III RP i jej żydowskie władze są nielegalne

Proponujemy Czytelnikom tekst n/t tworzenia się żydo-władzy w Polsce po 1945r., jego autorem jest bloger z Neon24.pl. Zastanawia jednak brak zainteresowania tekstem wśród neonowych komentatorów (?).

Tytułem wstępu

Z pewnością niewielu Polaków zna historię restytucji polskiej państwowości po I wojnie światowej, bo też i nie jest ona wykładana w szkołach, ani publikowana w oficjalnych, powszechnych mediach. Tym bardziej więc wydaje się nieodzowne jej przypomnienie choćby w telegraficznym skrócie.

 

Rezultatem konferencji pokojowej w 1919r. w Wersalu było zatwierdzenie restytucji państw w Europie środkowowschodniej i narzucenie im żydowskich rządów oraz zobowiązanie do finansowania wszelkiej żydowskiej działalności z funduszy publicznych (tzw. mały Traktat Wersalski). Niemiecka Rzesza musiała się przeistoczyć w Republikę Weimarską z żydowskimi rządami, Rosja została obezwładniona żydo-bolszewicką rewolucją już w 1917r.

Polską reprezentację narodową w Wersalu osłabiono wprowadzeniem w Polsce funkcji Naczelnika Państwa, którą obsadzono J.Piłsudskim, agentem żydo-masonerii austriackiej i niemieckiej – Piłsudskiego dostarczono do Polski podobnie jak Lenina do Rosji wagonem kolejowym.

Narzucona Polsce żydowska demokracja nie zdołała jednak zniszczyć odradzającego się państwa, więc żydowska finansowa międzynarodówka zainicjowała zamach stanu, który pierwotnie planowano na grudzień 1922r. (zastrzelenie G.Narutowicza pretekstem do likwidacji narodowców), jednak ostatecznie zamach został przeprowadzony w maju 1926r. Do 1935r. żydo-władzy IIRP praktycznie udało się zdelegalizować i zniszczyć siły narodowe.

 

Zainstalowanie żydo-bolszewickich władz w 1944r. w Polsce przez ZSRR było oczywistą konsekwencją podległości struktur Podziemnego Państwa Polskiego – wrogiego w stosunku do ZSRR -, żydo-sanacyjnym władzom w Londynie oraz aliantom zachodnim, czyli żydowskiej finansowej międzynarodówce. Polska nie istniała jako samodzielny byt państwowy ani w planach żydowskiego Zachodu, ani w planach żydo-bolszewi (zastanawiająca zbieżność żydowskich stanowisk -?). Nienawiść do Polski i Polaków została więc ta sama. Jednak w tzw. krajach bloku wschodniego, w przeciwieństwie do tzw. Zachodu, koniec żydowskich rządów był tylko kwestią czasu.

W 1956r. żydo-bolszewia utraciła w Polsce władzę i przeszła do opozycji – stąd wielu Żydów opuściło szeregi PZPR stając się zagorzałymi „antystalinowcami”, część żydowskich zbrodniarzy uciekła z Polski.

Po kilku nieudanych próbach – w 1968, 1970, 1976 -, powrotu Żydów do władzy, w 1980r. udało się żydowskim dysydentom oraz utajonym żydowskim funkcjonariuszom – decydentom w resortach siłowych, W.Jaruzelskiemu, Cz.Kiszczakowi, przy pomocy Kościoła i zachodniej agentury obalić rządy polskich socjalistów z PZPR.

W 1989r. żydowska władza (Jaruzelski, Kiszczak) oraz żydowska opozycja (Solidarność, Kościół) przeprowadziły wybory parlamentarne obsadzając 95% miejsc żydowskim elementem.

Od 1989r. trwa więc nielegalny żydowski byt o nazwie III RP, a faktycznie IIIŻydo-RP.

 

Dariusz Kosiur

_____________________________________________

 

TKM? Kukiz ma rację, „dobra zmiana” PiS to TKM

autor: Ziut

„TERAZ KU*WA MY” (Polacy), … to „dobra zmiana” – pierwsza od 1939 r. Jak donosi wPolityce.pl Kukiz miał mówić o rządach PiS w taki oto sposób:

http://ziut.neon24.pl/post/131006,tkm-kukiz-ma-racje-dobra-zmiana-pis-to-tkm

Bycie w opozycji nie musi oznacza frontalnego ataku na wszystko. Zdarzyło się, że PiS objęło władzę samodzielnie. Ja byłem w stanie się założyć [że do tego nie dojdzie]. Ale partiokracja i znienawidzenie PO doprowadziło do tego, że PiS może rządzić. Ma to swoje plusy, bo nie będą mogli w przyszłości absolutnie zwalić winę na kogoś, jak PO na PSL. Ma to swoje minusy, bo widzę w PiS potężną butę i arogancję są przekonani, że wszystko wiedza najlepiej i wszystko zrobią sami. Tylko coraz częściej zaczynam myśleć, że „dobra zmiana” (PiS) polega na TKM.  

<>

Kukiz ma rację, … „TERAZ KU*WA MY” (Polacy), to „dobra zmiana”, … bo tak wyglądała ta  z po 1939 r.

