Aby pamiętać o tym, jak Zachód pomógł Hitlerowi

Amerykańsko-Niemiecka parada w Nowym Jorku…30 października 1939 r. Niemcy wymordowali już wtedy dziesiątki tysięcy Polaków https://dorzeczy.pl/historia/80149/Nazisci-z-USA.html

USA – to strategiczny partner żydowskiego reżimu IIIŻydo-RP/Polin, który pomaga Żydom w okradaniu Polaków.

D.Kosiur

______________________

poniższy tekst za: https://zbigniew1108.neon24.pl/post/148850,aby-pamietac-o-tym-jak-zachod-pomogl-hitlerowi

___________________

W rocznicę wojskowej kapitulacji III Rzeszy .

Badacz  historii Bradford Snell porównał  znaczenie Szwajcarii i General Motors w ekspansjonistycznych i wojennych planach hitlerowskich Niemiec. 

Stwierdził: 

„Niemcy mogłyby zaatakować Polskę i Francję  bez współudziału i pomocy finansowej oferowanej przez Szwajcarię, ale nigdy nie mogłyby tego dokonać bez posiadania pojazdów General Motors. Dowody w dzisiejszych czasach są więcej niż oczywiste.”

Poniżej fragmenty artykułu omawiające to zagadnienie widziane oczyma rosyjskich badaczy

Tłumaczenie maszynowe z języka rosyjskiego.

Źródło: https://topwar.ru/156955-sovsem-drugoj-lend-liz-sovest-protiv-deneg.html

„Lend-Lease na odwrót, czyli jak Zachód pomógł Hitlerowi”

Kiedy pracowaliśmy nad serią artykułów na temat Lend-Lease, zdarzały się czasem fakty, w które po prostu nie chciałeś uwierzyć. 

Kraj, który jest jednym ze zwycięzców faszyzmu, kraj, który dostarczył broń sojusznikom (i dobry sprzęt!) w walce z Hitlerem i jego armią, 

kraj, któremu jesteśmy wdzięczni za dostawy wielu rzeczy niezbędnych do wojny, pomagał naszym wrogom pobić nas (ZSRR-Z.J.)

Paradoks, prawda?

 Ale, niestety, fakt jest oczywisty. 

Porozmawiajmy o tym.

 

Tutaj, wiesz, mimowolnie będziesz pamiętał te 300% zysków z kapitału, za które kapitalista pójdzie na każde przestępstwo, na każdą podłość.

 Pieniądze nie śmierdzą. 

I dużo pieniędzy, nawet uzyskanych dzięki przestępstwom, dla niektórych pachnie cudownymi perfumami od Coco Chanel.

Może dlatego Stany Zjednoczone zwyciężyły w tej wojnie? 

Nie zwycięzcy faszyzmu, ale ci, którzy otrzymali największe korzyści ze wspólnego zwycięstwa. Podczas gdy Europa i ZSRR zniszczyły Niemcy, utraciły zasoby materialne i ludzkie, zniszczyły miasta i miasteczka, USA „zarabiały”.

„Zarabiali”, by wkrótce zniewolić Europę tymi samymi pieniędzmi.

 I pokonanych i zwycięzców. 

Dzisiaj możemy śmiało powiedzieć, że tak, jak się okazało.

Często pojawia się pytanie, jak amerykańskie firmy są związane z faszystami? (…)

Gdzie jest mechanizm, dzięki któremu łączą się amerykańskie firmy i nazistowskie Niemcy?

Jak napisał V.I. Lenin: „Jest takie bractwo!” 

I nikt nie ukrywa roli, jaką ta „partia” odgrywała podczas II wojny światowej. 

To narzędzie nazywa się Bank for International Settlements (BIS). 

Ten bank powstał w 1930 r., a założycielami są banki centralne pięciu krajów europejskich: 

Wielka Brytania, Francja, Belgia, Włochy, Niemcy.

Cele tego banku były najbardziej pokojowe i postępowe. 

Ułatwienie międzynarodowych rozliczeń i współpraca między bankami centralnymi wiodących potęg światowych.

 Nawiasem mówiąc, MFW, który jest dziś powszechnie znany, wykonuje tylko część funkcji wykonywanych w tym czasie przez BIS.

Patrzymy dalej. (…)

 Wśród współzałożycieli nie ma amerykańskiego banku centralnego.

 Ale są już trzy prywatne amerykańskie banki. 

Trzy!

 Istnieje inny prywatny japoński bank. 

Więc było połączenie. 

Tam, gdzie działały oficjalne państwowe banki centralne, wprowadzono banki prywatne.

 USA wydają się  być w biznesie.

(…)

Pamiętasz przerażające materiały filmowe z nazistowskich obozów koncentracyjnych, kiedy pokazujesz magazyny złota zabrane więźniom, wyjęte złote zęby i inne rzeczy?

Pamiętasz wagony eksportu złota z mieszkań, muzeów, kolekcji do Niemiec? A gdzie to wszystko poszło po klęsce Niemiec? 

Gdzie jest złoto ze zwłok? 

Gdzie jest złoto Rzeszy uzyskane w tak nieludzki sposób?

 

 

Odpowiedź, choć częściowo, można znaleźć w archiwach Niemiec.

Od 1942 r. Reichsbank zaczął topić złoto w sztabki o wadze 20 kilogramów każda. 

Zatem korony dentystyczne jak wlewki stalowe. 

I zdeponowane w BIS.

(…)

 A to złoto, za pośrednictwem Międzynarodowego Banku Rozliczeniowego, gdzieś poszło.

