Czy „Zmartwychwstanie” Państwo Polaków?

Okres Świąt Wielkanocnych jest dobrą okazją do przypomnienia naszym Czytelnikom dramatu „Zmartwychwstanie” autorstwa Lusi Ogińskiej.

 

Treść „Zmartwychwstania” nawiązuje do znanego wszystkim „Wesela” S.Wyspiańskiego. Mamy więc w dramacie Lusi Ogińskiej nie tylko te same postaci co u Wyspiańskiego, ale i te same pytania o polityczną kondycję polskiego narodu i państwa, do którego aspirują Polacy od kilku stuleci. Niestety, te nasze próby restytucji Państwa Polaków po początkowych sukcesach kończą się jego likwidacją, jak w przypadku IIRP w 1939r. zlikwidowanej przez IIIRzeszę i ZSRR i podobnie stało się z PRL zlikwidowaną w 1990r. w wyniku żydowskiej – zachodniej okupacji.

Różni natomiast te dramaty czas akcji, „Zmartwychwstanie” osadzone jest w realiach IIIRP.

Natomiast sam tytuł dramatu L.Ogińskiej nawiązuje do ewangelicznego wydarzenia zmartwychwstania Jezusa. Tkwi w tym zamierzeniu autorki oraz w samej symbolice zmartwychwstania Jezusa pewna logika dotycząca realnych losów Jezusa i Polski oraz religijnego mistycyzmu wiary i nadziei, który w odniesieniu do rzeczywistego bytu, jakim jest państwo, może opuścić wymiar niebezpiecznej ułudy i stać się także rzeczywistością. Żeby tak się stało musimy wiedzieć – i nie dotyczy to tylko katolików -, dlaczego Jezus został zamordowany, bo w istocie był to mord sądowy, podobny do mordu na Saddamie Husajnie i Slobodanie Miloševiczu. Jezusa zamordowano dlatego, że przepędził żydowskich kupców ze świątyni w dniu święta Paschy, gdy mieli największe zyski – Jezus uniemożliwił im ich święty geszeft. Poncjusz Piłat, rzymski prefekt Judei, nie chciał żydowskiego tumultu, więc przystał na żądania Żydów zabicia Jezusa.

Zatem, jeśli my, współcześni Polacy pozwolimy na trwanie w naszym kraju żydowskiego geszeftu ekonomicznego i politycznego, możemy liczyć jedynie na ukrzyżowanie, a nie na Zmartwychwstanie Państwa Polaków.

 

Dariusz Kosiur

 

Zapraszamy Państwa do obejrzenia filmu „Zmartwychwstanie”

autorka dramatu i scenariusza: Lusia Ogińska,

reżyseria: śp. Bohdan Poręba – (współtworzył i był wiceprezesem WPS)

zdjęcia: Andrzej Skorski – (współtwórca i członek zarządu WPS)

–