„Antypolskie sprzysiężenia”  

Z pamiętnika gen. Berlinga, dowódcy 1 Armii Wojska Polskiego

„Za plecami Armii walczącej krwawo o wolność i szczęście Ojczyzny, wrogie ręce, w naszym domu wychowane, usiłowały je zakuć w nowe kajdany … Wróciło wspomnienie sprzed lat. 17 września 1939 roku na ulicy Niemieckiej w Wilnie, zamieszkałej prawie wyłącznie przez burżuazję żydowską, spotkałem o godzinie szóstej rano dwa czołgi radzieckie oblężone przez tłum wiwatujących. Sami Żydzi. Starzy i młodzi, kobiety i dzieci śpiewali i obrzucali czołgi kwiatami – widocznie już wcześniej przygotowanymi na tę okazję. A że to te czołgi, zdławiły ostatni dech wolności na tej ziemi? Niech płacą goje! …

Nu coo? Wasze przeszło! Teraz (Ku*wa) My.  –   powiedział do mnie znajomy Żyd.  

–   Dziś zrozumiałem, że to był zwiastun. .. 

Stworzono parawan, za którym wybranego narodu elita, w osobach Bermana, Zambrowskiego i (innych) … ujmowała w swe ręce ster rządów w Państwie. Oni wiedzieli od dawna, jak przystąpić do dzieła. Nie zapomnieli dewizy, że masa to bydło, które musi być jednak prowadzone na dobrym łańcuchu. Pod pokrywą szczerych intencji zwiedli naszą czujność, wykuli ten łańcuch w postaci służby bezpieczeństwa, oraz spreparowanej prokuratury i sądów zdegradowanych do roli narzędzi władzy. Wszystko w imię potrzeb walki z kontrrewolucją. ..   Kto chce niech wierzy, że taki był cel żydowskich machinacji. Fakty mówiły, że dla mafii rządzącej, nie ma w Polsce Polaków – są tylko Żydzi i goje! „

Powyższe cytaty zaczerpnięto z książki Zdzisława Ciesiołkiewicza

„Inwazja Upiorów 1944 – 1970”.

<>

Zdzisław Ciesiołkiewicz był dziennikarzem wydawnictw wojskowych i bliskim współpracownikiem gen. Berlinga. 24 listopada 1956 r. , w warszawskiej sali PKPG „Pod Kopułą” podczas zgromadzenia warszawskiego Oddziału Związku Dziennikarzy Polskich, upublicznił treść listu gen.Berlinga, w którym gen. Berling wyjawił wydarzenia związane z początkami tworzenia się Armii Polskiej w ZSRR.

W liście tym, gen.Berling przedstawia historię opowiadającą o spotkaniu w mieszkaniu Wandy Wasilewskiej w 1943, w Moskwie, gdzie padają takie słowa: 

„Zaległa cisza. Mówi Wasilewska:

– Towarzysze! Na terytorium Związku radzieckiego będzie tworzone narodowe polskie wojsko. Szczegóły poznamy później. Pułkownik Berling będzie w tej sprawie rozmawiał z towarzyszem Stalinem – kończąc zaakcentowała gospodyni spotkania.

Lampe poruszył się w krześle, w pierwszym momencie wydawać się mogło, że z niego spadł, poprawił okulary i brutalnie, z wściekłością wtrąca:

 – Wanda! Na chuja nam polskie wojsko, mamy przecież Armię Czerwoną.

Wasilewska zdenerwowała się. Zaciska wargi, uderzając pięścią w stół, ostro zwróciła sie do Lampego:

– Alfred!.. zamilcz! To jest rozkaz towarzysza Stalina – rozumiesz!”

Zgodnie z relacją gen. Berlinga, spisaną przez Zdzisława Ciesiołkiewicza , „towarzysze żydowscy” mieli być przeciwni utworzeniu Polskiego Wojska w ZSRR – miała im wystarczyć Armia Czerwona. 

Najbliższym opisem klimatu tamtego czasu są dalsze słowa autora:

„Rok 1946 przypadł na okres wielkich batalii politycznych – Referendum Ludowego i kampanii przedwyborczej do Sejmu Ustawodawczego nowej Polski. .. A czym zajmowali się wtedy tagosyjoniści? W kwietniu 1946 r. do Wałbrzycha zjechał na swoje posiedzenie Centralny Komitet Żydów Polskich, o którego działalności społeczeństwo polskie niewiele wie, prawie nic.”

<<>>

W dalszej części swojej ksiażki Zdzsław Ciesiołkiewicz przytacza stenogram „Tajnego referatu Jakuba Bermana” wygłoszonego w Wałbrzychu w kwietniu 1946 r. – Można go przeczytać niżej.

Andrzej Leszek Szcześniak w swojej książce „JUDEOPOLONIA II” na stronie 121 pisze: Tajny ośrodek władzy / W tworzeniu mafijnego systemu władzy prowadzącej do zniewolenia Polski prawdziwym przełomem było jednak powołanie do życia Komitetu Organizacyjnego Żydów w Polsce. Był to pomysł Jakuba Bermana, który po śmierci Alfreda Lampe stał się przywódcą lobby żydowskiego w ZSRR. Berman, działacz Kominternu i płk. NKWD, uznał, iż istniejące w Sowietach instytucje, organizacje i wojskowe jednostki polskie powinny być poddane kontroli niejawnego i nieformalnego ośrodka dyspozycyjnego, który stałby na straży interesów środowiska żydowskiego. /…/

Jakub Berman swój plan przedstawił 2 stycznia 1944 r. wicepremierowi i zarazem ministrowi spraw wewnętrznych ZSRR Ławrentijowi Berii, który sam, będąc z pochodzenia Żydem, zatwierdził ten plan, jako korzystny dla środowiska żydowskiego i imperialnej polityki sowieckiej. Tak doszło do utworzenia przy Związku Patriotów Polskich Komitetu Organizacyjnego Żydów w Polsce. Jego kierownictwo tworzyli: J.Berman, E. Szyr i h. Minc. / członkami zostali: I i W. Groszowie, L.Bristigerowa, J.Borejsza, R.Zambrowski, E.Ochab, S. Wierbłowski, A.Alster , W.Billing, J.Burgin, A Bromberg, Anatol Fejgin, Anna Fejgin, … Ozjasz Szechter (ojciec Adama Michnika)… , Rubinsztajn, Kubarowie i inni.

