachodu (dla USA i Wlk.Brytanii), a faktycznie dla polityki Międzynarodowego Żyda.
Po 1945r. wykorzystano więc polskie podziemie zbrojne całkowicie instrumentalnie, nie licząc się kompletnie z ofiarami po polskiej stronie, a raczej licząc na jak największą ich ilość.

Można tę politykę streścić tak oto: żydowska polityka Zachodu i żydo-sanacyjnych władz RP w Londynie pchała Polaków do z góry przegranej walki, a żydowskie władze PRL skutecznie likwidowały zbrojne podziemie. To samo robiły władze ZSRR, które z oczywistych powodów musiały realizować bezpieczeństwo wewnętrzne na obszarze swojego państwa. W takich żydowskich kleszczach „żołnierze wyklęci” byli z góry skazani na śmierć.

Niezależnie od realizacji planów wojny z ZSRR żydowska polityka Zachodu osiągała dwa cele: wykrwawiali się młodzi, zdeterminowani do walki o Polskę patrioci i jednocześnie rosła nienawiść do Rosji, do Rosjan i do władz w Polsce, które po 1956r. nie były już władzą żydowską – choć niestety, nie wyeliminowano żydostwa z całego obszaru polityki PRL.

W 1945r. mścił się na Polsce i Polakach brak narodowego przywództwa, wyeliminowanego najpierw żydo-sanacyjnym przewrotem majowym w 1926r., skutecznie eksterminowanego przez Niemców w czasie II w. światowej i przez żydowskie NKWD na obszarach okupowanych przez ZSRR.

Po 1945r. Polacy mieli już dosyć wojny, chcieli normalnie żyć, pracować. Zbiorowa mądrość Narodu dała o sobie znać już wcześniej, w 1944r. Już drugiego dnia powstania warszawskiego wywieszono w oknach białe flagi. Polacy nie chcieli ginąć za żydowską politykę Zachodu.

„Żołnierze wyklęci” – nieszczęśnicy pozbawieni – za sprawą Zachodu – polskiego przywództwa, trwali w bezsensownym, beznadziejnym, oporze, który niczego nie mógł już zmienić, przynosił tylko niepotrzebną śmierć.

Karty historii „żołnierzy wyklętych” mają nie tylko barwę białą, są niestety także i karty czarne.
„Żołnierze wyklęci” – oczywiście nie wszyscy – mają na sumieniu życie wielu Polaków, których zamordowali i ograbiali – musieli przecież zdobywać żywność i środki na prowadzenie walki. Ale zabijali także tych Polaków, którzy w nowej rzeczywistości, w rzeczywistości PRL, próbowali układać swoje życie – nie mogło być i nie było wtedy innej rzeczywistości.

I o tych naszych kartach historii pamiętać także musimy, bo to nasza historia – historia naszych błędów, porażek, dramatów i ciągłego braku polskiego, narodowego przywództwa.

 

Dzisiaj skrajni syjoniści dzierżący władzę w IIIŻydo-RP ustawiają na cokołach pomniki „żołnierzom wyklętym”, a zrzucają z cokołów pomniki żołnierzy Armii Czerwonej, którzy polegli na polskiej ziemi walcząc z naszym wspólnym wrogiem, z IIIRzeszą, z Niemcami, którzy z inspiracji Międzynarodowego Żyda i przez niego finansowani realizowali General Plan Ost, czyli plan zagłady Słowian – to była jedyna zaplanowana i realizowana eksterminacja.

Ci sami syjoniści wspierają oficjalnie wrogi Polakom reżim ukraińskich pogrobowców OUN-UPA, zapominając o ukraińskim ludobójstwie na Polakach, niszczą organizacje polskie i polonijne (B.Borusewicz na Litwie), usiłują wykorzystywać Polaków jako V kolumnę do obalania rządów na Białorusi.

Żydowski reżim IIIRP znów chce Polaków wykorzystać w identyczny sposób jak uczynił to Zachód w 1945r., w interesie światowego żydostwa, w jego imperialnych dążeniach do podboju Rosji.

 

Ideą „żołnierzy wyklętych” była walka o Polskę, o jej suwerenność. Podejmijmy tę ideę dzisiaj, oczyśćmy Polskę z jej zdrajców i wrogów – zlikwidujmy żydowski reżim IIIRP.

 

Dariusz Kosiur