Wywiad z Pawłem Ziemińskim dla rosyjskiej agencji prasowej REGNUM

«России с Польшей не нужны толкователи — мы и так понимаем друг друга
Интервью с доктором Павлом Земиньским, руководителем Общества Wierni Polsce Suwerennej

Rosji i Polsce nie potrzebni są pośrednicy – my i tak rozumiemy jeden drugiego.

Wywiad z dr Pawłem Ziemińskim, przewodniczącym Stowarzyszenia Wierni Polsce Suwerennej

(Wersja polskojęzyczna po tekście rosyjskim)

ИА REGNUM : Как давно существует ваша организация?

Общество «Верны Суверенной Польше» существует с 2009 года. Осенью того года после подписания президентом Лехом Качиньским «Лиссабонского договора» несколько граждан, собравшись, решили, что это — акт измены по отношению к конституционным принципам польского государства, а также посягательство на неотъемлемые права на самоопределение и суверенное существование польского народа. Среди основателей Общества были как лица, ранее связанные с созданным в 2004 году (перед формальным вступлением Польши в ЕС) внепартийным общественным движением «Конгресс Суверенной Польши», так и лица, связанные ранее с «Лигой Польских Семей», «Организацией Польского Народа», «Польской Лигой», с «Самообороной» Анджея Леппера, с Комитетом Защиты Польской Земли, а также с протестным движением «Нет ЕС».

Общества WPS формально не существует — хотя устав нашей организации не противоречит как действующему польскому конституционному законодательству, так и закону об общественных организациях. Нам отказано в праве на судебную регистрацию (в Польше общественные движения и партии регистрируются в судах — прим. переводчика) под предлогом несоответствия некоторых фрагментов устава закону (такую оценку сделали юристы мэра Варшавы, госпожи Гронкевич-Вальц, поскольку мы подали документы на регистрацию общества в окружной суд в Варшаве) Евросоюза. Продолжающиеся почти два года юридические процедуры не принесли позитивного результата, мы продолжаем находится в подвешенном состоянии. Однако общество WPS активно действует, опираясь в своей работе на ст. 12 конституции Речи Посполитой. Которая гласит, что граждане Польши имеют право на беспрепятственное собрание для осуществления своих общественных прав.

ИА REGNUM : Сколько у вас членов? На какое количество активистов вы можете рассчитывать?

Общество до нынешнего года было кадровой организацией, принимавшей в свои ряды лишь самых достойных; мы не были массовым движением и насчитывали в своих рядах не более 30 активистов на всю Польшу. Летом текущего, 2016 года, председателю WPS Павлу Земиньскому были даны полномочия на развитие партийных структур Польской Патриотической партии — насчитывавшей на июль 2016-го свыше 1000 членов по всей стране. Сейчас можно говорить о 1.150−1.160 членах WPS.

ИА REGNUM : Что вы думаете о ситуации в Сирии и на Украине?

Ситуацию одинаково и в Сирии, и на Украине мы воспринимаем, как принципиальное поле конфронтации между Россией, с одной стороны, и стремящимися к мировой, гегемонии самозванными англосаконско-сионистскими «элитами», которые пользуются военной мощью и имперскими амбициями США — с другой. Эти «элиты», выросшие на идеологии американского неоконсерватизма и находящиеся под могучим влиянием мирового шовинистического сионизма также работают в интересах наднациональных корпораций и финансовой олигархии. Сирийский конфликт имеет очевидно намного большее значение для глобальных сил, потому что касается региона, где находится сосредоточение не только политических проблем, но также главного экономического ресурса — Ближний Восток сегодня основной поставщик нефти и газа, там же находится главный перекресток углеводородных (и не только) транспортных путей. Древнее Междуречье, Персидский залив и Красное море — ключевой узел контроля главных торговых путей между Дальним Востоком, Центральной Азией, Европой и Африкой. Район Ближнего Востока — это также плацдарм для действий в Центральной Азии и Китае, и в связи с этим регион обретает громадное военно-стратегическое значение.

Если говорить о конфликте на Украине, то он играет троякую роль.

