Rosyjski patriotyzm vs. syjonistyczny rasizm przed Sądem Najwyższym FR

Od siedmiu lat nie ustają prześladowania redaktora naczelnego gazety „Russkij Westnik„, dyrektora Instytutu Cywilizacji Rosyjskiej, Olega A. Płatonowa.

.

Utworzony przez Olega A.Płatonowa Instytut Cywilizacji Rosyjskiej zajmuje się badaniem i publikacją najwybitniejszych dzieł wielkich rosyjskich myślicieli i naukowców, odzwierciedlających główne kamienie milowe w rozwoju rosyjskiej świadomości narodowej i walce narodu rosyjskiego z siłami światowego zła, rusofobię i rasizmem. Opublikowano ponad 500 książek i monografii dotyczących mało zbadanych problemów rosyjskiej historii i ideologii. Mimo ogromnej pracy wykonywanej przez Instytut Cywilizacji Rosyjskiej, w ramach projektów narodowych nie udzielono mu żadnej pomocy ze strony struktur państwowych. Ponadto w celu wstrzymania prac instytutu wytoczono sprawę przeciwko jego dyrektorowi, opartą na licznych sfabrykowanych naruszeniach prawa, niedopuszczalnych dowodach i pseudobadaniach. Wyrok wydany w sprawie O.A. Płatonowa w tym przypadku stał się hańbą dla rosyjskiego wymiaru sprawiedliwości.
Publikujemy za „ Russkim Wiestnikiem” z dnia 3.11..2022 r. wystąpienie na rozprawie sądowej adwokata N.W. Awerina, które mówi o rażących naruszeniach prawa w sprawie O.A. Płatonowa.

Sprawa O.A. Płatonowa trafia do Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej. Będzie to wielki sprawdzian obecnego oblicza najwyższych władz państwa rosyjskiego i siły okupacji rosyjskich instytucji państwowych przez światowe lobby syjonistyczne.

02.02.2022 Kolegium Sądowe ds. Karnych Drugiego Sądu Kasacyjnego, postanowieniem kasacyjnym, uchyliło orzeczenie apelacyjne Sądu Miejskiego w Moskwie z dnia 11 maja 2021 r. w sprawie O.A. Płatonow i W.M. Jerczaka w związku z występowaniem istotnych naruszeń przepisów prawa karnego i postępowania karnego podczas rozpatrywania sprawy karnej w pierwszej i drugiej instancji. Tym samym Trybunał wskazał:

– na to, że błędne zastosowanie prawa karnego wyraziło się w braku opisu obiektywnej strony zarzucanych Płatonowowi O.A. i Jerczakowi W.M. czynów przestępczych, ponieważ przytaczane książki nie zawierają stwierdzeń, które stanowią obiektywną stronę przestępstwa z części 2 art. 282 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, gdyż zgodnie z ust. 7, 8 Uchwały Plenum Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej z dnia 28 czerwca 2011 r. nr 11 (ze zmianami z dnia 28 listopada 2021 r.) „O praktyce orzeczniczej w sprawach karnych o przestępstwa o orientacji ekstremistycznej” te przestępstwa są popełniane wyłącznie w zamiarze bezpośrednim, jak również dokonywanie osądów i wniosków, które wykorzystują fakty dotyczące stosunków międzyetnicznych, międzywyznaniowych lub innych stosunków społecznych w dyskusjach i tekstach naukowych lub politycznych i nie są związane z realizacją zamiaru nakłonienia innych osób do dokonania działalność ekstremistyczna; tematem wypowiedzi w książkach Płatonowa O.A. jest nie naród, ale organizacje polityczne stworzone przez jego przedstawicieli;

– na niewłaściwą ocenę skarg apelacyjnych dotyczących bezprawności i bezzasadności kwalifikacji działań Platonowa O.A. i Jerczaka W.M., jako popełnionych w ramach zorganizowanej grupy osób;

– na pozostawienie bez weryfikacji i właściwej oceny argumentacji skarg apelacyjnych w sprawie postawienia zarzutów Platonowa O.A. i Jerczak W.M. odnośnie leżącej u podstaw ekspertyzie psychologicznej i językowej, sporządzonej z naruszeniem metodologicznych podstaw jej przeprowadzenia;

– sądy nie biorą pod uwagę, że w zależności od kierunku intencji osoby rozpowszechniającej materiały ekstremistyczne rozstrzygana jest kwestia, czy masowa dystrybucja jest przestępstwem, czy wykroczeniem administracyjnym;

