Rugi żydowskie – polska ziemia nie dla Polaków

Dziewiętnastowieczne „Rugi pruskie” (obraz W.Kossaka) współcześnie zastąpiły rugi żydowskie.

.

.

Polacy są dzisiaj nie tylko wyrzucani z własnego kraju ekonomicznym przymusem poszukiwania pracy – już 8 milionów Polaków od 1990r. wyemigrowało z Polski -, ale także pozbawiani są własności ziemi poprzez wywłaszczanie przez zagraniczne banki. „Ustawa o ziemi” żydo-rządu PiS uniemożliwia Polakom nabywanie ziemi. W rzeczywistości IIIŻydo-RP Polacy zostali wyeliminowani ekonomicznie z procesu obrotu ziemią – jesteśmy najbiedniejszym społeczeństwem UE. W wyniku zachodniej – żydowskiej okupacji Polski i działalności kolejnych żydo-rządów IIIRP naszą ziemię będą mogli nabywać obcy, Kościół, wyznaniowe gminy żydowskie, także zakon krzyżacki – jeśli nie uda mu się odzyskać nadanych, a także skradzionych, w przeszłości posiadłości będzie miał możliwość ich zakupu.

 

–

____________________________________

–

Rządy IIIŻydo-RP

 

 

Zawdzięczamy to m.in. tej oto armii

 

ANEKS:

z poczty prywatnej

Tucz z Tuczna

 

 

 

Przypominając nieco, już wcześniej* wspomniany przewał ustawowy z ustawami wokół Pol­skiej Ziemi rolnej, zwróćmy uwagę na bieżący zbieg okoliczności. Ustawa przegłosowywana jest ostatniego dnia marca i tego samego dnia ogłaszane jest, że w Polsce rozmieszczona zostanie silna amerykańska jednostka pancerna w sile co najmniej brygady. Czego lub raczej czyjej ziemi będzie bronić ta jednostka? I przed kim? Następnego dnia po głosowaniu rozpoczyna się program rozdaw­nictwa pieniędzy na dziecko, czyli dokładnie 1-go kwietnia. A Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przebywa na odwracającym uwagę wszystkich szczycie jądrowym. I nikt nie czuje się nabierany? Nikt nie zauważa, że przekierowuje się uwagę ludu od najistotniejszych spraw – jakimiś banialukami, pozornymi działaniami i oszukańczym spełnianiem obietnic? Oszustwo polega wszak tu na tym, że wykorzystuje się dane działanie poprzez wprowadzenie go w chwili, która ma posłużyć do czegoś zgoła innego, co wcześniej ktoś sobie sprytnie umyślił i ułożył. Taka skrzętnie skrywana ustawka. Jeśli to jest zbieg okoliczności, to rozkład jazdy pociągów lub rozkład odlotów i przylotów rejsowych samolotów to węzły gordyjskie nieszczęśliwych zbiegów okoliczności a nie skutek świadomego pla­nowania.

 

 

***

 

 

Przyjrzyjmy się znowu ustawie o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw przegłosowanej 31 marca tego roku w cią­gle jeszcze chyba naszym Sejmie. Dla skrótu nazwijmy ją ustawą o ziemi. Naiwnością byłoby twier­dzić, że zgłoszony przez klub parlamentarny PiS zapis 21-szej poprawki do ustawy o ziemi dotyczy wyłącznie Kościoła Katolickiego, innych kościołów i związków wyznaniowych. Przyjrzymy mu się w pełnym brzmieniu:

 

21) w art. 7 w pkt 4 w art. 2a w ust. 3 w pkt 1 dodać lit. d w brzmieniu:

„d) osoby prawne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania;”.