Во-первых, дестабилизация этого государства должна послужить реализации американской концепции управления хаосом, потенциально значительно более эффективной, поскольку разворачивается в непосредственном соседстве с Россией и Срединно-восточной Европой, где доминирует этнически, исторически и культурно славянская стихия. Это делается, чтобы поссорить и вызвать внутренние конфликты у славянских народов, должно способствовать их участию в реализации глобальной политики доминирования англосаксонско-сионистской «элиты». Мы видим попытку реактивации обанкротившейся концепции «Междуморья» и конструирования обращенной против России «коалиции» Польши, Украины и Литвы — управляемой и инспектируемой через военные и финансовые центры англосаксонско-сионистской системы.

Во-вторых, Украина — это регион с большим потенциалом природных ресурсов: необыкновенно урожайные почвы, запасы каменного угля, сланцевого газа, руд железа и редких металлов — что является большим искушением для колонизаторов из наднациональных топливных концернов, энергетических корпораций и компаний сельскохозяйственного направления.

В-третьих, Украина представляет пространство стратегического значения — если речь идет о гипотетических военных действиях против России, Ирана, Сирии. Оттуда есть выход в Турцию, на Ближний Восток и Кавказ, в Центральную (пока — в направлении Китая) Азию.

Таким образом, хаос на Украине — это тест на способность России к самостоятельной политике и ее готовности к защите своего юго-западного фланга, а также доступа к пространству Черного Моря и Ближнего Востока. Одновременно война на Украине является способом связывания сил России вокруг регионального конфликта и ожиданием ее ослабления в дальних регионах. Имеет также серьезное значение разжигание внутриславянского конфликта между Россией, Украиной и Польшей и ослабление таким способом перспективы сотрудничества трех самых многочисленных ветвей славянства.

ИА REGNUM : Каким вы видите выход из тупика «санкции\эмбарго»?

Санкции и эмбарго должны быть в ближайшее время ликвидированы, но очевидно, что это должен быть симметричный процесс, обусловленный реальными решениями двух сторон. Что касается политической несамостоятельности государств ЕС по отношению к американскому диктату — мы видим громадную роль гражданских и общественных инициатив, лидерами которых должны стать организации предпринимателей и крестьян. Вопрос отмены санкций требует перехода на уровень договоренностей деловых и культурных организаций, с оставлением в стороне чисто политических споров. Партнерский ответ России на такие предложения был бы крайне желателен и имел бы позитивный общественный отзыв и благоприятную реакцию бизнес-сообщества.

ИА REGNUM : Что вы думаете о взаимоотношениях России и Польши?

Польско-русские отношения — это очень обширная тема, которую следует рассматривать как в историческом аспекте, так и на современном этапе, а также с точки зрения будущего — причём во многих плоскостях. Многие исторические события до сих пор недостаточно исследованы, в нашей совместной истории существует много неправды, мифов и недопонимания, что не способствует доверию, добрососедским и взаимовыгодным контактам в настоящее время и грозит ростом разобщенности в будущем. Ведь мы не изменим своего географического положения, мы не вытрем из памяти поколений обстоятельств изменяющегося доминирования одного государственного организма над другим, одного народа над другим. Но нельзя забывать, что были периоды близкого сотрудничества, борьба с общими врагами, непроходящего и продолжающегося взаимного влияния культур, и даже взаимного очарования, экономического сотрудничества, научного, очень существенных родовых и семейных связей. Самое существенное в польско-русских отношениях — есть их защита от влияния посредников, предлагающих так называемые «добрые услуги». Речь идет здесь об избежании посредничества других народов, религиозных структур, вненациональных институций — которые на раздорах России с Польшей, строили и не прекращают строить фундамент для реализации своих политических и институционных целей в центральной и восточной Европе. Нам не нужны толкователи — мы и так прекрасно понимаем друг друга…

ИА REGNUM : «Славянский мир» — реальность или миф?