– sąd apelacyjny nie uwzględnił argumentów skarg apelacyjnych o bezzasadności bez uzasadnienia, wniosków sądu w wyroku, zgodnie z którymi odrzucono dowody obrony: wnioski biegłych i ich zeznania, które zostały nazwane przez sąd zwolennikami poglądów i idei Płatonowa O.A. i Jerczaka W.M.;

– sąd apelacyjny nie sprawdził odpowiednio argumentów skarg apelacyjnych dotyczących tego, które z wydań książki zostały zredagowane przez Płatonowa O.A. w celu opublikowania książki „Słowo i czyn Iwana Groźnego”, czy potwierdzone są fakty, że Jerczak W.M. powiadomił Płatonowa O.A., że określona książka jest uznawana za materiał ekstremistyczny, czy istnieją dowody na to, że pod redakcją Płatonowa O.A. książka została zatwierdzona przez Jerczaka W.M. na jej publikację.

Instancja odwoławcza nie zastosowała się do zaleceń Kolegium Sądowego ds. Karnych II Sądu Kasacyjnego, wbrew paragrafowi 19 Uchwały Plenum Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej z dnia 25 czerwca 2019 r. 19 „O stosowaniu norm rozdziału 47.1 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej regulujących postępowanie w sądzie kasacyjnym”, który zobowiązuje sądy pierwszej i drugiej instancji zgodnie z art. 392 i częścią 6 401.16 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej do wykonywania poleceń sądu kasacyjnego przy ponownym rozpoznaniu sprawy karnej.
Oskarżenie Płatonow O.A. i Jerczaka W.M. opiera się na niedopuszczalnych dowodach, o wyłączenie których obrońca w sądach pierwszej i apelacyjnej (powtórnej) instancji wnosił jako uzyskany z naruszeniem norm prawa postępowania karnego, po dokładnym i starannym uzasadnieniu motywów doszedł do takich wniosków, jak również szczegółowo uzasadnił popełnione naruszenia, jednak wnioski obrony zostały zignorowane.

Sądy obu instancji nie tylko nie uwzględniły uzasadnionych argumentów obrony o niedopuszczalnych dowodach, ale dowody obrony zostały wyraźnie i otwarcie zignorowane. Żaden z dowodów obrony nie został przedstawiony w formie, w jakiej został przedstawiony sądowi, żaden z nich nie został poddany ocenie. Zeznań świadków obrony nie przedstawiono i odrzucono bez uzasadnienia. Świadkowie obrony zostali uznani za politycznie niewiarygodnych. Sąd odrzucił wszystkie dowody obrony w jednym zdaniu, nie zadając sobie trudu uzasadnienia przyczyn ich odrzucenia z naruszeniem wymogów art. 86, 87 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej.

W wyroku sąd odniósł się do przesłuchania „szeregu świadków obrony”, których zeznania sprowadzają się do tego, że są oni zwolennikami poglądów i idei Płatonowa O.A. i Jerczak W.M., a także fakt, że ich książki są dziełami naukowymi, nie bierze zatem pod uwagę ich zeznań. Jednocześnie sądy nie wzięły pod uwagę, że świadkowie ci posiadają wykształcenie wyższe, stopnie naukowe i doktoraty z zakresu językoznawstwa, historii, religioznawstwa, w przeciwieństwie do biegłych, którzy wyciągnęli wnioski z naruszeniem norm postępowania karnego oraz prawa regulującego działalność państwowych organizacji eksperckich.
Są to Iwaszov L.G., prezes Akademii Problemów Geopolitycznych, profesor Wydziału Dziennikarstwa Międzynarodowego Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, profesor Wydziału Stosunków Międzynarodowych Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu Lingwistycznego, doktor nauk historycznych; Chwylia-Olinter A.I., akademik Światowej Akademii Nauk o Zintegrowanym Bezpieczeństwie, doktor nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu im. św. Tichona, zastępca kierownika sekcji Wydziału Synodalnego, znawca teologii, bezpieczeństwa duchowego, sektologii, w dziedzinie tworzenia systemów klasyfikacji i rozpoznawania religijnych kultów destrukcyjnych; Sziszkin I.S., zastępca dyrektora Instytutu Krajów WNP, Kandydat Nauk Pedagogicznych, ekspert mediów federalnych ds. problematyki przestrzeni poradzieckiej i polityki historycznej; Baburin S.N., prezydent Słowiańskiej Akademii Nauk, Edukacji, Sztuki i Kultury, doktor nauk prawnych, profesor, zasłużony naukowiec Federacji Rosyjskiej, były deputowany do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej.
Powierzchowny, wręcz lekceważący stosunek do dowodów obrony świadczy o wyraźnej stronniczości i niechęci do merytorycznego rozpoznania sprawy przez sądy.