 

Zmieniany art. 2a podaje, że nabywcą nieruchomości rolnej może być wyłącznie rolnik indywi­dualny, chyba że ustawa stanowi inaczej a zaraz potem wyjaśnia, że jego zapisy nie dotyczą nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty wymienione pod literami od a) do c) przez: osobę bli­ską zbywcy, jednostkę samorządu terytorialnego, Skarb Państwa lub działającą na jego rzecz Agencję Nieruchomości Rolnych. Zatem zapis poprawki dodaje – pod literą d) – nową grupę podmiotów uprawnionych do nabywania ziemi z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Jak chcą naiwni, chodzi tu wyłącznie o Kościół Katolicki, inne kościoły i związki wyznaniowe. Przyjrzyjmy się jednak uważniej temu zapisowi.

 

Przecież dodatkowo ten zapis stwierdza, że chodzi o osoby prawne działające na podstawie przepisów a nie wyłącznie o Kościół Katolicki, inne kościoły i związki wyznaniowe. I dodatkowo mówi o podmiotach wymienionych w przepisach a nie wyłącznie w ustawach dotyczących stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego innych kościołów i związków wyznaniowych. A dodat­kowo wymieniagwarancje wolności sumienia i wyznania jako warunki wystarczające, by dany prze­pis zakwalifikować do grupy przepisów uprawniających do nabywania ziemi przez te bliżej nieokre­ślone osoby prawne działające na podstawie przepisów w rozpatrywanym zapisie poprawki.

 

Dla przykładu weźmy aktualną ustawę z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej. I w niej czytamy w art. 3. ust. 1. „Gminy ży­dowskie swobodnie wykonują zasady wyznania mojżeszowego oraz zarządzają swoimi prawami.”. Czy to powoduje, że ta (zwana w skrócie) ustawa o żydowskich gminach wyznaniowych mieści się w grupie przepisów o gwarancjach wolności sumienia i wyznania? Oczywiście, ten przepis i cała ustawa o żydowskich gminach wyznaniowych gwarantują wolność sumienia i wyznania. I teraz dalej czytamy w tejże ustawie w rozdziale „Osoby prawne i ich organy” w art. 5. ust. 1., że:

 

Osobowość prawną posiadają:

1) gminy żydowskie,

2) Związek Gmin.

 

Skrótowy zapis Związek Gmin oznacza Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich. Jasnym staje się teraz, że żydowska gmina wyznaniowa i jej Związek Gmin to osoby prawne, które w myśl ustawy są osobami prawnymi działającymi na podstawie przepisów o gwaran­cjach wolności sumienia i wyznania, a przez to zyskują prawa do nabywania ziemi rolnej z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w Rzeczypospolitej Polskiej, stając się dziw­nym rodzajem szczególnie uprzywilejowanego rolnika. Co więcej, nie tylko sam zapis ustawy o ży­dowskich gminach wyznaniowych może dawać tym gminom prawo do nabywania Polskiej Ziemi rolnej, ale dodatkowo na mocy tej samej ustawy o żydowskich gminach wyznaniowych na podstawie art. 6.: „Inne jednostki organizacyjne mogą, na wniosek zarządu Związku Gmin, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji”.

 

I teraz zwykłe rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wystarczy, by dowolny podmiot prawny na wniosek związku żydowskich gmin wyznaniowych stał się uprawnio­nym do nabywania Polskiej Ziemi rolnej, gdyż stanie się osobą prawną działającą na podstawie przepisów o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, czyli na podstawie ustawy o żydowskich gminach wyznaniowych.

 

Co więcej, przecież ten zapis nie stwierdza, że chodzi o polskie przepisy o gwarancjach wolno­ści sumienia i wyznania – a o jakieś, bliżej niezidentyfikowane przepisy zupełnie dowolnego państwa a może nawet organizacji lub dowolnego podmiotu, byle tylko gwarantowały wolności su­mienia i wyznania.

 

Cóż za zgrabnie ułożona koronka prawna, rzekłby ktoś: nawet autorzy talmudyczni nie byli tak przemyślni.

