Złoto cara

 

Tajemnica otacza dokładną ilość rezerw złota carskiej Rosji jaka wylądowała w zachodnich bankach.

.

 

Jedną z wielkich tajemnic XX wieku jest to co stało się z imperialnymi carskimi rezerwami złota Rosji po obaleniu carskiego rządu w finansowanym przez Wall Street zamachu w 1917. Ten zamach znany jest błędnie jako rewolucja rosyjska. Na początku I wojny światowej rezerwy złota carskiej Rosji były największe na świecie. Pomijając bezcenne dzieła sztuki Rosji podobnie splądrowane i wysłane za granicę złoto w skarbcach Rosji ważyło 1.311 ton. Według dzisiejszych cen wartość skradzionego złota wynosi $60 mld. Rezerwy złota które wpadły w ręce bolszewików wynosiły znacznie więcej niż 1.101 mln rubli. Po podpisaniu Traktatu Brzeskiego niemieccy bankierzy poprosili Lenina o przekazanie części rosyjskiego złota. Wrażliwość dotycząca ostatecznego przeznaczenia rezerw rosyjskiego złota jest taka, że w języku angielskim nie ma praktycznie żadnej wzmianki o ich losach.

Niektóre ze ‚skrytek’ można częściowo rozliczyć. W latach 1914-1917 około 1 / 3 rezerw złota carskiej Rosji wysłano do Kanady i W Brytanii na „czasowe przechowanie”. Wykorzystano je jako gwaranta brytyjskich pożyczek na zakup sprzętu wojskowego po znacznie zawyżonych cenach. Szacuje się, że połowę pozostałego złota wysłano z Piotrogrodu (Petersburg) do Niżnego Nowogrodu i Kazana w Tatarstanie, gdzie Azja spotyka się z Europą.

4 września 1918 rzadzący Moskwą bolszewicy z Wall Street nakazali by sztaby z Niżnego Nowogrodu przywieźć z powrotem do Moskwy. 9 września 1918 pierwsze 5.808 sztab złota (97 ton) zapakowano w drewniane skrzynie. Strzeżone przez łotewskich strażników wysłano pociagiem do Moskwy, a potem do Orszy [Białoruś]. Pozostałe złoto wysłano do Berlina. Tam przesyłkę przyjęli przedstawiciele Reichsbanku i różni umundurowani oficjele. Wśród nich byli żydowski dyplomata sowiecki  Adolf Abramowicz Joffe i przedstawiciele banku  Mendelssohn and Co.

„Bez dużych banków socjalizm byłby niemożliwy”
– Wladimir Iljicz Uljanow znany jako Wladmir Lenin
„Państwo i rewolucja”

11 października 1918 do Berlina wysłano złoto ważące 3.125 kg. Była to częściowa spłata pożyczek bankowych ułatwiła załatwienie zapieczętowanego pociągu (Plombierten Wagen) wykorzystanego do przetransportowania Lenina i innych powstańców na misje obalenia carskiego rządu. Do konsula generalnego w Berlinie  Wjaczeslawa Menzhinsky’ego również wysłano ukradzione 34.5 mln rubli w złocie i banknotach. To tyle za rewolucję robotniczą mającą kosztować 70-100 mln ofiar ludzkich w kolejnych 70 latach.

Wagon kolejowy załadowany ukradzionym rosyjskim złotem przyjął komisarz Jakow Ganecky (Jakub Fürstenberg). Szczęśliwym zbiegiem okoliczności był on bliskim partnerem żydowskiego kryminalnego bankiera Aleksandra Parvusa, teraz przedstawiciela szwedzkiego banku Mendelssohn & Co.

13 listopada, po przyniesieniu rewolucji do powojennych Niemiec, Centralny Komitet Wykonawczy Partii Komunistycznej w 1918 podjął decyzję anulowania zobowiązań Traktatu Brzeskiego w odniesieniu do wypłaty odszkodowań. Ograbione rosyjski złote sztaby teraz przetransferowano do Banku Francji, banków brytyjskich i amerykańskich, a Rosja straciła go na zawsze.

