Od 1 października 2016 r. chiński juan oficjalnie 5 walutą rezerwową

Z dniem 1 października 2016 roku, chiński juan ( oficjalnie nazywany renminbi) stał się oficjalnie 5 walutą rezerwową i wszedł do tzw. koszyka walutowego obok dolara amerykańskiego, unijnego euro, japońskiego jena i brytyjskiego funta. Tym samym juan stał się składnikiem międzynarodowej waluty rozliczeniowej tzw. SDR ( Special Drawing Rights ) wyznaczanej przez MFW.

Komitet wykonawczy Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) włączył 28.11.2015 roku chińskiego juana w koszyk walut rezerwowych (Special Drawing Rights, SDR) – podano w oświadczeniu MFW.

Wcześniej dyrektor zarządzająca MFW Christine Lagarde rekomendowała włączenie juana do koszyka walut wchodzących w skład SDR – zastępczego środka płatniczego, którym operuje MFW. W koszyk walut rezerwowych MFW wchodzą już dolar USA, euro, japoński jen i brytyjski funt. Decyzja MFW dotycząca juana wejdzie w życie 1 października 2016 roku.

Wg Christine Lagarde – „Decyzja Rady Wykonawczej MFW o włączeniu juana w koszyk walut SDR stanowi ważny krok w procesie integracji chińskiej gospodarki w światowy system gospodarczy. Jest ona również wyrazem uznania dla tego co władze kraju uczyniły w ciągu ostatnich lat dla reformowania systemu monetarnego i finansowego Chin”.

Dla banków centralnych na świecie, które chronią swoje rezerwy w dolarach i euro, włączenie juana w koszyk SDR oznaczać to będzie pojawienie się jeszcze jednej waluty rezerwowej. Fakt ten może mieć szczególne znaczenie dla krajów rozwijających się, które aktywnie rozwijają współpracę gospodarczą z ChRL.

SDR – to zastępczy środek płatniczy i rezerwowy, emitowany przez MFW, występujący jedynie w formie bez-emisyjnej w postaci zapisów na rachunkach bankowych. Posiadacze SDR mogą wymieniać te środki na waluty włączone w koszyk, poprzez realizację kontraktów z innymi posiadaczami SDR. Instrument ten wykorzystywany jest do rozliczeń kredytów MFW, regulowania sald bilansów płatniczych, pokrycia deficytu równowagi płatniczej, a także uzupełnienia rezerw.

__________

Źródło: Komunikat MFW z 30.11.2015

 

za:http://www.vismagna.pl/news/10

 

Koszyk walutowy

(ang. currency basket) – system wyznaczania kursu waluty danego kraju w oparciu o kompozycję walut krajów obcych. Koszyki walut przyjmują najczęściej kraje, w których struktura handlu (eksportu i/lub importu) jest zdywersyfikowana.

Przykładem koszyka walutowego jest wyznaczana przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy międzynarodowa jednostka walutowa SDR (Special Drawing Rights). Od 1 lipca 1974 roku wartość SDR określa nie jak wcześniej amerykański dolar, lecz koszyk walut 16 krajów, z których każdy ma udział w handlu światowym nie mniejszy niż jeden procent. Z tym, że udział poszczególnych walut w „koszyku” uzależniony jest od wagi danej waluty w międzynarodowych transakcjach finansowych.

Dla przykładu na wartość 1 SDR z 19 marca 2014 r. składały się: 0,4230 euro + 12,1 jenów japońskich + 0,1110 funta brytyjskiego + 0,6600 dolara USA. Skład koszyka SDR zmieniany jest co 5 lat.

 

za:https://www.nbportal.pl/slownik/pozycje-slownika/koszyk-walutowy

 

Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) postanowił w poniedziałek przyłączyć chińską walutę prestiżowego koszyka tzw. rezerw walutowych (SDR). To wyraz uznania dla Chin jako światowej potęgi gospodarczo-finansowej. Juan znajdzie się obok czterech innych głównych walut świata – dolara, euro, jena i funta szterlinga.

– Ta decyzja odzwierciedla postęp uczyniony przez chińskie władze w ostatnich latach na rzecz reformy systemu monetarnego i finansowego Chin – oświadczyła szefowa MFW Christine Lagarde.

– Kontynuowanie i pogłębianie tych wysiłków stworzy bardziej stabilny międzynarodowy system monetarny i finansowy, który będzie wsparciem dla wzrostu i stabilności Chin oraz światowej gospodarki – dodała.

