Zmarł Fidel Castro. CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

Fidel Castro zmarł wczoraj wieczorem w Hawanie w wieku 90 lat. Komendant i przywódca rewolucji kubańskiej zmarł wieczorem o godz. 22.29 – oświadczył w państwowej tv Raul Castro.

zdj. Edward Gierek i Fidel Castro, Kuba, 1972r.

Po przebytej dziesięć lat temu skomplikowanej operacji, Fidel Castro przekazał piastowane funkcje państwowe i partyjne swemu młodszemu bratu Raulowi. W 2006 r. Raul Castro stanął na czele rządu, a w 2008 r. objął oficjalnie stanowisko prezydenta i rozpoczął reformy, nazwane „aktualizacją socjalistycznego modelu gospodarki”.

Gdy prezydenta USA, B.Obama, odwiedził Kubę w marcu br., czyniąc to jako pierwszy przywódca USA od 88 lat, Fidel Castro niechętnie zareagował na jego wezwanie do Kubańczyków, by spoglądali w przyszłość. Napisał później, że amerykański prezydent powinien się zapoznać z historią Kuby oraz że Kubańczycy „nie potrzebują, by imperium im cokolwiek dawało”.

 

Poniżej komentarz – życzenia – przestroga  dla Kubańczyków od Polaka

~antoni j :

DRODZY BRACIA KUBAŃSCY-PRZYJACIELE . !!!!

Gdybym pragnął życzyć Wam źle i co najgorsze, to bym powiedział: NARESZCIE dla was Kubańczycy zapaliło się zielone światło na drodze do zbliżenia i ocieplenia układów z Ameryką. Tak zacieśniajcie i układajcie się z USA … Ponieważ pokochałem Kubę i Kubańczyków od lat 80-ych, odwiedziłem Wasz kraj parę razy. Jesteście prawdziwie wolnym krajem PIĘKNYM, niezależnym, kochającym swobodę i NIEPODLEGŁOŚĆ. Dlatego ostrzegam, proszę, błagam Was: nie zbliżajcie się, nie zacieśniajcie i nie wchodźcie w żadne układy z USA. Dlaczego zapewne zapytacie ??? Mógłbym pisać i odpowiadać wam przez cały dzień DLACZEGO !! Odpowiem wam krótko: jedźcie do kraju położonego w centrum Europy, kraju około 40 milionowego. Jedźcie popatrzcie i porozmawiajcie ale z ludźmi rozsądnymi, starszymi, mądrymi. Zapytajcie, jak wyglądała Polska 40 lat temu, a jak wygląda od 27 lat, kiedy właśnie wywalczyła wolność i dała się uwieść, uległa obiecankom, wizjom wielkości i bogactwa jakie roztaczało to samo państwo, co do Was się już zaleca. ZAPAMIĘTAJCIE, OSTRZEGAŁEM WAS. VENCEREMOS KUBO !!!!!!!!!!!!!! – http://wiadomosci.onet.pl/swiat/

________________________

Nie wiem jak zwykli Kubańczycy, ale bracia Castro są świadomi wszelkiej bezczelności ze strony syjonistycznych USA, nawet pozornie przyjaznych gestów.

_____________________________

W 1972r. Fidel Castro odwiedził Polskę. Zachęcam do obejrzenia kubańskiego filmu z tej wizyty.

_______________________________

Tekst z 2014r. – https://wiernipolsce1.wordpress.com/

Teraz Kuba. Syjonistyczna hydra nienasycona.

Tekst optymistyczny z okazji zbliżających się świąt.