O istnieniu tego komitetu nie wiedziała nawet Wanda Wasilewska i niewtajemniczeni członkowie ZPP. Jego zebrania odbywały się w największej tajemnicy, a o podejmowanych decyzjach informowano tylko Berię i to zawsze tylko za pośrednictwem Jakuba Bermana.

JEŚLI KTOŚ JEST CIEKAW TO ZNAJDZIE W WIKIPEDII

Wikipedia:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Centralny_Komitet_%C5%BByd%C3%B3w_Polskich  W miarę umacniania się systemu komunistycznego w Polsce, frakcja żydowska PPR sukcesywnie przejmowała wpływy w CKŻP. W 1948 roku znacjonalizowano 22 z 32 szkół CKŻP, a program pozostałych ujednolicono ze szkołami państowymi. W następnym roku wszystkie szkoły włączono do narodowego systemu szkolnictwa.  –   W 1949 roku funkcję przewodniczącego CKŻP przejął przedstawiciel zespołu PZPR przy CKŻP,   Hersz Smolar”   –   ojciec Aleksandra Smolara,  o którym pisałem wcześniej    >>>   http://ziut.neon24.pl/post/130784,alle-numer-czyzbym-zmienil-plany-kijowskiego-i-obamy

Warto odnotować: Aleksander Smolar, szef Fundacji Stefana Batorego nie jest zwykłą postacią, jest synem „polskiego” działacza pochodzenia żydowskiego Grzegorza Hersz Smolara, urodzonego w 1905 r. w Zambrowie, zmarłego w 1993 roku w Tel Awiwie.  >>>   https://pl.wikipedia.org/wiki/Grzegorz_Smolar

„TKM” POLACY, … TO „DOBRA ZMIANA”

 <>

TAJNY REFERAT TOW. JAKUBA BERMANA WYGŁOSZONY NA POSIEDZENIU EGZEKUTYWY KOMITETU ŻYDOWSKIEGO

„Żydzi mają okazję do ujęcia w swoje ręce całości życia państwowego w Polsce i rozszerzenia nad nim swojej kontroli. Nie pchać się na stanowiska reprezentacyjne. W ministerstwach i urzędach tworzyć tzw. drugi garnitur. Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie.

Wytwarzać i szerzyć wśród społeczeństwa opinie i utwierdzić go w przekonaniu, że rządzą wysunięci na czoło Polacy, a Żydzi nie odgrywają w państwie żadnej roli.

Celem urabiania opinii i światopoglądu narodu polskiego w pożądanym dla nas kierunku, w rękach naszych musi się znaleźć w pierwszym rzędzie propaganda z jej najważniejszymi działami – prasą, filmem, radiem.

W wojsku obsadzać stanowiska polityczne, społeczne, gospodarcze, wywiad. Mocno utwierdzać się w gospodarce narodowej.

W ministerstwach na plan pierwszy przy obsadzaniu Żydami wysuwać należy: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu, Handlu Zagranicznego, Sprawiedliwości. Z instytucji centralnych – centrale handlowe, spółdzielczość.

W ramach inicjatywy prywatnej, utrzymać w okresie przejściowym silną pozycję w dziedzinie handlu. W partii zastosować podobną metodę – siedzieć za plecami Polaków, lecz wszystkim kierować.

Osiedlanie się Żydów powinno być przeprowadzone z pewnym planem i korzyścią dla społeczeństwa żydowskiego. Moim zdaniem, należy osiadać w większych skupiskach, jak: Warszawa, Kraków; w centrum życia gospodarczego i handlowego: Katowice, Wrocław, Szczecin, Gdańsk, Gdynia, Łódź, Bielsko.

Należy również tworzyć typowe ośrodki przemysłowe i rolnicze, głównie na ziemiach odzyskanych, nie poprzestając na Wałbrzychu i Rychbachu – (obecnie Dzierżoniów). W tych ośrodkach możemy przystosować przyszłe kadry nasze w tych zawodach, z którymi bylibyśmy słabo obeznani.

Uznać antysemityzm za zdradę główna i tępić go na każdym kroku.

Jeżeli stwierdza się, ze jakiś Polak jest antysemitą, natychmiast go zlikwidować przy pomocy władz bezpieczeństwa lub bojówek PPR jako faszystę, nie wyjaśniając organom wykonawczym sedna sprawy.

Żydzi muszą pracować dla swego zwycięstwa, pracując jednocześnie nad zwycięstwem i gruntowaniem komunizmu w świecie, bo tylko wtedy i przy takim ustroju naród żydowski osiągnie najwyższą pomyślność i zabezpieczy sobie najsilniejszą pozycję.
Są niewielkie widoki na to, by doszło do wojny. Jeśli Ameryka zacznie się szybko socjalizować, to tą drogą, mniejszych lub większych wstrząsów wewnętrznych i tam musi zapanować komunizm.

Wtedy reakcja żydowska, która dziś trzyma z reakcją międzynarodową zdradzi ją i uzna, że rację mieli Żydzi stojący po drugiej stronie barykady.