Славянский мир не является мифом в том смысле, что существуют неопровержимые доказательства общей этнической родословной, ментально-эмоциональных корней, а также очень глубокая культурная почва: я имею в виду кооперационный, а не колониально-насильственный характер наших культур по отношению к другим народам и культурным традициям. Очень большой творческий элемент среди славян также подтверждает независимый характер этих народов, увязанный с уважением к соседям. Взаимоотношения славянских народов не были, однако, сказочной идиллией. Возникало это по двум обстоятельствам: во-первых, из-за определенной кротости и относительно малой расчетливости и цинизма славян в отношениях с соседями — а, с другой стороны, из-за соседских интриг и подстрекательств к братоубийственным войнам. Славяне, как трёхсотмиллионная группа, которая никогда прочно не была покорена врагами, — будит много опасений у творцов современного «Нового мирового порядка» Славяне являются «естественным» противником англосаксонско-сионистской системы. Проблемой для нас является выработка концепции сотрудничества и единства славян, что важно сегодня и в ближайшем будущем. Творцы НМП много делают и много готовы сделать, вплоть до мирового конфликта, чтобы до такого если не единства, то близкого сотрудничества славян не дошло.

ИА REGNUM : Каков ваш идеал российско-польских отношений?

Как я припоминаю, в русском мире есть несколько ёмких и ярких политических понятий, в том числе «суверенная демократия». Это понятие хорошо иллюстрирует определенную, очень плодотворную, идею. То есть этот идеал. Который хорошо, чтобы одинаково применялся как во внутригосударственной политике, так и в двусторонних взаимоотношениях между Россией и Польшей.

Польша очевидно не имеет теперь достаточного потенциала и инструментов эффективного влияния на ситуацию в России. Польша остается, однако, очень важным государством в срединно-восточной Европе. Это значение ценят не только наши враги, но и притворные «приятели», например, Англия, а теперь США. Сложность исторических польско-русских отношений, обилие кровопролитных жертв во взаимных войнах, а также определенные польские обиды — являются поводом для попыток разыгрывать «польскую карту» против России. Сейчас эту политику используют англосаксы. Однако Польша и Россия являются государствами достаточно старой политической культуры и государственной традиции, хоть Россия, в отличие от Польши, имеет в течение последних четырехсот лет почти непрерывное существование самостоятельного, суверенного государства (хоть и получившего большую травму в результате большевистской революции, а Великая Отечественная Война была гигантским опытом героической борьбы за выживание государства и народа). Такая историческая продолжительность существования обоих государств, а также взаимное влияние друг на друга указывают, что мы не имеем другого выхода — если мы думаем о будущем народа и государства — как сотрудничество и что-то большее, чем просто добрососедство. Чего бы я ожидал и желал обоим нашим народам и государствам — это понимания, что дружелюбные взаимоотношения есть основа нашего благополучия и они будут хорошо служить нынешнему и будущим поколениям. Наше будущее — это искоренение предубеждений, построение взаимного доверия и ликвидация мифов. Таких, что русский для поляка — извечный враг, а поляк — это всегда потенциальный изменник славянства, прислужник Запада и Ватикана.

Только бы нам успеть…

Перевод Александра Усовского

Читайте ранее в этом сюжете: Польские правые радикалы — об отличиях национализма от патриотизма

Подробности: https://regnum.ru/news/polit/2190333.html Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на ИА REGNUM.

 

Wersja polskojęzyczna

Od kiedy istnieje Wasza organizacja?

Stowarzyszenie Wierni Polsce Suwerennej  istnieje od 2009 roku. Jesienią tego roku po podpisaniu Traktatu Lizbońskiego przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego grono kilkunastu osób uznało to za akt zdrady wobec konstytucyjnych zasad państwa polskiego oraz niezbywalnych praw do samostanowienia i suwerennego bytu narodu polskiego. Wśród założycieli były zarówno osoby związane wcześniej z zainicjowanym w 2004 roku ( przed formalnym wejściem Polski do UE) ponadpartyjnym  ruchem społecznym Kongres Polski Suwerennej, jak także osoby związane  wcześniej z Ligą Polskich Rodzin, Organizacją Narodu Polskiego Ligą Polską, z Samoobroną, z Komitetem Obrony Polskiej Ziemi „Placówka”, a także z anty akcesyjnym ruchem „Nie dla UE”.