Ponad 500 ton rosyjskich rezerw złota wysłano do miasta Niżny Nowogród. Miasto było szybko pod ryzykiem wpadnięcia w ręce Białych Armii. Aby uniknąć przejęcia złota przez wojska przeciwne bolszewikom, złoto przygotowano do ewakuacji. W pośpiechu bolszewicy byli w stanie przejąć tylko 4.6 ton złota, które zapakowano w 100 skrzyń. Porzucone złoto rzeczywiście wpadło w ręce Białych Armii pod dowództwem gen. Władimira Kappela.

Admirał Aleksander Kolczak

Te uwolnione 505 ton rezerw złota w końcu dotarły do względnie bezpiecznego Omska. Tam zdeponowano je w rządzie Białej Armii antybolszewickiego admirała Aleksandra Kolczaka. Ten skarb był istotny dla dalszego oporu Białej Armii wobec próby zachodnich banków przejęcia carskiej Rosji. Rezerwy adm. Kolczaka były znaczne, ale marne w porównaniu z bezdenną jego częścią na Wall Street, niemieckich, brytyjskich i francuskich kontrolowanych przez Żydów banków. John Schiff, wnuk niemieckiego Żyda, bankiera Jacoba Schiffa, przyznał, że jego dziadek ‚utopił około $20.000.000 dla triumfu bolszewizmu w Rosji’. Należący do Żydów świat bankowy w USA, Brytanii, Francji i Niemczech dużo zainwestował w tzw. rewolucję robotniczą.
Przetrzymywanych teraz przez lidera Białej Armii rezerw złota pożądali bolszewicy i ich sojusznik – Czeska Armia. 31 października 1919 złoty bulion adm. Kolczaka przewieziono 40 wagonami do Irkucka na Syberii. W czasie transportu złoty bulion wpadł w ręce Czechów, których dobra fortuna nie miała trwać długo. Zwycięska Armia Czerwona przekazała Czechom marne 409 mln rubli (dokładnie 409.625.870 złotych rubli). Wtedy czeskim armiom kazano wynieść się z bolszwickiej Rosji, statkiem albo w trumnie. Od grudnia 1919 Rosja ewakuowała Czechosłowacki Legion przez Władywostok flotą składającą się z 42 statków. Na pokładzie było 72.644 Czechów, których przewieziono z Władywostoku do Europy.

Adm. Kolczak stracił 235.6 mln rubli Rosji tylko dlatego, że zdradziły go Francja i Czechy.  Pozornie dobry los bolszewików nie był zbyt duży, bo w niektórych przejętych skrzyniach były cegły i kamienie. Dylemat, jak spłacić bankom z Wall Street cegłami i kamieniami? Ale bolszewicy przetransportowali przejęte przez nich rosyjskie złoto do banków w Niemczech, Francji i Ameryce.

„Każdemu kto nie wie o tym, że obecny ruch rewolucyjny w Rosji jest żydowski, mogę tylko powiedzieć, że musi być człowiekiem oszukiwanym przez naszą nikczemną prasę”.

 Hilaire Belloc G

Tajemnica otacza dokładną ilość rezerw złota carskiej Rosji jaka wylądowała w zachodnich bankach. Wiemy, że 236.000.000 rubli ‚nie rozliczono’. Według obecnych badań ukradzione rezerwy przetransferowano na konta rosyjskich agentów finansowych w różnych krajach.

Los najwyższego dowódcy Białej Armii carskiej armii, admirała Kolczaka, jest przejmujący. On i jego białe armie zostali zdradzeni przez Francję. Francuskie banki były głównym beneficjentem zajętego rosyjskiego złota. Francja zarekwirowała też ogromną flotę statków imperialnej Rosji przed wysłaniem uchodźców z Rosji na wygnanie i nędzę. W ten sposób, dzięki obłudnym bolszewikom, przede wszystkim w tym przypadku kierowanym przez żydowskiego gangstera i zabójcę Zinowy Swierdlowa (Peszkow), który był bratem Jakowa (Jacob) Swierdlowa, rezerwy złota carskiej Rosji w końcu znalazły drogę do żydowskich banków w Europie i Ameryce.

