Temat wakacyjny: „Kobiety a polityka”

Te dwie lub ci dwaj [on(e)i sam(e)i nie są pewn(e)i kim są] po lewej, to przedstawiciele supermocarstwa, nasi strategiczni sojusznicy, nosiciele demokracji i współbudowniczy lepszej cywilizacji. Tej na zdjęciu z prawej nie będę przedstawiał i tak nikt o niej pamiętał nie będzie, bo nie warto.

Z okazji Dnia Bastylii zawitali do Ambasady Francji w USA z życzeniami: admirał Rachel Leland Levine (pierwszy z lewej) oraz zastępca asystenta sekretarza w Biurze Energii Jądrowej – Sam Brinton (a wybrał go sam J.Biden – może już wzrok nie ten?).

No, ale co to ma być – czarna torebka do niebieskich szpilek – ?

To osobnicy homo-nie-wiadomo – nie żebym się nabijał, broń boże – wiem, gdzie żyję i czym to grozi w cywilizacji juedeo … . Jest gorzej jeszcze, oni sami do końca nie wiedzą kim są. Ale najbardziej to mi żal admirała – admirałki … ? -, bo w końcu przedstawiciel starożytnego, biblijnego narodu i jak tu genetyczny materiał przekazać, w żaden sposób nie idzie.

A teraz bardzo poważnie mimo, że to wakacje, taka refleksja: zacofana kulturalnie Rosja po prostu musi przegrać z nowoczesnym Zachodem.

Poniżej chcę Czytelnikom zaprezentować poglądy i stosunek do kobiet neonowego intelektualisty żydo-katolickiego chowu, niejakiego „miarki”. Z pewnością swoje poglądy o kobietach ukształtował w oparciu o żydo-chrześcijańskie, czy żydo-katolickie autorytety Kościoła:

Cała płeć żeńska jest słaba i lekkomyślna. Uświęcona zostaje jedynie przez macierzyństwo. Kobiety są przeznaczone głównie do zaspokajania żądzy mężczyzn. – św. Jan Chryzostom

Kobieta jest istotą poślednią, która nie została stworzona na obraz i podobieństwo Boga. To naturalny porządek rzeczy, że kobieta ma służyć mężczyźnie. – św. Augustyn

U kobiety sama świadomość jej istnienia powinna wywoływać wstyd. – św. Clemens Alexandrius, teolog wczesnochrześcijański

Kobiecie nie wolno mieszkać w pobliżu kościoła. – ustalenia Synodu w Coyaca

Wartość kobiety polega na jej zdolnościach rozrodczych i możliwości wykorzystania do prac domowych. – św. Tomasz z Akwinu

Kiedy widzisz kobietę, pamiętaj, to diabeł! Ona jest swoistym piekłem! – Papież Pius II

Kobiety ze swej natury są przeznaczone do wspólnych uciech.  – Kapokrates, założyciel klasztoru, itp., itd.

Zatem ten „żydo-katolicki chów” ma tu niebagatelne znaczenie, bo związane właśnie z judeo-religią i z cywilizacją judeo … . A czy ów „miarka” to pospolity kretyn, oceńcie Państwo sami.

Dariusz Kosiur

__________________________

tekst za: https://miarka-neon24pl.nowyekran24.com/post/168929,kobiety-a-polityka

__________________________

Kobiety a polityka

Problem jest poważniejszy jakby się wydawało, bo są i mężczyźni, których cechują pewne elementy mentalności kobiecej. – (W tym jednym muszę „miarce” przyznać rację – zdjęcie po lewej. – D.Kosiur)

Kiedy mężczyzna zostaje pokonany w dyskusji na racje merytoryczne, uznaje swoją porażkę i przyjmuje naukę z tego płynącą do stosowania w życiu, aby już świadomie danego błędu nie popełniać. – (A co z delikwentem, który nie uznaje swojej porażki? – Tu się „miarka” nieco zagalopował – chyba, że nie jest mężczyzną – i zapomniał zaznaczyć, że nie dotyczy to mężczyzny żydo-katolika, ponieważ ten w swojej obłudzie i głupocie trwać musi z uporem, inaczej jego judeo-chrześcijański, fałszywy, etos ległby w gruzach. Dr M.Głogoczowski i nieskromnie przyznam, że ja również, niejednokrotnie próbowaliśmy merytorycznymi argumentami naprostować rzeczonego „miarkę”, ale jego łeb zakuty w krzyżacki hełm jest twardy niczym skała. – D.Kosiur) 

Kobiety mają swoiste, wielotorowe myślenie, ponadto z silnym udziałem intuicji, i ich wnioskowania wtedy nie mają nawiązań merytorycznych.

Często więc kobiety nie idzie pokonać argumentami merytorycznymi.

Co wtedy robić? – Chyba najlepiej zostawić je samym sobie – tj. poza zasięgiem problemów wymagających decyzji, wyborów i rozwiązań, a zwłaszcza poza zasięgiem toczonych dyskusji dotyczących filozofii czy polityki, bo te jednak mają sens tylko jako merytoryczne.

U kobiety jest inaczej. – Kiedy przegrywa merytorycznie w jakimś temacie, przestraja się na inny sposób myślenia, mimo iż często jest to zmiana tematu), sposób w którym to ona może mieć przewagę, sposób w którym może zalać dyskutanta potokiem swojej elokwencji w spojrzeniu, czyli innej narracji rzeczywistości, narracji zwykle trafiającej w jakieś słabości dyskutanta, a nawet w możliwości przypisania mu jej własnych win.