Międzynarodowy Żyd – światowy, syjonistyczny, terrorysta poniósł porażkę w Rosji, na Białorusi, w Syrii, Iranu nie odważył się zaatakować, Ukraina – to jedynie połowiczny sukces i nie wiadomo, czy nie będzie zmuszony jej opuścić z obita mordą mimo, że do walki o nią zaangażował najbardziej zaufanych syjonistycznych kundli z IIIRP i Litwy.
Międzynarodowemu Żydowi nie udaje się doprowadzić do przewrotu w Pakistanie, w Indiach, do rebelii w Chinach („rewolucja parasolkowa” w Hong Kongu zlikwidowana), niczego nie osiągnął w Wenezueli.
W wielu podbitych państwach Europy środkowej także ma problemy: na Słowacji, w Czechach, w Bułgarii. Czesi i Bułgarzy domagają się nawet opuszczenia zbrodniczego, agresywnego, realizującego interesy żydowskiej finansjery, NATO.
Na Węgrzech Międzynarodowy Żyd zmuszony jest urządzać manifestacje przeciw rządowi V.Orbana, bo ten nie pali się do popierania polityki żydowskich terrorystów z USA na Ukrainie. – Tu ciekawostka: syjonistyczny PiS i jego duce, J.Kaczyński, nie powołują się już na węgierską, narodową politykę V.Orbana. Syjonistyczne idee, którymi się kierują spowodowały, że sami wydali sobie polecenie, a może przyszło ono z Waszyngtonu: w sprawie Węgier V.Orbana „morda w kubeł”.

Nienasycona syjonistyczna hydra żądna jest jednak świeżej krwi, nowych podbojów, w imię jej „demokratycznych” ideałów. Padło, więc na Kubę, nie bez znaczenia jest fakt, że u wybrzeży Kuby odkryto złoża ropy.
We wprowadzanie zachodniej cywilizacji, demokracji, praw człowieka i obywatelskich wolności na Kubę zaangażował się Kościół. Ten powszechny rozsadnik żydowskiego kapitalizmu swoją szczególna misję rozpoczął na Kubie jeszcze za czasów JPII, który potępiał teologię wyzwolenia w Ameryce Łacińskiej na rzecz jej zniewolenia przez orędowników zachodniej cywilizacji pod wodzą Międzynarodowego Żyda, czyli syjonistycznej, żydowskiej, światowej, finansjery USA. Jeszcze na pokładzie samolotu lecącego na Kubę w 1998r., odpowiadając na pytania dziennikarzy, JPII akcentował wyjątkowy i historyczny charakter tej wizyty oraz wyrażał nadzieję, że przyczyni się ona do pozytywnych zmian w życiu Kościoła i narodu kubańskiego – tak jak miało to miejsce w Polsce: „Nie lękajcie się”, „Niech zstąpi duch twój i odnowi oblicze Ziemi”, „Polska ma przed sobą wielką europejską przyszłość”. Jak było, to chyba wiemy. Zstąpił Bóg Mamon i sprywatyzował majątek Polaków w żydowskie ręce.

Czy możliwa jest rebelia na Kubie? Tak, ponieważ na Kubie także istnieje żydowska V kolumna, na razie uśpiona i z ograniczoną możliwością kontaktu ze swoją centralą w Waszyngtonie oraz z ograniczonym oddziaływaniem na Kubańczyków.
W wyniku rozmów B.Obama – R.Castro, Kuba zwolniła agentów Międzynarodowego Żyda, m.in. Alana Grossa, pracownika organizacji humanitarnej USAID (-?), który próbował zainstalować Internet w społeczności kubańskich Żydów.

Jednak zainteresowanie Międzynarodowego Żyda Kubą wynika także z czegoś innego.
12 lipca 2014 prezydent Rosji, W.Putin, odwiedził Kubę. Kilka miesięcy wcześniej władze Rosji anulowały Kubie 31,7 mld $USA długów.

17.07.2014 dziennik „Kommiersant” poinformował, że Rosja chce wrócić na pozycje z czasu „zimnej wojny”. Według dziennika, Rosja i Kuba uzgodniły, że Moskwa znów będzie korzystać ze stacji nasłuchu elektronicznego w Lourdes pod Hawaną (na zdjęciu poniżej).

Jednak jak twierdzi telewizja „Zwiezda” to nieprawda, informację tę zdementował także W.Putin.
Według amerykańskiej stacji CNN, z Moskwy napłynęły wiadomości wskazujące, że Rosja przygotowuje się do powrotu na Kubę. Miało to być celem rozmów W.Putina w lipcu 2014r. z rządami ośmiu krajów, w tym Kuby, Wenezueli i Nikaragui, na temat budowy rosyjskich baz wojskowych. Jak wyjaśnił cytowany przez rosyjską agencję ITAR-TASS minister obrony Rosji, Siergiej Szojgu, Rosja potrzebuje baz „w pobliżu równika i w innych miejscach”, by zapewnić zaopatrzenie w paliwo swoim okrętom wojennym.
Rosjanie sprostowali te informacje, że nie chodziło o wojskowe bazy, ale o możliwość korzystania z istniejących portów tych państw przez rosyjskie okręty.