Zdaniem uznanego na świecie eksperta Anthony’ego C Suttona, złoto było jedynym środkiem, którym Związek Sowiecki mógł płacić za zagraniczne zakupy. Międzynarodowi bankierzy chcieli dokonywać transport sowieckiego złota już w 1920. W sierpniu 1920 transport rosyjskich zlotych sztab przyjęto w Den Norske Handels Bank w Norwegii. Monety zbadano i zważono i okazało się, że wybito je przed wybuchem wojny w 1914. Były to prawdziwe monety z carskiej Rosji. The Robert Dollar Company w San Francisco otrzymała sztaby złota o wartości 39 mln szwedzkich koron każda ze znakiem starego carskiego rządu w Rosji.

Statki załadowane ukradzionym rosyjskim złotem wypływały z Rewalu nad M Bałtyckim przeznaczone dla Ameryki. Na S.S. Gauthod załadowano 216 skrzyń złota. Na S.S. Carl Line załadowano 216 skrzyń złota pod nadzorem rosyjskich agentów. Na S.S. Ruhelev załadowano 108 skrzyń złota. Później był duży transport skradzionego złota na S.S. Wheeling Mold.

Bolszewicki bank Jacob Schiff, Kuhn, Loeb & Co. bardzo dobrze wiedział o grabieży rezerw złota carskiej Rosji. Edykt amerykańskiego rządu: „w wyniku czego postanowiono zatelegrafować do Kuhn, Loeb & Co., że nie narzuci się żadnych ograniczeń na import sowieckiego złota do USA’. Złoto przybyło do Assay Office [Biuro Probiercze] w Nowym Jorku i zdeponował je nie Kuhn, Loeb & Co., i Guaranty Trust Company of New York City. Guaranty Trust wtedy wypytywał  Federal Reserve Board, który z kolei wypytywał  Skarb USA odnośnie przyjęcia zapłaty’.

Inspektor New York Assay Office poinformował Skarb USA, że około $7 mln w złocie nie miało znaków identyfikujących, i że „zdeponowane sztaby już przetopiono w amerykańskiej mennicy”.

Później zdecydowano, że sowieckie złoto wysłano także do szwedzkiej mennicy. Ta mennica „przetapia rosyjskie złoto, określa próbę i przybija stempel szwedzkiej mennicy na wniosek szwedzkich banków lub innych podmiotów szwedzkich – właścicieli złota”.

Imperialna Rosja w latach 1721-1917 była tak potężna, że była jedynym imperium, które rozciągało się na trzy kontynenty: Europę, Azję i Amerykę. Tylko inwazje brytyjskie i mongolskie miały większe obszary. W tym okresie carska Rosja była w posiadaniu większości bogactwa świata w złotych sztabach i dziełach sztuki, zasobach naturalnych i aktywach krajowych. W latach 1917-1922 całe bogactwo carskiej Rosji zostaje utracone z powodu inwestycji w bolszewizm należących albo kontrolowanych przez Żydów banków. Narody rosyjskie nigdy nie skorzystały z redystrybucji tego ograbionego bogactwa imperium. Wszystko wylądowało w żydowskich bankach rozproszonych po Europie i Ameryce.

W 1936 udowodniliśmy całym szeregiem zdumiewających danych statystycznych, że w Rosji dzisiaj ponad 98% stanowisk kierowniczych zajmują Żydzi… Kim byli liderzy naszej Robotniczej Republiki Bawarskiej? Kim byli liderzy Ruchu Spartakowskiego? Kim byli prawdziwi liderzy i finansiści Partii Komunistycznej? Żydzi, każdy z nich. To samo miało miejsce na Węgrzech i w czerwonych częściach Hiszpanii.

Adolf Hitler, wrzesień 1937.

Mike Walsh

 

tłumaczenie: Ola Gordon

Żródło:  http://www.renegadetribune.com/tsars-gold/

https://www.nwo.report/uncategorised/zloto-cara.html

______________________________

Złoto Niemiec, Polski

Znajduje się również w „brytyjskich” i „amerykańskich” bankach.

Kilka lat temu władze Wlk.Brytanii potrąciły sobie z polskiego złota równowartość oszacowanych przez nich kosztów korzystania przez Polaków z brytyjskich samolot bojowych w czasie bitwy o Anglię.

D.Kosiur