Decyzja ma wejść w życie pod koniec września 2016. Wtedy to juan stanie się – obok dolara amerykańskiego, euro, jena i funta szterlinga – jedną z pięciu światowych walut wchodzących w skład koszyka służącego do wyznaczania wartości Specjalnych Praw Ciągnienia (SDR), czyli umownej jednostki monetarnej służącej jako pieniądz w rozrachunkach między członkami MFW.

Największy udział w koszyku zachowa dolar (41,7 proc.), zmniejszy się natomiast znaczenie euro (wcześniej unijna waluta odpowiadała za 37,4 proc. SDR, teraz stanowić będzie 30,9 proc.). Juan będzie odpowiadał za 10,9 proc. koszyka, zaś jen i funt odpowiednio po 8,3 oraz 8,1 proc.

Decyzja MFW nie ma bezpośrednich konsekwencji dla rynków finansowych, ale stanowi wyraz uznania dla rozmiarów gospodarki Chin oraz chińskiego rynku finansowego i ich wagi dla światowych stosunków gospodarczych. Dołączając do koszyka, juan urasta do rangi waluty rezerwowej, czyli takiej, która jest powszechnie uznawana za bezpieczną i akceptowana w transakcjach międzynarodowych.

 

za:http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/sukces-chin-juan-dolaczyl-do-koszyka,218,0,1968090.html

 

Polecamy:

Czy juan, SDR i złoto wyznaczą nowy ład monetarny?

Coraz więcej znaków na niebie i ziemi wskazuje, że juan może dołączyć do elitarnego koszyka walut składających się na Specjalne Prawa Ciągnienia (SDR). Ta polityczna decyzja może być początkiem procesu gruntownej reformy światowego systemu finansowego.

Specjalne Prawa Ciągnienia (Special Drawning Rights – SDR) to wynalazek Międzynarodowego Funduszu Walutowego z roku 1969, który miał za zadanie uzupełnić niedobór złota (a raczej zrównoważyć nadmiar dolarów) w systemie monetarnym. Pierwsza emisja SDR-ów miała miejsce w latach 1970-72 i opiewała na 9,5 mld jednostek, stanowiących równowartość jednego dolara amerykańskiego. Początkowo wartość  jednego SDR-a zdefiniowano jako 0,888671 g czystego złota. Tak było do roku 1974, gdy prezydent USA Richard Nixon zakończył wymienialność dolara na złoto (z powodu braku tego ostatniego i nadmiaru pierwszego).

Drugą emisję SDR-ów przeprowadzono w latach 1979-81. MFW wyemitował 12 mld SDR i rozdzielił proporcjonalnie do udziałów w Funduszu. W latach 80. banki centralne zaczęły prowadzić bardziej restrykcyjną politykę monetarną i dzięki temu udało się okiełznać inflację. Ukształtował się w miarę stabilny reżym płynnych kursów walutowych, a dewaluacje głównych walut podlegały wspólnym uzgodnieniom ówczesnych mocarstw. Ta stabilizacja pozwoliła na blisko 30 lat zapomnieć o SDR-ach.

SDR niczym Pierścień Władzy

(wiki)

Świat przypomniał sobie o SDR-ach dopiero w apogeum pierwszej fazy kryzysu finansowego. Gdy widmo niewypłacalności zaglądnęło w oczy nawet największych krajów rozwiniętych, w sierpniu 2009 roku MFW wyemitował dodatkowe 182,6 mld (!) jednostek, rozdzielając je między kraje członkowskie proporcjonalnie do wniesionego kapitału (Polsce przypadło 1,3 mld, czyli 0,71%). W ten sposób ilość SDR-ów wzrosła do 204,1 mld.

 

Powrót SDR-ów nie był przypadkowy – według oficjalnych planów MFW ma się on stać nową walutą rezerwową świata, ograniczając rolę dolara amerykańskiego, który pełni tę funkcję już przez 95 lat. MFW pozostałby jedynym emitentem SDR-ów, rozdzielając je między banki centralne krajów członkowskich. Całość systemu nieco przypominałaby obecną strefę euro, gdzie krajowe banki centralne zostały pozbawione prawa emitowania pieniądza na spłatę długów państwa. W nowym systemie – przez zwolenników „teorii spiskowych” zwanym Nowym Porządkiem Świata (NWO- New World Order) –  globalnym suwerenem stałby się MFW (w myśl zasady, że kto włada pieniądzem, ten ma realną władzę) kontrolowany przez nowy „koncert mocarstw”.