– Wtedy kobieta choćby i „słówek” nie używała, to jednak celuje w znieważaniu i obrażaniu i możliwie bolesnym ranieniu..

– A już najgorszą potrafi być, kiedy poczuje się wzgardzoną nie tylko „w przysiędze miłości , szacunku i posłuszeństwa bez granic”, ale i w zwykłych zalotach. – A tu dużo jej nie trzeba – starczy iż uzna że „bałwan jej nie poświęca dość czasu”.

Dać takiej kobiecie (obojętnie – uprawnionej czy uzurpatorki) robić co zechce to i tragedia gotowa,

Skąd to się bierze?

Wydaje się że „męska” koncentracja na jednym przedmiocie naraz to po prostu zdolność do trwania w jednym duchu, a więc duchu w drodze i  celu, drodze prostej i jednoznacznej.

Inaczej więc będzie u kobiet, które owszem, będą zmierzały do tego samego celu, tyle że bardziej elastycznie – a więc kiedy napotykają na opór, zmieniają drogę do celu na inną, choćby krętą i poplątaną, byleby zawsze swoją – jak u kocura..

Na pozór genialne. Jest jednak problem zasadniczy.

– Ta jej „swoja” droga nie musi być już moralna, ludzka ani święta (a być sobą, to być świętą lub świętym).

Typowym tego skutkiem jest i bycie łasą na komplementy i obietnice, bo za nimi idą i zbrodnicza patologia – po przechodzenie do obozu wroga i do  poddaniu się władzy zbrodniarzy.

Inną tu typową kobiecą cecha jest wielka podatność na  nie kończenie spraw, a zaczynanie nowych, czy wręcz  rewolucje z zaczynaniem wszystkiego od nowa, z licznymi zmianami i przestawianiem mebli.

– Tak więc i środki finansowe, narzędzia rzeczowe, organizacja nie muszą być u kobiet sensowne, konsekwentne i dalekowzroczne w tym samym duchu, a więc i wspólny z nią cel często nie będzie osiągalny, bo wcześniej czy później skręci ona w stronę wyznaczaną przez inną duchowość.

Problem jest poważniejszy jakby się wydawało, bo są i mężczyźni, których cechują pewne elementy mentalności kobiecej.

Zwłaszcza ta zmienność jest cechą tych, którzy nauczyli się zarabiać na dowolnym kierunku zmian – moda, przenysł wojenny, lichwa i spekulacja.

Najbardziej w tych zmianach zagrożone są cele polityczne narodów względem ich państw i innych dóbr wspólnych – ich dóbr niepodzielnych i niezbywalnych.

Tutaj każdy normalny człowiek zainteresowany jest stabilizacją.

Gdyby rzeczywiście były to cele polityczne, a więc dotyczyły zarządu bieżącego powierzonymi dobrami dla dobra tych co tą władzę powierzają politykom to co innego.

– Tutaj jednak, gdzie wdaje się mentalność kobieca,  te cele mogą być dowolne – nawet wrogie osobom bliskim, czy współsuwerenom, ale nawet  i ludzkości.

Tutaj jednak może dochodzić do zbrodniczych przekształceń własnościowych dóbr wspólnych międzypokoleniowo w dobra konsumpcyjne na bieżące zużycie, jak i być dokonywane wrogie, przejęcia.

– I nie tylko że mogą, bo tu jesteśmy już wręcz oblężeni przez antyludzi – wyznawców ideologii satanizmu – ideologii liberalizmu, prawnictwa, czy poprawności politycznej.

Tacy są znacznie groźniejsi od zwykłych wrogów – niemoralnych, zdrajców czy zbrodniarzy, w tym antynarodowców i antypolityków.

To głównie z tych powodów jesteśmy dziś zagrożeni w naszym bycie.

Czy na początek naszej walki „o nasze być albo nie być” wystarczy jeśli skutecznie odpędzimy kobiety od wtrącania się do polityki?

miarka

________________________

„Męski szowinizm” jest mi całkowicie obcy. Preferowanie płci męskiej w polityce nie ma merytorycznego uzasadnienia – niestety, ma jednak nie tyle uzasadnienie, ile wytłumaczenie istniejącego zjawiska „męskiego szowinizmu” jedynie czynnikiem kulturowym. Oczywiście ustalanie w polityce priorytetów ilościowych, ile kobiet -?, ilu mężczyzn -? jest nieporozumieniem. 

Jednak mimo, iż obcy jest mi „męski szowinizm” nigdy nie oddałbym głosu na kandydatkę SLD na prezydenta, M.Ogórek, nawet gdyby jej kontrkandydatką był(a) Ania Grodzka vel Krzycho Bęgowski z Otwocka – w ogóle nie uczestniczyłbym w takim przedstawieniu.

Można zazdrościć Stingowi talentu, sławy, ale ja zazdroszczę mu, że może śpiewać w tak miłym memu oku żeńskim towarzystwie – i czy warto być męskim szowinistom -? – na tę panią głosowałbym w ciemno, bez pytania o program i od razu na kilka kadencji – po prostu budzi moje zaufanie.

Dariusz Kosiur