 

Stowarzyszeniu WPS – pomimo zgodności  statutu organizacji  z obowiązującym polskim prawem konstytucyjnym, jak i z ustawą o stowarzyszeniach – odmówiono prawa do rejestracji sądowej pod pozorem niezgodności niektórych fragmentów statutu z prawem unijnym ( takiej oceny dokonali prawnicy prezydenta m.st. Warszawy, pani H.Gronkiewicz-Walz, jako organu nadzoru nad działaniami stowarzyszenia rejestrowanego w sądzie okręgowym w Warszawie). Procedury odwoławcze trwające niemal 2 lata nie przyniosły pozytywnego skutku Ten stan zawieszenia trwa. Stowarzyszenie WPS jednak działa, opierając swój byt na art. 12 konstytucji RP, głoszącym  prawo obywateli do swobodnego stowarzyszania się w oparciu o formułę ruchu społecznego.

Jak liczni jesteście? Ilu macie aktywistów?

Stowarzyszenie do obecnego  roku  było organizacją kadrową i programową, a nie masową i liczyło od 20-30 aktywistów na terenie całego kraju. Latem  bieżącego roku, 2016, prezesowi WPS, Pawłowi Ziemińskiemu, zostało udzielone pełnomocnictwo do rozbudowy struktur partyjnych patii Polska Patriotyczna – liczącej ponad 1000 członków, na terenie całego kraju.

Co sądzicie o sytuacji w Syrii i na Ukrainie?

Sytuację zarówno w Syrii, jak i na Ukrainie postrzegamy  jako  zasadnicze pole konfrontacji  między  Rosją, a  dążącymi do hegemonii światowej , samozwańczymi elitami  anglosasko-syjonistycznymi, które posługują się potęgą militarną i imperialnymi ambicjami USA ( skupionymi głownie wokół ideologii neokonserwatyzmu  amerykańskiego , będącego pod przemożnym wpływem  światowego  szowinistycznego syjonizmu) oraz działają w interesie ponadnarodowych korporacji i oligarchii finansowej. Konflikt syryjski ma oczywiście większe znaczenie dla układu sił globalnych, gdyż dotyczy regionu, gdzie krzyżują się interesy nie tylko polityczne sensu stricto, ale głównie ekonomiczne – w kontekście zasobów ropy naftowej i gazu oraz dróg transportowych zarówno tych zasobów, jak również kontroli głównych szlaków handlowych między Dalekim Wschodem, Azją Centralną a Europą i Afryką. Rejon Bliskiego Wschodu , to także pomost do Azji Centralnej i Chin, a w związku z tym region o olbrzymim znaczeniu militarno-strategicznym.

Jeśli chodzi konflikt na  Ukrainie, to odgrywa on trojaką rolę.  Po pierwsze, destabilizacja tego państwa służyć ma realizacji amerykańskiej koncepcji  zarządzania chaosem, potencjalnie dodatkowo efektywnym, jeśli dzieje się to w bezpośrednim sąsiedztwie Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej, gdzie dominuje etnicznie, historycznie i kulturowo żywioł słowiański. Skłócenie i wywołanie wewnętrznych konfliktów narodów słowiańskich ma sprzyjać ich kolonizacji i przedmiotowemu ich  traktowaniu w realizacji globalnej polityki dominacji anglosasko- syjonistycznej .  Stad próba reaktywowania zbankrutowanej koncepcji Międzymorza i  konstruowania zwróconej przeciw Rosji „koalicji” Polski, Ukrainy i Litwy  – kierowanej i nadzorowanej przez militarne i finansowe ośrodki decyzyjne anglosasko-syjonistyczne.

Po drugie Ukraina, to region o dużym potencjale zasobów naturalnych: niezwykle urodzajne gleby, zasoby węgla kamiennego, gazu  łupkowego, rud żelaza i metali rzadkich – co jest wielką pokusą dla kolonizatorów spod znaku ponadnarodowych koncernów paliwowych, energetycznych oraz z branży rolniczej i spożywczej.

Po trzecie Ukraina stanowi obszar  o strategicznym znaczeniu do działań militarnych przeciwko  Rosji, Iranowi, Syrii. Jest to wyjście do Turcji, na  Bliski Wschód i  Kaukaz, do Azji Centralnej ( aż w kierunku Chin).