Podobny przypadek współdziałania Żydów całego świata, wyznających dwie rożne koncepcje ustrojowe – komunizm i kapitalizm – zaistniał w ostatniej wojnie. Dwa największe mocarstwa światowe, całkowicie kontrolowane przez Żydów i będące pod ich wielkim wpływem, podały sobie ręce.

Trud Żydów pracujących wokół Roosevelta doprowadził do tego, że USA wspólnie z ZSRR wystąpiły zbrojnie do walki przeciwko Europie środkowej, gdzie była kolebka nowej idei, opartej na nienawiści do Żydów.

Zrobili to Żydzi, gdyż wiedzieli, że w przypadku zwycięstwa Osi, a głównie hitlerowskich Niemiec, które doskonale przejrzały plany polityki żydowskiej, niebezpieczeństwo rasizmu stanie się w USA faktem dokonanym i Żydzi znikną z powierzchni świata.

Dlatego też Żydzi sowieccy poświęcili dla tego celu krew narodu rosyjskiego, a Żydzi amerykańscy zaangażowali swoje kapitały. Należy się liczyć z dalszym napływem Żydów do Polski, ponieważ na terenie Rosji jest jeszcze dużo Żydów.

Przed wkroczeniem Niemców, w poszczególnych miastach ZSRR było kilka skupisk Żydów polskich: Charków – 36.200, Kijów – 17.800, Moskwa – 53.000, Leningrad – 61.000, w zachodnich republikach 184.730.

Żydzi skupieni w tych ośrodkach to przeważnie inteligencja żydowska, dawne kupiectwo żydowskie. Element ten jest obecnie szkolony w ZSRR. Są to kadry budowniczych Polski – tzn. zgodnie z projektem Politbiura – fachowcy ci obsadzać będą najważniejsze dziedziny życia w Polsce, a ogół Żydów będzie rozlokowany głownie w centrach kraju.

Stara polityka żydowska zawiodła. Obecnie przyjęliśmy nową, zespalającą cele narodu żydowskiego z polityką ZSRR. Podstawową zasadą tej polityki jest stworzenie aparatu rządzącego, złożonego z przedstawicieli ludności żydowskiej w Polsce.

Każdy Żyd musi mieć świadomość, że ZSRR jest wielkim przyjacielem i protektorem narodu żydowskiego**** , że jakkolwiek liczba Żydów w stosunku do stanu przedwojennego uległa olbrzymiemu spadkowi, to jednak dzisiejsi Żydzi wykazują większą solidarność.

Kwestia żydowska jeszcze jakiś czas będzie zajmowała umysły Polaków, lecz ulegnie to zmianie na naszą korzyść, gdy zdołamy wychować choć dwa pokolenia polskie.

Według danych wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego na terenie Śląska Górnego i Dolnego jest obecnie ponad 40.000 Żydów. Około 15.000 Żydów ma być zatrudnionych w osadnictwie. Powiat Rychbach (Dzierżoniów) i Nysa są przewidziane do tych celów. Akcja osadnicza jest finansowana z żydowskich funduszy zagranicznych i państwowych.

Żydzi celowo tworzą nową, choć chwilowo nieznaczną koncentrację elementu żydowskiego, kładąc podwalinę pod zawód rolnika i robotników przemysłowych.  Jest to budowanie podłoża szerszych celów politycznych.”

Polak, który wykradł i opublikował stenogram referatu Bermana, został skazany na karę śmierci, zmienioną w drodze łaski na karę dożywotniego więzienia.  /  Tekst TAJNEGO REFERATU TOW. JAKUBA BERMANA jest przedrukiem z książki „O Narodowych Siłach Zbrojnych ” płk. dypl. Stanisława Żochowskiego, byłego Szefa Sztabu Dowództwa Sił Zbrojnych. Wyd. Retro, Lublin, 1994.

<>

**** W  ZSRR TEŻ SIĘ ZMIENIŁO / WARTO PRZECZYTAĆ

USZKUJNIK „PARADOKSY HISTORII”  >>   https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2012/09/uszkujnik-pdf.pdf

Posłuchajmy, co w swojej książce „PARADOKSY HISTORII”, pisze Uszkujnik o „nawracaniu” carskiej Rosji na „radziecki komunizm”.

„Żydzi, którzy po Rewolucji Październikowej 1917 r., przejęli władzę w Rosji, dzierżyli ją aż do 1953 roku, a stracili ją w wyniku „przewrotu” Marszałka Żukowa, poprzedzonego wcześniejszą próbą Stalina odsunięcia ich od władzy, i jego dość nagłą śmiercią.”

Historia opowiedziana przez Uszkujnika jest o tyle ciekawa, bo jest jakby brakującym ogniwem łączącym czasy komunizmu w Rosji Radzieckiej, z wprowadzaniem tego samego komunizmu w PRL po 1944 r., i wiąże się z polską historią najnowszą, oraz z wydarzeniami jak najbardziej nam współczesnymi włącznie. – Uszkujnik, w swojej książce pokazuje przemilczane mechanizmy z przeszłości, odziaływujące na nas w teraźniejszości. Na ile są one bezsporne i wiarygodne każdy musi ocenić sam.

Zdumiewającym i ciekawym dla Polaków fragmentem książki Uszkujnika powinien być zapis na str. 40, który mówi o Katyniu. / Oto on:

„Bestialskie wymordowanie polskich oficerów w Katyniu, które najpierw przypisywano Niemcom, a później Rosjanom, było w rzeczywistości zorganizowane przez Berię i jego żydowskich współpracowników kontrwywiadu.”  

