Marine Le Pen jako wyborczy support

Rola jaką trzymający polityczne sznurki syjonistyczni liderzy zachodniej demokracji (dzisiaj wiemy, że to faszyści i totalitaryści) wyznaczyli Marine Le Pen oraz Jean-Luc Mélenchonowi (trzeci wynik wyborczy) sprowadza się wyłącznie do zwiększenia wyborczej frekwencji. Oboje politycy są prorosyjscy.
A więc zawiadowcy żydowskiego reżimu z całą premedytacją chcą wykorzystać rosyjskie sympatie Francuzów na swoją korzyść, a przeciw Francuzom, bo ani Le Pen, ani J.L.Mélenchona, do sprawowania urzędu prezydenta nie dopuszczą.

Wybory prezydenckie we Francji można już uznać za zakończone. Druga tura to tylko zbędna formalność, przeznaczona dla francuskiej gawiedzi, żeby miała jako takie poczucie korzystania z demokratycznych wartości w zachodnim stylu, które wspaniałomyślnie serwuje „międzynarodowej wspólnocie” – zamiennie: „społeczności międzynarodowej”, „otwartym społeczeństwom”, itd., itp. -, żydowsko-anglosaska finansjera zawiadująca całym tym syjonistycznym cyrkiem Zachodu. Można już więc z czystym spokojem ogłosić, że prezydentem Francji został ponownie osobnik będący marionetką Rothschildów, czyli światowej żydowsko-anglosaskiej finansjery, Emmanuel Macron, który nawet jako mężczyzna może budzić uzasadnione wątpliwości, a co dopiero jako polityk i to niby polityk i niby samodzielny i niezależny, no, w końcu „przywódca” atomowego, europejskiego mocarstwa.

Gdyby w wyborach nie pojawili się kandydaci typu M.Le Pen i J.L.Mélenchon frekwencja byłaby prawdopodobnie bardzo niska. Który myślący, tradycyjnie socjalizujący, Francuz poszedłby głosować na E.Macrona i jemu podobnych, czyli na polityków, których identyfikuje z biedniejącą Francją, z ograniczeniami socjalnymi, z rosnącym rozwarstwieniem społecznym – rosnącymi sferami bogactwa i nędzy, z uzależnieniem od USA (czyli od syjonistycznych Żydów), z systematycznym ograniczaniem wolności, z covid-terroryzmem, czy z polityką antyrosyjską i prowojenną?

Powszechne żydowskie media, te we Francji i te w Polsce, komentujące francuskie wybory przyznały – i to nawet uczciwe (?) -, że tak dobry wyborczy wynik M.Le Pen (Le Pen – 23,1%; Macron – 27,8%) uzyskała przy bardzo skromnym finansowaniu wyborczej kampanii. Wystarczy jednak chwila zastanowienia, żeby dojść do właściwej konstatacji: że wyborów nie może wygrać kandydat, który chciałby realizować politykę sprzeczną z wytycznymi światowej finansjery. W chwili obecnej te wytyczne to wojna z Rosją, wojna niemal totalna, bo militarna i na gospodarcze sankcje. I np.: wyłamująca się z tych sankcji Serbia ma utrudnione utrzymywanie połączeń lotniczych z Rosją, które są blokowane poprzez fałszywe alarmy bombowe służb wywiadu żydowskiego reżimu Rumunii (https://wydarzenia.interia.pl/zagranica/news-prezydent-serbii-oskarza-ukraine-i-panstwo-ue-o-falszywe-ala,nId,5967907). A zatem dla prorosyjskich polityków w żadnym z żydowskich reżimów Zachodu miejsca być nie może.

Tak więc udział M.Le Pen w drugiej turze wyborów prezydenckich zapewnia tym wyborom jedynie frekwencję, bo kto ma je wygrać, wiadomo było i przed wyborami. A jeśli zbierze ona więcej głosów niż E.Macron (to chyba najgorszy z dotychczasowych prezydentów Francji) – co jest bardzo prawdopodobne, to nikt o tym się nie dowie. W końcu wyniki z poszczególnych komisji wyborczych przesyłane są do wyborczego centrum drogą elektroniczną, a społeczeństwo francuskie, zresztą tak jak i polskie i każde zachodnie, nie jest zorganizowane i nie dysponuje wystarczającymi środkami finansowymi, żeby mogło samo zweryfikować uczciwość wyborów – zebrać wyniki ze wszystkich komisji i je przeliczyć. A gdyby nawet mogło to zrobić, to gdzie, w jakich mediach przekazałoby tę informację reszcie społeczeństwu? Jak wyegzekwowałoby prawne uznanie prawidłowych wyników w reżimowej strukturze państwa? – Rewolucja -? Jakaś jest chyba potrzebna.

Dariusz Kosiur