Syjonistyczna hydra tak bardzo zaaferowana jest podbojem świata, że nawet nie zauważyła, co dzieje się pod jej własnym nosem. Lekceważy przeciwnika, czy nie jest już w stanie kontrolować całego pola walki? Osobiście obstawiam tę drugą możliwość – to dobry znak.

.
Dariusz Kosiur

 

„Niech zstąpi duch twój i odnowi oblicze Ziemi” – Zstąpił Bóg Mamon i sprywatyzował majątek Polaków w żydowskie ręce.

_________________________________________

Międzynarodowy Żyd z USA, który dzisiaj chce częstować Kubańczyków „wolnością” – w Polsce dobrze ją poznaliśmy – i który przekazuje Kubie kondolencje przygotowywał kilkadziesiąt zamachów na życie Fidela Castro.

 

Kubańska telewizja podała, że zmarł Fidel Castro Miał 90 lat O śmierci kubańskiego przywódcy poinformował w państwowej telewizji jego brat Raul, obecny prezydent Kuby

za: http://dd.neon24.pl/                       

Urodzony 13 sierpnia 1926 był przywódcą rewolucji kubańskiej.

 W 1959 roku objął stanowisko premiera a w 1965 sekretarza rządzącej Komunistycznej Partii Kuby. W 1976 roku w wyniku reorganizacji rządu utracił urząd premiera i objął przewodnictwo w Radzie Państwa. W latach 1979-83 przewodniczący Ruchu państw niezaangażowanych.

W 2006 roku przekazał władzę młodszemu bratu Raúlowi. W 2008 roku zrezygnował z najważniejszych stanowisk państwowych ze względu na zły stan zdrowia. Faktycznie sprawował władzę na Kubie w latach 1959-2008.

Jako faktyczny przywódca kraju przeprowadził reformę rolną, nacjonalizację obcego kapitału, zwłaszcza amerykańskiego, co przyczyniło się do zerwania stosunków dyplomatycznych ze Stanami Zjednoczonymi. Kuba zacieśniła wówczas relacje ze Związkiem Radzieckim od którego otrzymała pomoc gospodarczą i wojskową.

 

Po inwazji w Zatoce Świń z 1961 roku Fidel Castro proklamował socjalistyczny charakter rewolucji i odwołał się do marksizmu-leninizmu. Prowadził politykę „eksportu rewolucji“, realizowaną między innymi poprzez ekspedycje kubańskich jednostek wojskowych – między innymi do Angoli, Etiopii i Zairu. Po krótkotrwałej liberalizacji polityki gospodarczej w połowie lat 70. i kryzysie społeczno-politycznym w 1981 nastąpiło ponowne zaostrzenie kursu w polityce wewnętrznej.

Pod koniec lat 90. Fidel Castro ponownie przeprowadził pewną liberalizację życia na wyspie. W 2006 roku zrezygnował z władzy, a w 2008 roku ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Rady Państwa.

http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Fidel-Castro-nie-zyje,wid,18608424,wiadomosc.html?ticaid=118278

 

Plany zamachu na Fidela Castro. Operacja Mangusta

Po fiasku inwazji w Zatoce Świń rząd USA i służby wywiadowcze, rozgoryczone porażką, która osłabiła prestiż Waszyngtonu na arenie międzynarodowej, usiłowały jeszcze raz dokonać obalenia reżimu Fidela Castro. Plany zabicia kubańskiego przywódcy pojawiły się jednak już wcześniej, krótko po jego dojściu do władzy, które rozczarowało rząd USA – jeszcze wówczas kierowany przez Dwighta Eisenhowera.