Gra o tron, czyli co wpada do koszyka SDR

W rozgrywce o wpływy w MFW interesy Stanów Zjednoczonych od wielu lat ścierają się z nowymi potęgami spod szyldu BRICS. Trzon antydolarowej koalicji tworzą Rosja i Chiny – każde na własną rękę stara się podważyć status dolara jako waluty rezerwowej, ale żadne z nich nie jest zainteresowane upadkiem amerykańskiego pieniądza, w którym zgromadziło znaczne rezerwy walutowe (zwłaszcza Chiny z niemal 1,2 bln dolarów ulokowanych w amerykańskich obligacjach).

Gra o „żelazny tron” w Funduszu toczy się na dwóch płaszczyznach. Pierwszą są tzw. kwoty określające siłę głosu danego państwa, przyznawane proporcjonalnie do wniesionego kapitału. Tu pierwsze skrzypce grają Stany Zjednoczone (16,75%), bez zgody których żadna kluczowa decyzja nie zostanie podjęta (bo wymagana większość to 85% głosów). Kraje strefy euro dysponują łącznie 21,9% głosów, Japonia 6,2%, a Wielka Brytania 4,3%. Obecne kwoty przeszacowują ekonomiczną siłę Europy i nie odzwierciedlają potencjału krajów BRICS. Przykładowo Chiny generujące ok. 15% światowego PKB mają tylko 3,8% głosów w MFW. Podobnie jest z Indiami (2,3%), Brazylią (1,7%) czy wschodzącą potęgą Afryki – Nigerią (0,7%), która ma podobną (czytaj: żadną) pozycję w MFW jak Polska.

O ile reforma kwot w Funduszu jest skomplikowaną polityczną układanką, o tyle Chiny mogą liczyć na aprobatę zachodnich mocarstw na froncie koszyka SDR. Obecnie ta jednostka obrachunkowa składa się w 41,9% z dolara amerykańskiego, w 37,4% z euro, w 11,3% z funta szterlinga i w 9,4% z japońskiego jena. Co pięć lat następuje standardowa rewizja koszyka SDR. Ostatnia miała miejsce w roku 2010, a następną MFW przeprowadzi jesienią tego roku. Ewentualne zmiany wejdą w życie 1 stycznia 2016 roku.

Czy juan awansuje do ekstraklasy?

Chińczycy od lat starają się o międzynarodowe uznanie juana, m.in. poprzez włączenie go do koszyka SDR. MFW posługuje się dwoma konkretnymi, ale jednak dość elastycznymi kryteriami doboru walut. Po pierwsze, dostęp do tego elitarnego koszyka mają tylko waluty „głównych krajów handlowych”, szeregowanych według średniej wartości eksportu w ciągu ostatnich 5 lat. Tu nie ma żadnych wątpliwości: Chiny są największym eksporterem świata, w 2014 roku sprzedały za granicą dobra o wartości przeszło 2,34 biliona dolarów, dystansując zarówno Unię Europejską, jak i USA. Chiny są też drugim największym importerem (1,96 bln USD), ustępując jedynie Stanom Zjednoczonym.

Gorzej wygląda realizacja kryterium „swobody korzystania”, który to test juan oblał przy poprzedniej rewizji 5 lat temu. Chińska waluta wciąż nie jest w pełni wymienialna, a krajowy rynek finansowy jest zamknięty dla zagranicznych banków. W kwestii swobody przepływu kapitału i inwestycji ChRL ma jeszcze sporo do zrobienia. Sporym mankamentem jest też płytkość chińskiego rynku kapitałowego w porównaniu z USA, Wielką Brytanią czy Japonią.  W tym aspekcie awans juana byłby nieco na wyrost i tak trochę „na zachętę”.

Z drugiej strony od kilku lat Chińczycy podejmują znaczące wysiłki, aby umiędzynarodowić juana. Ludowy Bank Chin podpisał umowy swapowe z 28 krajami na łączną kwotę 3,1 biliona CNY. Dynamicznie rośnie też obrót juanem poza granicami Chin (tzw. offshore), który tylko w 2014 roku zwiększył się o 350%. Szybko zwiększa się wartość obrotów w chińskiej walucie: według danych Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) w drugim kwartale 2014 sięgnął 29,56 mld USD wobec zaledwie 0,9 mln (!) USD cztery lata wcześniej.