Ukraina stanowi zatem test na determinację Rosji i jej gotowość do obrony swojej pd.- zach. flanki oraz dostępu do obszaru Morza Czarnego i Bliskiego Wschodu, a zarazem wojna na Ukrainie  jest okazją do wiązania sił Rosji wokół konfliktu regionalnego i oczekiwaniem na  osłabienie jej zainteresowania odleglejszymi regionami. Nie bez znaczenia jest także oczekiwanie na wewnątrz słowiański konflikt Rosji, Ukrainy i Polski i osłabienie tym sposobem perspektywy współpracy trzech najliczniejszych etnicznie gałęzi Słowiańszczyzny.

Jak postrzegacie wyjście z impasu „sankcji/embarga”?

Sankcje i embargo winny być w jak najszybszym czasie zlikwidowane, ale oczywiście musi być to proces symetryczny i uwarunkowany realnymi decyzjami dwóch stron. Wobec politycznej niesamodzielności  państw UE  w stosunku do amerykańskiego dyktatu  widzimy olbrzymią  rolę obywatelskich i społecznych inicjatyw, których liderami winny stać się organizacje przedsiębiorców i rolników. Wymaga to przejścia  na poziom  porozumień organizacji biznesowych i kulturalnych z pozostawieniem na boku sporów czysto politycznych. Władze państwowe ( krajów UE) muszą poczuć efektywność porozumień poza strukturami państwowymi, co szkodzić  będzie autorytetowi unijnych instytucji  państwowych i tym samym zmusi je do zmian decyzji politycznych. Być może efektywnym instrumentem byłoby przyjęcie alternatywnego sposobu rozliczeń wymiany handlowej z pominięciem rozliczeń w dolarach, bądź euro ?! Należy rozważyć powołanie wspólnych izb rozliczeniowych gwarantowanych przez rząd Rosji i specjalnie powołane wspólne ( np. pilotażowo rosyjsko-polskie ) towarzystwa clearingowo/barterowe  w branży rolno-spożywczej.  Wymiana mogłaby opierać się o rubel transferowy skorelowany z kursem złotego do chińskiego juana, albo do ekwiwalentu kruszcowego np. srebra, albo też do cen koszyka surowcowego ( ropa, gaz, węgiel kamienny, miedź, zboże). Partnerska odpowiedź Rosji na takie propozycje byłaby wielce pożądana i miała pozytywny odzew społeczny i biznesowy.

Co sądzicie o relacjach pomiędzy Rosją i Polską?

Relacje polsko-rosyjskie, to bardzo obszerny temat, który rozpatrywać należy zarówno w aspekcie historycznym, jak współczesnych i przyszłych stosunków na wielu płaszczyznach. Wiele wydarzeń historycznych nie zostało dotychczas wystarczająco zbadanych, istnieje zatem wiele fałszu, mitów i niedopowiedzeń, co nie sprzyja zaufaniu, dobrosąsiedzkim i wzajemnie korzystnym relacjom w teraźniejszości i w przyszłości. A przecież nie zmienimy swego położenia geograficznego, nie wytrzemy z pamięci pokoleń  doświadczeń, zmieniającej się dominacji jednego organizmu państwowego nad drugim, jednego narodu nad drugim. Ale nie wolno zapominać, że były okresy bliskiej współpracy, walki ze wspólnymi wrogami, nieprzemijającego i trwającego wzajemnego wpływu kultur, a nawet fascynacji wzajemnej, współpracy gospodarczej, naukowej, bardzo istotnych związków rodowych i rodzinnych. Najistotniejsza sprawą w relacjach polsko-rosyjskich jest uchronienie ich od wpływu pośredników, oferujących tzw. „dobre usługi”. Chodzi tu o unikanie pośrednictwa innych narodów, jak i instytucji świeckich, bądź religijnych, które na waśniach Rosji z Polską, budowały i nie zaprzestały budować podstawę realizacji swoich długofalowych celów politycznych i instytucjonalnych w Europie środkowej i wschodniej, a obecnie w wymiarze jeśli nie globalnym, to na pewno ponad regionalnym.