Sędzia Presnenskiego Sądu Rejonowy w Moskwie Kiriczenko K.E. w wyroku (s. 29), motywując swoją odmowę uznania ksiąg Płatonowa O.A. „Tajemnica protokołów Syjonu” i „Protokoły Syjonu w polityce światowej” za literaturę naukową odwołała się do faktu, że „sądowi nie przedstawiono żadnej wiarygodnej informacji, że księgi te zostały uznane za literaturę naukową”!
Argument taki mógłby znaleźć się w orzeczeniu w sprawie cywilnej, w której każda ze stron przedstawia sądowi dowód, ale jest niedopuszczalny w procesie karnym, gdzie na podstawie części 2 art. Federacji, obowiązuje zasada domniemania niewinności, zgodnie z którą podejrzany lub oskarżony nie ma obowiązku udowadniania swojej niewinności. Ciężar udowodnienia oskarżenia i obalenia argumentów przedstawionych w obronie podejrzanego lub oskarżonego spoczywa na oskarżeniu. Jeśli sąd nie miał wiarygodnych informacji o naukowym charakterze książek O.A. Płatonowa, był zobowiązany do wyznaczenia ekspertyzy kryminalistycznej w celu wyjaśnienia tej okoliczności. Obrona, zarówno w trakcie dochodzenia wstępnego, jak i w sądzie, wielokrotnie występowała z wnioskami o zbadanie naukowego charakteru książek O.A. w ciągu kilku lat od 2017 do 2020 roku.

Uporczywa niechęć do wyjaśnienia kwestii naukowego charakteru książek Płatonowa O.A. strona obrony uważa za umyślne celowe działanie organów śledczych oraz sądów pierwszej i apelacyjnej instancji w celu zapobieżenia ustaleniu dowodów niewinności światowej sławy prac naukowych i działalności społecznej na rzecz Rosji, wybitnego pisarza Płatonowa O.A. i aby z mimo wszystko napiętnować go jako ekstremistę, mimo że jest prawdziwym patriotą swojego kraju.

W konkluzji ww. eksperci doszli do wniosku, że książki będące literaturą naukową i naukowo-dziennikarską obejmują obszary wiedzy o bezpieczeństwie państwa, bezpieczeństwa publicznego i kulturowo-cywilizacyjnego, geopolitykę, historię, przeciwdziałanie terroryzmowi oraz tajne operacje zagranicznych sił specjalnych służby i organizacje, stosunki międzynarodowe i religijne. Każde wydanie wprowadza do obiegu naukowego nowe źródła, w tym źródła archiwalne i wcześniej niepublikowane, a także mało znane materiały i publikacje badawcze. Prace Płatonowa O.A. są istotne i niezbędne do szerokiego czytania, wykorzystania w pracy organów państwowych, stowarzyszeń publicznych i politycznych, w badaniach naukowych.

Ponadto eksperci wskazali, że informacje zawarte w księgach Płatonowa O.A. „Tajemnica protokołów Syjonu”, „Kraj ojczysty” (2015, 400 s.) i „Protokoły Syjonu w praktyce światowej”, „Kraj ojczysty” (2015, 368 s.), są wiarygodne, oparte na faktach i materiałach historycznych i odnoszą się do dziedziny wiedzy naukowej. Fikcja i naciągane poglądy autora są w nich nieobecne. Autor, opierając się na badaniu wydarzeń i faktów historycznych, opierając się na źródłach archiwalnych i literaturze naukowej i analitycznej, wspomnieniach uczestników wydarzeń, własnym doświadczeniu i wiedzy, dąży do dotarcia do prawdy i wyciągnięcia obiektywnych wniosków. Jednocześnie nie kieruje się osobistym ani grupowym egoizmem. Interesy kraju i jego obywateli, bezpieczeństwo jednostki, państwa i społeczeństwa, zachowanie prawdy i sprawiedliwości historycznej, nowa wiedza i przyszłość Rosji są jego naukowymi i obywatelskimi zasadami badań. Wykonuje tytaniczną pracę na rzecz Ojczyzny, jej wielonarodowego narodu.