W marcu 1960 roku dyrektor Centralnej Agencji Wywiadowczej Allen Dulles i Richard Bissell przedstawili Eisenhowerowi rozwiązanie problemu kubańskiego. Plan był złożony i składał się z akcji sabotażowych oraz propagandowych, a także z działań partyzanckich i dywersyjnych. Zakładał utworzenie sił lotniczych, morskich i lądowych. Całe przedsięwzięcie miała koordynować CIA, a początkowo w akcję miało być zaangażowanych około 30 osób. Agencja miała stworzyć pozory, że operację zaplanowali, zorganizowali oraz sfinansowali tylko i wyłącznie uchodźcy z Kuby, przeciwnicy reżimu Fidela Castro.[1]

Administracja Eisenhowera z niepokojem obserwowała rozwój wydarzeń na wyspie. Zwłaszcza w ostatnich miesiącach 1960 roku, kiedy stosunki amerykańsko-kubańskie zaczęły ulegać szybkiemu pogorszeniu, planowanie tajnej operacji mającej na celu obalenie Castro nabrało tempa. Rząd Eisenhowera prawdopodobnie jednak nigdy nie planował zabicia lub usunięcia Fidela Castro siłą, w pewnym stopniu także dlatego, by umożliwić Richardowi Nixonowi zwycięstwo w wyborach prezydenckich W sierpniu 1960 roku nastroje w Waszyngtonie zmieniły się do tego stopnia, że część planów CIA została wznowiona. Wtedy także Agencja nawiązała kontakty z czołowymi członkami amerykańskiej mafii i możliwe, że również wtedy zrodził się pomysł zabicia kubańskiego przywódcy. Mafia miała własne powody, by chcieć wyeliminowania Castro, gdyż doprowadził on do zamknięcia należących do niej kasyn w Hawanie, które przynosiły ogromne zyski. Liczba osób zaangażowanych w plany obalenia Castro wzrosła niemal dziesięciokrotnie.

 

Plany Centralnej Agencji Wywiadowczej były opracowywane nadal, nawet wtedy, kiedy Biały Dom opuścił Eisenhower, a jego miejsce zajął John F. Kennedy. Już 10 dni po wygranych wyborach, 18 listopada 1960 roku, Kennedy został formalnie wprowadzony w plany dotyczące Kuby. Ostatecznie pomysły na obalenie Castro zostały zastąpione szerszą operacją. W lutym następnego roku CIA zakończyła przygotowywanie planu operacji, a w kwietniu JFK wydał wstępną zgodę na jej przeprowadzenie. Akcja, której najważniejszym elementem była inwazja w Zatoce Świń, zakończyła się niepowodzeniem. Do planów obalenia Castro powrócono pod koniec 1961 roku. Część z nich miała na celu także obalenie jego brata Raúla i Che Guevary.

Po fiasku inwazji w Zatoce Świń wykluczono możliwość powtórnego przeprowadzenia desantu, a w skuteczność zabiegów dyplomatycznych nikt już nie wierzył. Rząd Kennedy’ego zwrócił się więc do CIA o pomoc w obaleniu reżimu Castro. Agencja skorzystała z okazji, by odzyskać twarz. Utworzono specjalny zespół, któremu powierzono zadanie przeprowadzania akcji sabotażowych i wspierania działań paramilitarnych na Kubie. W listopadzie plan przedstawiono Kennedy’emu i Sekretarzowi Obrony Robertowi McNamarze. JFK zatwierdził operację, której nadano kryptonim „Mongoose” (Mangusta). W akcję zaangażowano 400 agentów CIA i roczny budżet w wysokości ponad 50 milionów dolarów.Szefem operacji „Mangusta” prezydent Kennedy mianował generała brygady Edwarda Lansdale’a, który za prezydentury Eisenhowera był ekspertem do zadań specjalnych w Azji Południowo-Wschodniej.

 