„Słowiański świat” – to realizm czy mit?

Słowiański świat nie jest mitem w tym sensie, że istnieją niepodważalne dowody na wspólny rodowód etniczny, korzenie mentalno-emocjonalne oraz bardzo głębokie podglebie kulturowe: mam na myśli raczej kooperacyjny, a nie kolonialno- eksterminacyjny charakter naszych kultur wobec innych narodów i tradycji kulturowych. Bardzo duży jest pierwiastek twórczy wśród Słowian oraz pomimo pewnej spolegliwości wielkie przywiązanie do niezależności i samostanowienia o sobie. Wzajemne stosunki narodów słowiańskich nie były jednak na pewno bajkową sielanką. Wynikało to z dwóch powodów: po pierwsze z pewnej łagodności i stosunkowo małego wyrachowania i cynizmu Słowian w relacjach z sąsiadami, a z drugiej strony z ulegania intrygom i podżegania ich do walk bratobójczych. Słowianie jako 300 mln grupa, która nigdy na trwałe nie dała się podbić przez wrogów budzi wiele obaw wśród twórców współczesnego NWO, jest „naturalnym” przeciwnikiem anglosasko-syjonistycznego podboju. Problemem jest koncepcja współpracy i jedności Słowian, to jest zadanie współczesności i najbliższej przyszłości. Twórcy NWO wiele robią i wiele są gotowi zrobić włącznie ze światowym konfliktem, aby do takiej o ile nie jedności, to bliskiej współpracy nie doszło.

Jaki jest wasz ideał stosunków państwowych pomiędzy Polską i Rosją?

Jak sobie przypominam w rosyjskim świecie pojęć politycznych ukuto takie m.in. jak „suwerenna demokracja”. To dobrze ilustruje pewną bardzo płodną ideę. To jest ten ideał. Który dobrze, aby obwiązywał zarówno w ładzie wewnątrzkrajowym, jak w stosunkach dwustronnych miedzy Rosją a Polska.

Polska oczywiście nie ma obecnie wystarczającego potencjału i narzędzi skutecznego oddziaływania na sytuację w Rosji. Polska pozostaje jednak bardzo ważnym państwem w Europie środkowo-wschodniej. To znaczenie doceniali przecież nasi wrogowie, ale i udawani przyjaciele, np. Anglia, a obecnie USA. Złożoność historycznych relacji polsko-rosyjskich, także krwawych ofiar we wzajemnych wojnach, i pewne sentymenty polskie nawiązujące głównie do czasów I Rzeczypospolitej są powodem prób rozgrywania Polski wobec Rosji przez politykę anglosaska pozostająca pod wpływem neokonserwatyzmu i syjonizmu.

Polska i Rosja są jednak państwami o dostatecznie starej kulturze politycznej i tradycji państwowej, chociaż Rosja, w odróżnieniu od Polski, ma przez ostatnie czterysta lat niemal nieprzerwany byt samodzielnego, samo stanowiącego o sobie państwa ( chociaż powody wybuchu, przebieg i konsekwencje rewolucji bolszewickiej są wielką traumą, a Wielka Wojna Ojczyźniana doświadczeniem heroicznej walki o przetrwanie państwa i narodu), To historyczne trwanie , w tym także wzajemne oddziaływanie na siebie wskazują, że nie mamy innego wyjścia, jeśli rozumujemy w interesie narodu i państwa, jak współpraca i coś więcej niż tylko dobrosąsiedztwo. Tego czego bym oczekiwał i życzył obu naszym narodom i państwom, to zrozumienie, że przyjazne stosunki zbudują naszą pomyślność i będą dobrze służyć obecnemu i przyszłym pokoleniom.  Nasza przyszłość, to usuwanie uprzedzeń, budowanie wzajemnego zaufania i obalanie mitów, że Ruski jest naszym odwiecznym wrogiem, a Polak , to zawsze potencjalny zdrajca Słowiańszczyzny oraz sługus zachodu i Watykanu. Obyśmy zdążyli.

Dr Paweł Ziemiński

Prezes Stowarzyszenia

Wierni Polsce Suwerennej