Dolar versus rubel

Obecna rozgrywka między amerykańskim dolarem jako walutą rezerwy światowej i międzynarodowej wymiany handlowej a rublem ma swą historię z początku lat 1950.

Ówczesny przywódca ZSRR, Józef Stalin, dobrze rozpoznawał kolonialne uzależnienie całego bloku sowieckiego najpierw od funta brytyjskiego a potem od dolara jako walut rozliczeniowych w transakcjach międzynarodowych. Mimo tego, że w systemie finansowym ZSRR rubel w dużej mierze opierał się w tym czasie na parytecie złota, to był jednocześnie związany z kursem dolara. Wtedy podporządkowanie to było niestety wymuszone, gdyż gospdarki radziecka i krajów bloku sowieckiego, zwłaszcza Polski, odbudowywały się po straszliwych zniszczeniach w drugiej wojne światowej i były o wiele słabsze od zachodnich, zwłaszcza od amerykańskiej.

Po najcięższym etapie uruchamiania produkcji przemysłowej po wojnie wysiłki Józefa Stalina i jego ekipy zmierzały do zrzucenia kolonialnego jarzma handlowego. Od wymiany kilkudzisięciu rubli za jednego dolara obniżono kurs na 14 a następnie na 4 ruble za 1 dolara. Już w kwietniu 1952 roku przywódca ZSRR zaproponował utworzenie niezależnej  strefy wymiany handlowej wolnej od transatlantyckiej hegemonii. Chęć przystąpienia do niej, prócz demokracji ludowych (z bloku sowieckiego), zgłosiły Chiny, kraje Ameryki Łacińskiej, Etiopia, w Europie Zachodniej zaś Austria i państwa skandynawskie. W obradach nad ustaleniem zasad obowiązujących w tym nowym systemie wzięli udział delegaci z 249 państw. Dla obsługi międzynarodowego handlu Stalin zaproponował rubla w oparciu o parytet złota (oraz na czerwońcu, monecie z czerwonego złota, bitej także w Rzeczypospolitej od 1712 – 1797 roku). Wszak niedługo po Rewolucji Październikowej na radzieckich banknotach (1922 – 1937) widniał nadruk ile czerwońców dany nominał jest wart.

Globalistyczne elity USA i Zachodu sprowokowały na Ukrainie interwencję zbrojną Rosji. W wyniku tego nałożono sankcje na to państwo, by go doprowadzić do rozpadu i przejąć jego bogactwa naturalne wraz z tymi na Ukrainie. Dla ludności obu krajów przewidziano los niewolniczej siły roboczej (dla polskiej również). Wskutek tego, przywództwo na Kremlu wraca do wyżej wspomnianych rozwiązań z lat 1950. Są nimi: płatność za węglowodory i metale ziem rzadkich oraz za zboże dostarczane z Rosji w rublach zabezpieczonych w złocie. Nie w dolarach fiducjarnych o wartości papieru, na którym wydrukowane są takie czy inne nominały lub określone wirtualnie w systemie banksterskich spekulacji lichwiarskich. Kolejnym pociągnięciem władz Rosji jest zapowiedziana autarkia gospodarcza (samowystarczalność), możliwa dzięki posiadaniu największej ilości bogactw naturalnych na świecie.

Jeżeli Polska postąpi rozsądnie, to bez dramatycznych i ryzykownych kroków, przyłączy się do tego programu. Musi tylko zrzucić kolonialne jarzmo utrzymywane przez kompradorskich zarządców okupacyjnych by wejść na drogę prawdziwego rozkwitu gospodarczego.  Chcieć to móc, jak się zdobędziemy na wysiłek wniknięcia w istotę tego co się aktualnie dzieje i co jest grane, to ”damy radę.”

Aculeus