Żydo-chrześcijańska intronizacja – czy już nie pora na opamiętanie?

Sławomir Zakrzewski z Ruchu Suwerenność Narodu od dawna prowadzi działania na rzecz intronizacji Chrystusa na Króla Polski.

.

Slawomir Andrzej Zakrzewski jest osobą o niezwykłej wrażliwości na sprawy duchowe. Ta wrażliwość doprowadziła go do rejtanowskiego gestu w roku 2008-mym, kiedy rzucił się wraz z Bartłomiejem Kurzeją na limuzynę Prezydenta Lecha Kaczyńskiego opuszczającego Parlament po ratyfikacji tam Traktatu Lizbońskiego (rozbiorowego). Za tamten swój gest w obronie Polski Zakrzewski bardzo drogo zapłacił. Na polecenie Kardynała Tarcisio Bertone został usunięty przez Proboszcza Piaścika z parafii p.w. Zesłania Ducha Świętego na Bielanach w Warszawie przy ul. Broniewskiego 44, w której przez lata był liderem największego koła przyjaciół Radio Maryja. (wytłuszczenie – D.Kosiur)

 

Obecnie stoi na czele Ruchu Suwerenność Narodu i podjął prace na rzecz intronizacji Chrystusa na Króla Polski. Intronizacja jest wielką sprawą dla podniesienia rangi Polski – jako świętości, rzeczy niezbywalnej, trwałego odniesienia w prawie międzynarodowym. Intronizacja to coś więcej nawet niż Traktat Wersalski, który pospisał Dmowski z Paderewskim.
Intronizacja zbiegła się ze wskazaniem na Jarosława Kaczyńskiego jako na emanację polskiej państwowości (przez E.Sendeckiego i jego kompanije narodo-f-ców – D.Kosiur) – było to podczas salutu oddanego mu przez Prezesa Stronnictwa Narodowego im. Dmowskiego Ludwika Wasiaka na Placu Na Rozdrożu 11-go listopada 2016. Może się to wydawać dziwne i zaskakujące, ale w Polsce istniej ośrodek władzy podobny do królewskiego, należący do Jarosława Kaczyńskiego, brata prezydenckiego, super-premiera i super-prezydenta.

Eugeniusz Sendecki     za: http://eugeniuszsendecki.neon24.pl/

.

_____________________________

.

Film, a raczej jego ścieżka dźwiękowa winna uzmysłowić myślącym Polakom, zwłaszcza żydo-chrześcijanom, jak wielką krzywdę wyrządza nam Kościół i żydo-chrześcijaństwo.
Nieszczęśni żydo-katolicy nie są w stanie pojąć niczego z politycznej rzeczywistości, a faryzejscy szamani w sutannach podtrzymują nieszczęsne owieczki w stanie politycznego otępienia.
.
Znamy się ze Sławkiem Zakrzewskim, wiem, że jest przyzwoitym Polakiem. Nie pojmuję jednak, jak można być przekonanym, że jakikolwiek dobrowolny akt intronizacyjny – akt zwłaszcza religijny – może mieć przełożenie na prawo nie tylko polskie, ale i międzynarodowe (?). Przecież to infantylne rozumowanie, taki akt nigdy niczego nie zmieni, ponieważ nigdy nie będzie honorowany na forum polityki krajowej, a już z całą pewnością nie będzie poważnie traktowany na forum międzynarodowym. Ze strony Sławka Zakrzewskiego i jego kolegów jest to niepojęte łudzenie się jakąś polityczną nadzieją – nadzieją bez żadnego racjonalnego uzasadnienia. To jest niepotrzebne uderzanie głową w mur żydowskiego w gruncie rzeczy Kościoła i żydowskiego reżimu politycznego i niestety jest to, mimowolne wspieranie szkodliwej instytucji Kościoła i jego antypolskiej działalności, co w efekcie przekłada się na trwanie żydo-katolików w politycznej nieświadomości.
.
.
Retoryka Sławka Zakrzewskiego przypomina film „Małe piwo” z Flipem i Flapem. Na lekcji matematyki dla więźniów nauczyciel pyta, ile to jest 27 : 9 ? Wszyscy źle odpowiadają. Nauczyciel, już zrezygnowany, daje jeszcze szanse na odpowiedź zgłaszającemu się Flapowi. Flap mówi: 27 : 9 = 3 – nauczyciel promienieje ze szczęścia, że choć jeden uczeń coś potrafi. Ale po chwili Flap dodaje: i dwa reszty. Nauczyciela trafił szlag.
.
Niby Sławek Zakrzewski wszystkie polityczne treści wykłada zgodnie z narodową retoryką, zgodnie z narodowym interesem, ale jednak na końcu zawsze dodaje symbol żydowskiej religii dla gojów – polityka narodowa, ale pod sztandarem Kościoła, z krzyżem i z trupem żydowskie mesjasza. A to już jest jednak droga donikąd – na szczęście coraz częściej Polakom otwierają oczy hierarchiczni faryzeusze samego Kościoła.

Wiedzmy i pamiętajmy, że Kościół przedsoborowy i posoborowy to ten sam antypolski, antynarodowy, antypaństwowy, antysłowiański, Kościół.

.

.

Dariusz Kosiur