… i dalej Uszkujnik podaje powód ich wymordowania:

„Klara Sterling pisała w swoim artykule o „klasycznym” polskim antysemityzmie. Polscy oficerowie byli właśnie nosicielami tego „klasycznego antysemityzmu” i zostali wymordowani jako potencjalni wrogowie Żydów.  Zniszczenie radzieckiej wyższej kadry dowódczej przed wojną, i wymordowanie oficerów polskich w Katyniu, były zjawiskiem wywodzącym się z tego samego źródła”.

Na stronie 22 Uszkujnik wyjaśnia o jaką „zniszczoną wyższą radziecką kadrę” chodzi:

W końcu 1938 roku, kiedy Żydzi kończyli już czystkę w armii radzieckiej, jej straty w stanie osobowym wynosiły w przybliżeniu około 30 tyś. osób z kadry dowódczej. Wśród nich było:

– 186 z liczby 220 dowódców brygad

– 110 z liczby 195 dowódców dywizji

–   57 z liczby 85 dowódców korpusów

–   13 z liczby 15 dowódców armii.

Źródła niemieckie potwierdzają obecnie, że właśnie ta czystka była główna przyczyną mającą wpływ na decyzję Hitlera, w sprawie napadu na Zwiazek Radziecki. Byłoby rzeczą dziwną, gdyby Hitler pominął tak wyjątkową okazję. Kto mógłby przewidzieć, że potencjalny przeciwnik hitlerowskich Niemiec nagle, sam pozbawi się doświadczonego kierownictwa własnej armii, i tym samym niejako otworzy wrota na wtargnięcie wroga.”

Jeśli rozumowanie Uszkujnika jest poprawne, a wszystko na to wskazuje że jest to rozumowanie logiczne, to oznacza to, że Katyń wymyślił Beria, a nie Stalin, i właśnie Beria pomysł ten zrealizował.

Stalin podpisując decyzję o rozstrzelaniu zatwierdził „tylko” wolę Berii i żydowskiego aparatu terroru, który pamiętajmy, najwięcej ofiar miał właśnie w Rosji.

Tak więc jak przedstawia to Uszkujnik, wygląda na to, że winę za Katyń mogą ponosić ówcześni „żydowscy władcy Rosji”, z Berią i Kaganowiczem na czele, a polskich oficerów wymordowano z tego samego powodu, dla którego przeprowadzono czystkę w Armii Radzieckiej.- Wszyscy ci oficerowie zagrażali władzy elit żydowskich,… pytaniem jest czy dlatego zostali zlikwidowani?

Patrząc na temat z perspektywy czasu, od początku rewolucji w Rosji, mamy jakąś dziwną „czarną dziurę”, w której znikają oficerowie,  od rosyjskich z czasów „sowieckiej” czystki, poprzez Gibraltar i gen. Władysława Sikorskiego, KATYŃ,  do Mirosławca z oficerami polskiego lotnictwa, i Smoleńska, gdzie zginęli dowódcy wszystkich rodzajów polskich sił zbrojnych.  – Czy to nie dziwny zbieg okoliczności?   –   Bardzo dziwny, zważywszy, kto na tym korzysta. 

<>

w Polityce na temat Katynia piszą tak:

„Royjska „Nowaja Gazieta” opublikowała nieznany dokument ws. zbrodni katyńskiej, który może pomóc w uściśleniu daty decyzji Stalina o rozstrzelaniu polskich oficerów w 1940 r. Odnaleziony przez profesor Natalię Lebiediewą w Rosyjskim Państwowym Archiwum Historii Społeczno-Politycznej dokument

to opatrzony klauzulą „ściśle tajne”  list szefa NKWD Ławrientija Berii   i szefa partii komunistycznej na Ukrainie Nikity  Chruszczowa    do   Stalina o wysłaniu na Syberię 22-25 tys. członków rodzin   Polaków, „podlegających rozstrzelaniu”.

Według Natali Liebiediewej  ….  po ujawnieniu listu Berii i Chruszczowaz 29 lutego o numerze 793/b staje się oczywiste, że (jak zapewne myślano) pierwsza wersja listu Berii do Stalinao numerze 794/b mogła być napisana nie wcześniej niż 29 lutego.
Notatka ta została napisana najprawdopodobniej przed 3 marca 1940 r., następnie w formie uchwały została podpisana przez Stalina i jego politbiuro 5 marca.

Decyzję o zastosowaniu „najwyższego wymiaru kary – rozstrzelania” Beria uzasadnia tym, że przetrzymywani jeńcy są „zatwardziałymi, nie rokującymi poprawy wrogami władzy radzieckiej”

Wciąż warto badać rosyjskie archiwa, … uważa prof. Wojciech Materski z z Instytutu Studiów Politycznych PAN. >>> http://wpolityce.pl/historia/204583-scisle-tajny-list-do-stalina-nieznany-dokument-w-sprawie-zbrodni-katynskiej

TERAZ ZASTANÓWMY SIĘ NAD TYM, KTO NAPRAWDĘ PODJĄŁ DECYZJĘ O ROSTRZELANIU POLSKICH OFICERÓW W KATYNIU

Pytania pomocnicze:

1. Decyzję podjął sam Stalin?

2. Decyzję podjął Stalin na wniosek Berii?

3. Decyzję podjął sam Beria?
Warto zauważyć, że pomimo że wiadomo iż ofiary Katynia były ofiarami powszechnie znanego stalinizmu, w swojej książce o zbrodnię katyńską Uszkujnik oskarża żydowską administrację Rosji, która jak pisze, była przez ŻYDÓW jakby okupowana.