Środki, jakimi zamierzano się posłużyć przy realizacji projektu „Mangusta”, były różne, m. in. sabotaż i tajne operacje na wyspie. Nie wiadomo, czy od razu przy planach operacji brano pod uwagę fizyczną eliminację Castro. Nadal trwają spory, czy bracia Kennedy (John i Robert, który pełnił wówczas funkcję prokuratora generalnego) wiedzieli o planach zabicia Castro, a jeśli tak, to jak dużo. Kwestia ta wydaje się być tym bardziej kontrowersyjna, że sam dyrektor CIA, John McCone, był zdecydowanym przeciwnikiem zabicia Castro i w ogóle zabójstwu jako sposobowi na rozwiązanie konfliktów politycznych. Doradcy Kennedy’ego mówili także, że zaaprobowanie planów morderstwa byłoby sprzeczne z charakterem prezydenta.[6] Początkowo operacja miała mieć skromny charakter, zatem możliwe, że rozwiązania siłowego nawet nie brano pod uwagę. Jednak kiedy Amerykanie przystąpili do realizacji operacji „Mangusta”, CIA dysponowała na wyspie już tylko 28 agentami, ponieważ po inwazji w Zatoce Świń Castro przeprowadził czystki. Zatem eliminacja kubańskiego przywódcy mogła być uważana za warunek powodzenia całej akcji, a faktem jest, że do jej wykonania ponownie zaangażowano członków mafii. Możliwe, że bracia Kennedy byli dokładnie informowani o zamachach na Castro, jednak nie pozostawiali śladów wydania formalnych poleceń.JFK jednak publicznie wyrzekł się mordu politycznego jako narzędzia prowadzenia polityki w wystąpieniu w listopadzie 1961 roku, kiedy powiedział, że „nie możemy, jako wolny naród, rywalizować z naszymi przeciwnikami w stosowaniu taktyki terroru, mordów politycznych, fałszywych obietnic”, a następnie w jednym z wywiadów stwierdził, że „Nie możemy wdawać się w tego typu sprawy, bo wszyscy staniemy się celem ataków”. Zatem kwestia, czy Kennedy wiedział o planach fizycznej eliminacji Fidela Castro czy też nie, nadal pozostaje otwarta.

 

Plany zabicia bądź zdyskredytowania Fidela Castro były często tak absurdalne, że przez to niemożliwe do zrealizowania. Wiele z nich miało na celu wywołanie niepokojów społecznych, a w konsekwencji – wybuch rewolucji na wyspie. Na przykład elementy przestępcze miały atakować kubańską milicję lub za pomocą środków chemicznych osłabiać rolników pracujących przy zbiorach trzciny cukrowej, doprowadzając w ten sposób do upadku słabej gospodarki.[9] Kubańskiemu przywódcy zamierzano podrzucić skrzynkę z zatrutymi cygarami, zainfekować jego kombinezon do nurkowania niebezpiecznymi bakteriami gruźlicy, brano pod uwagę także możliwość zabicia go przy użyciu granatnika przeciwpancernego. CIA wpadła też na pomysł, by nurkową maskę lub buty Castro posmarować środkiem powodującym wypadanie włosów, przez co przywódca, pozbawiony brody, stałby się pośmiewiskiem i straciłby zaufanie narodu. Do zabicia Fidela Castro CIA i mafia zwerbowały Niemkę Maritę Lorenz (która podobno miała z nim wcześniej romans), by otruła go, podrzucając mu tabletkę z prawie niewykrywalną toksyną.Inny plan zakładał, by studio telewizyjne, w którym miał pojawić się Castro, nasycić środkami odurzającymi, które wywołałyby u niego halucynacje. Castro zacząłby wówczas bredzić i skompromitowałby się przed własnym narodem. Agencja miała również plan, by wykorzystać religijność Kubańczyków i by tuż u wybrzeży Kuby okręt podwodny wystrzelił specjalne fajerwerki, które utworzyłyby na niebie wizerunek Chrystusa, będący znakiem, że Bóg jest przeciwny władzy Castro. Planowano także podrzucić przywódcy eksplodujące cygara, zatrucie ich jadem kiełbasianym, podanie mu zatrutego długopisu.

 

Żaden z planów zabicia Castro nie został zrealizowany, a działania CIA kosztowały rząd Stanów Zjednoczonych wiele milionów dolarów. Niektórzy usiłowali policzyć wszystkie próby zamachu na Fidela Castro, jednak trudno uznać te dane za weryfikowalne i wiarygodne. Za prezydentury Eisenhowera prób tych miało być 38, za Kennedy’ego – 43, Lyndona Johnsona – 73, Richarda Nixona – 185, Jimmy’ego Cartera – 64, Ronalda Reagana – 198, George’a H. W. Busha – 16, Billa Clintona – 21.[12]

 

Artykuł opublikowano na wolnej licencji.

Zezwala się na korzystanie z powyższego tekstu do dowolnego celu, również komercyjnego, na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska (znanej również jako CC-BY-SA 3.0 PL), dostępnej pod adresem http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/

Plany zamachu na Fidela Castro. Operacja Mangusta