 

 

***

 

 

Jednakże, czemu uczepiliśmy się tego Tuczna? I o jaki tucz nam idzie? W Tucznie jest pla­cówka naukowa posła Jana S. Obecnie tenże poseł stał się znowu ministrem pilnującym środowiska, a wsławił się swoją wybitną przemyślnością w swym projekcie ochrony Lasów Państwowych i Pol­skiej Ziemi rolnej poprzez swój geniusz fiskalny o nabywczej sile polskiego wynagrodzenia, jeśli idzie o ziemię rolną. Wszakże ziemia rolna w wielu krajach Europy Zachodniej jest kilkanaście razy droż­sza niż w Polsce, a dodatkowo dochodzą potworne koszty rekultywacji tej zniszczonej chemizacją połaci, które ktoś nie opacznie nazwie polem rolnika zachodniego. A Polak zarabia już tylko kilka razy mniej niż ci z Zachodu, czyli siła nabywcza przeciętnego wynagrodzenia w Polsce jest większa już dziś, jeśli idzie o ziemię rolną w Polsce. Prościej: Niemiec za swoje (przeciętne) niemieckie wyna­grodzenie kupi mniej ziemi w Niemczech niż Polak w Polsce za swoje polskie (przeciętne) wynagro­dzenie.

 

Dodatkowo w Tucznie ma siedzibę duszpasterz rolników w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej  niejaki ksiądz M. Taki mało robiący lub biorąc z łaciny zło robiący pasterz. I ten ostatni tak nam odpisał na nasze chrześcijańskie pozdrowienie i krótki tekst o tym, że wypadałoby myśleć, gdy się szarpie z rolnikami o ich ziemię:

 

„Prosze pisac do ustawodawcy nie do mnie”.

 

Pozostawiamy pełnię pisowni oryginału tej kwiecistej wypowiedzi. Ale dzięki niej wiemy, co robić a wręcz mamy swoisty nakaz udania się do naszego szlachetnego Ustawodawcy, by powstrzy­mał tę prawną degrengoladę, gdy ktoś wtrynia w zapis ustawy nikczemny podstęp, pozbawiający rolnika uprawnień do ziemi. Kto uczynił z Kościoła Katolickiego, innych kościołów i związków wy­znaniowych alibi dla swej pazerności? Nawet prawo mojżeszowe obfituje w takie kwiatki:

 

Następnie wezwał Mojżesz Besaleela, Oholiaba i wszystkich biegłych w rzemiośle, których serca obdarzył Pan mądrością, wszystkich tych, których serce skłaniało, aby pójść do pracy nad wy­konaniem dzieła. Ci zaś przyjęli od Mojżesza wszelkie daniny, jaki znieśli Izraelici na dzieło budowy świętego przybytku, aby je wykonać; ponadto znosili im każdego dnia dalsze, dobrowolne dary. Wtedy przyszli jak jeden mąż wszyscy biegli rzemieślnicy, wykonujący wszelkie prace przy budowie świętego przybytku, każdy od swojej pracy, którą wykonywał, i tak powiedzieli do Mojżesza: „Lud przynosi wiele więcej niż potrzeba do wykonania prac, które Pan nakazał wykonać”. Wówczas Moj­żesz wydał rozkaz, który ogłoszono w obozie: „Ani mężczyźni, ani kobiety niech już nie znoszą darów na święty przybytek”. Zaprzestał więc lud znoszenia darów. Mieli bowiem dosyć wszystkiego do wy­konania wszelkich prac, a nawet wiele zbywało.

 

Zatem tamci żydowscy bracia mieli umiar i umieli powiedzieć: bierz tylko tyle, ile ci jest po­trzebne. Mówiąc w polszczyźnie lekko uwspółcześnionej: nie przeginaj, gdy dostałeś już to, co się należy. Ale gdzie są ci obdarzeni przez Boga mądrością i w sercu miłujący bożą potrzebę? A przecież tak robi ów lud ze swoimi, a obcych, wiadomo, kroi się do ostatniego kęska. Jednak: do kogo ja mówię? Jezus zakazał rzucania pereł przed wieprze. I już teraz wiesz, Czytelniku, o jaki tucz chodzi.

 

Z Bogiem.

 

 

Andrzej Marek Hendzel