Posłuchajmy, co w swojej książce „PARADOKSY HISTORII”, pisze Uszkujnik o „nawracaniu” carskiej Rosji na „radziecki komunizm”.

„Żydzi, którzy po Rewolucji Październikowej 1917 r., przejęli władzę w Rosji, dzierżyli ją aż do 1953 roku, a stracili ją w wyniku „przewrotu” Marszałka Żukowa, poprzedzonego wcześniejszą próbą Stalina odsunięcia ich od władzy, i jego dość nagłą śmiercią.”

Historia opowiedziana przez Uszkujnika jest o tyle ciekawa, bo jest jakby brakującym ogniwem łączącym czasy komunizmu w Rosji Radzieckiej, z wprowadzaniem tego samego komunizmu w PRL po 1944 r., i wiaże się z polską historią najnowszą, oraz z wydarzeniami jak najbardziej nam współczesnymi włącznie.

Uszkujnik, w swojej książce pokazuje przemilczane mechanizmy z przeszłości, odziaływujące na nas w teraźniejszości. Na ile są one bezsporne i wiarygodne każdy musi ocenić sam.

***  W filmie „SMOLEŃSK”, który miał wejść na ekrany (i jeszcze nie wszedł) jest podobno scena gdy wychodzący z lasu oficerowie pomordowani w Katyniu wychodzą z lasu salutując Prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu. /  Wyobrażam sobie pomnik Smoleński, który przedstawia Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, za nim Gen. Błasika, … przed       „Kompanią Honorową Oficerów Katyńskich”      –  TE DWIE HISTORIE, KATYŃ i SMOLEŃSK,  TO JEDNA i TA SAMA HISTORIA  >>>  http://ziut.neon24.pl/post/130981,platforma-i-tusk-chlopcy-z-zapalkami

_____________________________________________

_____________________________________________

Uzupełnienie – komentarz ze strony WPS, autor: zydozerca

Jak Berman konspirował syjonistów w Polsce…

Dnia 10.11.45 roku KRN wydała Dekret, który pozwalał w sposób ściśle tajny na masową skale zmieniać nazwiska. Z dobrodziejstwa tego przepisu skorzystało dziesiątki tysięcy Żydów. Przepis ten pomimo, że obowiązywał pierwotnie do 1947 roku, był przedłużany kilkakrtonie. Ostatni raz w 1953.

Ledwo ustała zawierucha wojenna a Prezydium Krajowej Rady Narodowej poczuło pilną potrzebę wydanie przepisów, które pozwalały w sposób tajny, masowy i niezgodny ze standardami prawnymi oraz polską racją stanu, zmieniać imiona oraz nazwiska. Szczególnie jak to wynika z przeprowadzonych kwerend repatriantom oraz innym osobom, które zjeżdżały do Polski z całego ZSRR oraz świata. Dobrodziejstwem tego przepisu objęto nawet bezpaństwowców.
Art. 3 powyższego dekretu mówił, że właściwa władza orzeknie o zmianie nazwiska zgodnie z wnioskiem strony jeżeli zachodzi ku temu ważna przyczyna.

(2) szczególnie ważna przyczyna zachodzi, gdy ubiegający sie o zmianę:
(1) nosi nazwisko hańbiące lub ośmieszające
(2) w okresie czasu od dnia 1 września 1939 roku do dnia 9 maja 1945 r. przybrał inne nazwisko (pseudonim wojskowy), pełniąc służbie w Wojsku Polskim, armii sprzymierzonej, polskiej formacji wojskowej, oddziale partyzanckim niepodległościowo – demokratycznym, grupie bojowej organizacji niepodległościowo – demokratycznej, prowadzającej walkę z najeźdźcą niemieckim i wypełniał gorliwie swe obowiązki,
(3) przybrał inne nazwisko (pseudonim konspiracyjny) w związku z udziałem w podziemnej walce z najeźdźcą niemieckim,
(4) używał innego nazwiska (pseudonimu osłaniającego) celem uchronienia sie przed aktami gwałtu najeźdźcy niemieckiego lub jego popleczników,
(5) nosi nazwisko o brzmieniu niepolskim,
(6) nosi nazwisko, które ma formę imienia,
Art. 9 ustęp 1 zobowiązywał:

(1) Władza orzekająca zarządza wpisanie zmiany nazwiska do ksiąg urodzeń i małżeństw na marginesie aktu stanu cywilnego, a także zawiadamia właściwe według miejsca zamieszkania i pobytu danej osoby władze, prowadzące ewidencje ludności i ewidencje wojskową, oraz właściwą władze skarbową ponadto zaś władze prowadząca rejestr karny.
(2) Władza orzekająca poda o zarządzonej zmianie nazwiska do publicznej wiadomości na koszt osoby interesowanej w drodze ogłoszenia w poczytnym piśmie miejscowym.
W punkcie 3 art. 9 KRN „wymyśliła”, że: Władza orzekająca zaniecha wpisu zawiadomień oraz ogłoszenie przewidzianych w ustępie (1) i (2), jeżeli a tym przemawiają ważne powody. W praktyce ostatni przepis nakazywał prowadzenie procedury zmiany nazwisk pod klauzulą „tajne”. Wniosek o dokonanie zmiany nazwiska w sposób tajny stał w oczywistej sprzeczności z art. 6 niniejszego dekretu, który nakazywał zbadanie pobudek, z jakich strona ubiegała sie o zmianę. W jednym z zapytań UW w Łodzi pytał w 1946 roku MAP – jak można zbadać przesłanki do zmiany nazwiska, jeżeli cała procedura nakazywała zachowywanie tajności, tzn. nie można było przeprowadzać żadnego wywiadu środowiskowego. Podanie o zmianie nazwiska mogły składać również obywatele przebywający poza granicami.
W artykule 2 ustęp (2) dekretu ustawodawca zastrzegł następujące prawo:

Minister Administracji Publicznej może zastrzec sobie w drodze rozporządzenia orzekanie o zmianie nazwisk na obszarze całego Państwa lub niektórych województw, na stałe lub na czas określony, co do wszystkich spraw lub niektórych kategorii (typów) zmian.
W efekcie w dniu 7 grudnia 1947 roku wydano rozporządzenie, które mówiło:
1. Zastrzega się MAP, a na obszarze Ziem Odzyskanych Ministrowi Ziem Odzyskanych orzekanie o zmianie imion i nazwisk:
a) żołnierzy pozostających w czynnej służbie wojskowej, jeżeli prośby ich o powyższą zmianę popiera ze względu na interes służby Minister Obrony Narodowej b) osób, które ubiegając się o zmianę, powołują się na istnienie ważnych powodów uzasadniających zaniechanie zarządzenia wpisu, zawiadomień i ogłoszeń przewidzianych w art 9 ustęp 1 i 2 dekretu z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk.
Dla osób ubiegających się o zmianę nazwiska w trybie art. 3 ustęp 2 , tj: „…w okresie czasu od dnia 1 września 1939 roku do dnia 9 maja 1945 r. przybrał inne nazwisko (pseudonim wojskowy), pełniąc służbę w Wojsku Polskim, armii sprzymierzonej, polskiej formacji wojskowej, oddziale partyzanckim niepodległościowo – demokratycznym, grupie bojowej, organizacji niepodległościowo – demokratycznej, prowadzającej walkę z najeźdźcą niemieckim i wypełniał gorliwie swe obowiązki, stosowano art. 18 powyższego dekretu, który mówił, że:
– Dla osób, które przybrały inne imie lub nazwisko w czasie pełnienia służby w Wojsku Polskim w okresie 1 września 1939 do 9 maja 1945 r, do uznania zmiany imienia lub nazwiska za prawnie dokonane wystarczające jest zaświadczenie o zmianie wydane przez Ministerstwo Obrony Narodowej.

Taka delegacja wydana dla MON pozwalała wewnątrz LWP przeprowadzić zmianę nazwisk wszystkim tym żołnierzom, którzy wstępując do tworzonych w Związku Radzieckim armii polskich przyjmowali, a następnie w czasie całej służby używali nieprawdziwych nazwisk. Taka sytuacja pozwalała dodatkowo zataić skalę zmian nazwisk oraz pochodzenia, przy czym istotnym jest to, że przez wiele lat zmiana nazwisk była tajemnicą państwową.
Podobne zasady były stosowanie również począwszy od 1920 roku, tj. w oparciu o ustawę z dnia 11 maja 1920 w przedmiocie uznania nazwisk przybranych w wojsku. Zmiany nazwisk dokonywał Naczelnik Państwa na wniosek MON.
Przeprowadzona w rożnych archiwach państwowych kwerenda pokazuje, że prawie całość dokumentacji dotyczącej zmiany nazwisk została wybrakowana. Taka sytuacja występuje w szczególności przypadku Zarządu Miejskiego w Łodzi oraz Warszawy, gdzie do 1950 roku nie zachowała sie żadna dokumentacja zmiany nazwisk. W Łodzi nie zachowała się w tym zakresie również żadna dokumentacja sporządzona przez Urząd Wojewódzki.
Można było domniemywać, że jakaś dokumentacje dotycząca zmiany nazwisk oraz nadania obywatelstwa, szczególnie w tych sprawach, gdzie właściwość przejęło MAP, posiada obecne MSWiA. Ministerstwo rządzone przez Dornbauma odpowiedziało, że takiej ewidencji nie posiada.
Istotnym jest też to, że od 1945 roku, w żadnym spisie powszechnym nie było pytania o narodowość. Z tego co udało się ustalić ostatni spis powszechny miał zawierać takie pytanie, jednakże punkt ten nie znalazł się w ankiecie spisowej. Teraz miałoby się to zmienić, tyle tylko, że następny spis zapewne będzie za dekadę.
Pisemna odpowiedz może jednak nie być prawdziwa, bowiem na pierwsze ustne zapytanie o zespoły MAP nieprzekazane do Archiwum Akt Nowych bądź IPN, odpowiedz udzielona przez pracowników archiwum brzmiała: „…w archiwum MSWiA znajduje sie cała „narodowościówka” i dokumentacja zmiany nazwisk”. Co się więc stało, że z upływem tygodnia odpowiedź jest całkowicie przecząca?

Czy nadal nie nadszedł czas ujawnienia tego, ile faktycznie osób pochodzenia żydowskiego mieszka w Polsce? Kto i z jakiego powodu w sposób przestepczy wykazywał zamiar oraz go realizował, zmiany struktury społecznej Państwa Polskiego?