Silnym wsparciem dla chińskiego pieniądza były najnowsze dane SWIFT, według których w grudniu 2014 roku juan awansował z 13. na 5. miejsce pod względem globalnych płatności walutowych. Choć udział renminbi wciąż jest niewielki (zaledwie 2,17% wobec 44,6% dla dolara i 28,3% dla euro), tochińska waluta już tylko nieznacznie ustępuje japońskiemu jenowi (2,69%), czyli jednej ze składowych SDR. Jeśli na tę statystykę nałożyć rozmiar chińskiej gospodarki (drugie miejsce pod względem PKB i pierwsze jeśli liczyć w parytecie siły nabywczej) oraz wysiłki Pekinu na rzecz umiędzynarodowienia juana, to przy odrobinie dobrej woli miejsce w koszyku SDR wydaje się bardzo prawdopodobne.

Polityka rządzi walutami

Wydaje się, że taki przychylny klimat dla włączenia juana do SDR istnieje. Za jest większość G20, w tym przede wszystkim kraje azjatyckie. Nic przeciwko nie ma EBC, który nawiązał współpracę ze swym chińskim odpowiednikiem. Wszystko zależy więc od postawy mających prawo veta w MFW Stanów Zjednoczonych – największego konkurenta i… dłużnika ChRL. Patrząc przez pryzmat wielkiej geopolityki aż się prosi o małe quid pro quo: Pekin nieco złagodzi kurs na detronizację dolara, a Waszyngton zezwoli na awans juana do koszyka SDR.

Póki co chińska waluta nie stanowi realnego zagrożenia dla dolara jako głównej waluty rezerwowej świata. W amerykańskim pieniądzu nadal przechowuje się ponad 60% rezerw walutowych, podczas gdy w juanie są to ilości śladowe. Prawie połowa światowego handlu – w tym obrót strategicznymi surowcami (ropa, gaz, złoto) – rozliczana jest w USD. To dolar ma wsparcie w postaci największej, (w miarę) wolnorynkowej gospodarki świata ze sprawnym systemem prawnym zapewniającym ochronę praw własności. To USA dysponują największym rynkiem kapitałowym i są militarnym hegemonem, którego wydatki zbrojeniowe są równe reszcie świata razem wziętej.

A jednak włączenie juana do koszyka SDR byłoby potwierdzeniem tezy, że świat powoli odchodzi od dominacji dolara na rzecz multilateralnego środka płatniczego, jakim może stać się waluta MFW.Zastąpienie drukowanego w nielimitowanych ilościach USD przez bardziej stabilny i podlegający międzynarodowej kontroli SDR może być jedynym politycznie akceptowalnym rozwiązaniem globalnego kryzysu nadmiernego zadłużenia – długi zostałyby pokryte SDR-ami.

A może „pozłacany” SDR?

Jedynym emitentem nowego światowego pieniądza byłby MFW kontrolowany wspólnie przez największe potęgi gospodarcze: USA, strefę euro i Chiny. MFW zyskałby status jedynego pożyczkodawcy ostatniej instancji dla niewypłacalnych państw, przejmując najważniejszą z kompetencji krajowych banków centralnych. To powinno zahamować globalną eksplozję zadłużenia, ale też postawiłoby Fundusz w niebezpiecznej roli rządu rządów.

Brakującym elementem w tej całej układance póki co jest złoto. Moim zdaniem SDR bez odniesienia do złota (być może jako szósta waluta w koszyku) powielałby słabości obecnego fiducjarnego pieniądza. Złoto byłoby czynnikiem budującym zaufanie do SDR-a, dzięki czemu stałby się on powszechnie akceptowalną jednostką rozliczeniową, a w dalszej przyszłości być może jedynym globalnym pieniądzem. To już jednak temat na osobny artykuł.

Krzysztof Kolany

http://www.bankier.pl/wiadomosc/Czy-juan-SDR-i-zloto-wyznacza-nowy-lad-monetarny-7239900.html

 

Aneks:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Renminbi

http://www.imf.org/en/News/Articles/2016/09/30/AM16-PR16440-IMF-Launches-New-SDR-Basket-Including-Chinese-Renminbi