Eksperci doszli do wniosku, że Płatonow O.A. językowe, psychologiczne i inne przejawy nawoływania do wrogości (nienawiść, niezgoda), upokorzenia honoru i godności osoby w stosunku do do grupy osób wyróżnionych ze względu na płeć, rasę, narodowość, język, pochodzenie, stosunek do religii, należących do jakiejkolwiek grupy społecznej.
Żydzi/wyznawcy judaizmu, jako grupa narodowa, nie są ani obiektem, ani przedmiotem badań autora, a podżeganie do wrogości, nienawiści i niezgody nie może rozciągać się na nich. I takie oznaki w książkach Płatonowa O.A. nie pojawiają się. Zgodnie z tekstem badanych książek nie ma żadnych wskazówek Płatonowa O.A. na fakt, że „Protokoły mędrców Syjonu”, Talmud, Kabała, Szulchan Aruch i inne dogmaty i publikacje w jakikolwiek sposób odzwierciedlają opinię i interesy całego narodu żydowskiego.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że książki były nienaukowe, argumentując, że były one swobodnie dostępne w zwykłych księgarniach. Jednocześnie sędzia wskazał w wyroku, że książki Płatonowa „Tajemnica protokołów Syjonu” i „Protokoły Syjonu w polityce światowej” zawierają zniekształcone informacje, które nie są faktami historycznymi. Argument ten w ogóle nie opiera się na żadnym dokumencie dostępnym w sprawie. Przeciwnie, obala ją opinia specjalistów, sporządzona przez doktorów nauk politycznych i historycznych, którzy zajmują się działalnością naukową i wysnuli dobrze uzasadniony, głęboko umotywowany wniosek o naukowym charakterze książek Płatonowa i historycznej autentyczności dzieł Płatonowa. treść tych ksiąg.

Żadna z ekspertyz przeprowadzonych podczas dochodzenia nie obaliła opisanych w księgach Płatonowa O.A. faktów, negatywnych lub przestępczych działania określonych grup i jednostek, uznawanych przez psychologów i filologów za „kłamstwo, podłość, wymuszenie, przekupstwo, szantaż” itp. Sąd nie stwierdził niezgodności tych faktów z rzeczywistością. Rewelacje o czynach niektórych grup i jednostek opisanych w książkach O.A. Płatonowa nie mogą być uznane za podżegające do nienawiści, poniżające, ponieważ odpowiadają rzeczywistości, a sąd nie ustalił czegoś przeciwnego. Autor pisał swoje książki w oparciu o źródła pierwotne, dokumenty archiwalne, źródła literackie.

Biegli psychologowie i filolodzy zgodzili się, że opisane fakty, okoliczności, czyny jednostek i grup są bardzo bezstronne, sprzeczne z zasadami moralnymi społeczeństwa i dla pewnej części obywateli mogą wywołać sprawiedliwą naganę, nienawiść, ale żaden z biegłych nie przedstawił dowodów na to, że fakty te nie miały miejsca. Nie da się zmienić wydarzeń historycznych. Do dziś wywierają wpływ na społeczeństwo. Mogą one nie odpowiadać niektórym grupom ludzi, w szczególności organizacji publicznej MCA( Moskiewskie Centrum Antyfaszystowskie, https://www.rusprofile.ru/ – PZ) , które wystąpiło do prokuratury z zawiadomieniem o pozwaniu Płatonowa O.A. do odpowiedzialności karnej, ale historii nie można zmienić. РОО „Московский Антифашистский Центр próbuje z pomocą organów śledczych zakazać Płatonowowi O.A. za pomocą postępowania karnego wyjaśniać i upowszechniać fakty historyczne.
Sąd wydając wyrok wykazał się ewidentną stronniczością, stronniczością, opierając swoje wywody na niedopuszczalnych dowodach i domysłach.
W związku z powyższym wnoszę o uchylenie wyroku Presnieńskiego Sądu Rejonowego miasta Moskwy z dnia 23 grudnia 2020 r. i umorzenie postępowania w sprawie.

Za: http://www.rv.ru/content.php3?id=14414

( tłum. własne.-PZ)