Podaję na początek przykłady zmiany nazwisk:
1. Szabat na Skowroński
2. Formel na Wielchorski
3. Beben na Boguszweski
4. Nysan na Kołodziejczyk
5. Kozioł na Tarnowski
6. Wurst na Rostocki
7. Baran na Baranowski
8. Iboda na Orłowski
9. Kąty na Kurchowski
10. Gacek na Gacki
11. Koza na Kowalski
12. Eizenberg na Ruchocki
13. Włosek na Wirski
14. Kaufmann na Świerczyński
15. Kugelhaus na Sabat
16. Rachinger na Dąbinski
17. Jaworek na Jaworski
18. Byk na Liszczynski
19. Łukomiec na Olkuski
20. Duetschberger na Walewski
21. Proboszcz na Orski
22. Mann na Mutowski
23. Weisberg na Górski
24. Schengel na Skowronski
25. Kita na Krzywinski
26. Feigenblat na Fabjanski
27. Sommer na Wajchat
28. Goldman na Gorski
29. Musko na Baranski
30. Karp na Janiszewski
31. Abracham Mojszesz Herling – Grudziński na Maurycy Herling Grudziński
32. Szneider Jakub na Werpachowski
33. Artmann na Zaradecki
34. Lichtson na Lachowicz
35. Cetynbaum Jankiel na Nowak Tadeusz
36. Dzwonek na Jasinski
37. Baran na Barski
38. Weiknecht na Branski
39. Bojgen na Stadnicki
40. Wierzak na Chrzanowski
41. Gold na Hartnarek
42. Kretberger na Orlicz
43. Rosenberg Jozef na Jozef Nowak – Prezydent miasta Lodzi z dnia 27.08.1947 r
44. Stolzman na Strzelecki
45. Finkelsztein na Machlewicz
46. Glueksman na Gaszynski
47. Weinberg na Golewski
48. Lanzman na Cewinski
49. Szerman na Mizynski
50. Tejerstain Jakub na Wilczak
51. Frid na Glowacka
52. Roseberg na Rozewinski
53. Beckermann na Piekarski
54. Cukier na Swoboda
55. Widgor na Antos
56. Ajzenberg na Orłowski
57. Baum na Dzewinski
58. Zeigenbaum na Baranska
59. Szain na Januchta
60. Spilforgelc na Kądrebski
61. Grossmann na Lukaszwicz
62. Kreps na Synowiecki
63. Szwarc ma Synowiecki
64. Byk na Staniszewski
65. Zingermann na Nowakowski

GRUENBAUM na SIEROCINSKI, (wniosek złożony w UW w Kielcach dnia 27 czerwca 1946 r., zmiany dokonał UW w Katowicach 27 listopada 1946 r., pochodził z Częstochowy. PRAM III 18/63/46). Ta osoba to były zastępca powiatowego UB w Kielcach, działający w okresie tzw. Pogromu Kieleckiego.
ZOBERMAN Freida (ur. Sandomierz), córka Szyji i Matki z domu Kupferbaum, próbowała zmienić nazwisko na Jagiełło, ale MAP zgodziło się na nazwisko JAGŁO.

KRAKÓW
1. Goldberger na Rakowiecki
2. Goldfischer na Skalski
3. Grutz na Lepiński
4. Gruebel na Szymański
5. Grens na Gąsiorowski
6. Grob na Grabowski
7. Gutentag na Rzonca
8. Goldman na Biała
9. Gotlieb na Skowron
10. Goldman na Godlewski
11. Gryenberg na Gawroński
12. Glanz na Poleski
13. Greunwald na Makowicz
14. Goldberg na Przeworski
15. Goldberg na Gelewski
16. Gunsberg na Zdrojewski
17. Gotlieb na Magwa
18. Galitz na Galica
19. Goldyk na Godlewska
20. Grunhaut na Gerlach
21. Glieksmann na Zarecki
22. Goldberg na Zarecki
23. Goldberg na Radwanski
24. Goldmann na Galik
25. Golger na Skowroński
26. Goldber na Lubański
27. Goldberg na Żak
28. DATTNER na Kozłowski – adwokat
29. Elenberg na Skowroński
30. Ehrenreich na Zarebiński
31. Elenberg na Skanski
32. Englard na Roztworowski
33. Engelhard na Szeczepański
34. Eisenbach na Rynarowicz
35. Epstein na Paszkowski
36. Eibenschutz na Mańkowski
37. Fischer na Zawadzki
38. Feller na Pichurski
39. Frideker na Borkowski
40. Fouerman na Pogorzelski
41. Futterwat na Guszlewicz
42. Faeber na Łącki
43. Fundmann na Lebowiecki – Adwokat
44. Finkelstern na Filanowski
45. Fuerstein na Zalewska

oraz ok. 1.000 dalszych przypadków, które zostaną podane w późniejszym okresie.
Nadto Urząd Wojewódzki w Katowicach jedynie w latach 1946 do 1948 zanotował ok. 10 tyś przypadków zmiany nazwiska. Natężenie wniosków było tak duże, że UW musiał zaciągnąć w MAP pożyczkę na zatrudnienie dalszych pracowników. Dzielnicowa RN dla Żoliborza, miejsce zamieszkania Kaczyńskich, tylko w ciągu jednego roku dokonał zmiany nazwiska dla około 200 osób, w tym rodziny Lityńskich.

Główną przesłanką zmiany nazwiska było to, że żydowskie nazwiska miały niemieckie brzmienie, których się wstydzono. Przypadek adwokata Dattnera z Krakowa pokazuje jednak to, że chciał on ukryć swoje żydowskie pochodzenie. Był też przypadek spikerki Polskiego Radia pochodzenia żydowskiego, która zmieniała nazwisko na Wysocka, której wniosek był powodowany zamiarem ukrycia prawdziwego pochodzenia.
O tym procederze zostaje poinformowana Rada Europy oraz Parlament Europejski.

Więcej : http://archiwaipn.hvs.pl