(…)

Nie jest tajemnicą, że Zachód przygotowywał Hitlera do roli „mordercy Stalina”. 

Zadanie zostało ustalone w bardzo prosty sposób – zniszczenie radzieckiej Rosji. 

Zniszcz ZSRR i komunistyczny pomysł. 

Stąd doskonałe relacje faszystów z europejskimi politykami, finansistami, przemysłowcami. Dokładnie taka sama postawa była z Amerykanami.

Świetny przykład miłości do faszyzmu pokazał na przykład Henry Ford.

 Samochodowy potentat, którego samochody walczyły w prawie wszystkich armiach aliantów, otrzymał najwyższy faszystowski odznaczenie dla obcokrajowców – Order Zasługi Orła Niemieckiego 30 lipca 1938 roku!

 (…)

(…)

(…)

Amerykańska elita finansowa i przemysłowa aktywnie promowała odrodzenie armii niemieckiej po dojściu Hitlera do władzy.

 Ogromne inwestycje Amerykanów stały się generalnie katalizatorem odrodzenia niemieckiego militaryzmu.

(….)

Oto kilka przykładów dwulicowości amerykańskiej. „Nic osobistego, tylko biznes” w akcji.

Zacznijmy od wspomnianego już Forda. 

(…)Tysiące niemieckich ciężarówek naprawiono w filii Forda w Szwajcarii.(….).

 

Przy okazji, w tym samym miejscu, w Szwajcarii, naprawiano niemieckie ciężarówki innego amerykańskiego giganta samochodowego, General Motors. 

(…)Od 1929 r. do dziś, kontrolę  nad Oplem sprawuje amerykańska korporacja „General Motors”, należąca do rodziny DuPont.

(…)

 Zwolennik i wielbiciel idei Hitlera, Alfred Dupont stworzył w USA komórki partii narodowo-socjalistycznej (hrabiowskiej, faszystowskiej). 

Tak powiem, pomógł ideologii Niemiec. 

(…)

W Afryce Północnej niemiecki generał Rommel miał „własną” produkcję ciężarówek i samochodów pancernych.

 To wyposażenie dotarło do Rommla nie z Europy, ale bezpośrednio  z filii fabryki Forda w Algierii.

Nawet ciężarówki używane przez Wehrmacht w ZSRR były Fordami. 

To prawda, że ​​z jakiegoś powodu często mówimy o produkcji francuskiej. 

Tak, samochody pięciotonowe i osobowe produkowano we Francji, 

ale fabryki należały do ​​Amerykanina.

Dużo uwagi poświęciliśmy Fordowi. Jednak ta firma nie jest najbardziej aktywna i pozbawiona skrupułów. Wystarczy porównać liczbę inwestycji w niemieckiej gospodarce.

„Ford” – 17,5 mln USD.

Standard Oil of New Jersey (obecnie Exxon Mobil Corporation) – 120 mln USD.

General Motors – 35 milionów dolarów.

„ITT” – 30 mln USD.

Nawet tak zamknięty niemiecki projekt, jak tworzenie pocisków „V”, nie był pozbawiony amerykańskiego udziału. 

Biznesmeni ITT celowali tutaj.

 Specjaliści w telefonach i telegrafach nie tylko dostarczali faszystom maszyny liczące, telefony i inne środki komunikacji (w tym specjalne komunikaty), ale także jednostki i komponenty rakiet V.

(….)

Pamiętasz słynny film „17 mgnień wiosny”?

 Pamiętajcie, kto bezpośrednio przestrzegał Standartführera SS Maxa Otto von Stirlitza?

 SS Brigadeführer, szef wywiadu bezpieczeństwa zagranicznego (SD-Ausland-VI dywizja RSHA) Walter Friedrich Schellenberg.

Tak więc, do  wszystkich stanowiska zajmowanych przez tego niemieckiego generała, należy dodać jeszcze jedno.

 Był członkiem zarządu amerykańskiej firmy ITT! Dokładniej, jeden z członków. Wraz z nim był inny SS brigadeführer, Kurt von Schroeder. Bankier, który finansował faszystów od czasu powstania ruchu. 

Prezes Rhineland Chamber of Commerce.

Nie myśl, że w Stanach Zjednoczonych ktoś ukrywa swoją współpracę z nazistami. 

Dlaczego? 

Pieniądze nie śmierdzą. 

A miarą amerykańskiego sukcesu było, jest i będzie jego konto bankowe.

(….)

Istnieją udokumentowane dowody współpracy z wrogami Stanów Zjednoczonych wielu klanów amerykańskiej elity biznesowej – Rockefellerów, Morganów i innych.

„W Niemczech nie przeszkadzali nam niemieccy biznesmeni, ale amerykańscy biznesmeni. Ci, którzy nam przeszkadzali, działali ze Stanów Zjednoczonych, ale nie działali otwarcie. Nie koliduje z jakiegokolwiek prawa zatwierdzony przez Kongres, a nie postanowienia prezesa nas, 

a nie od decyzji prezydenta czy ktokolwiek z członków gabinetu, aby zmienić politykę. Krótko mówiąc, „rząd” formalnie nam nie przeszkadzał. Ale siła, która nam przeszkadzała, co jest całkowicie jasne, trzymała w rękach te dźwignie, przy pomocy których rządy zazwyczaj działają. „ .

Rozmowa o zdradzie i obrzydliwościach jest zawsze nieprzyjemna. Jakby kopać gnojowicę. (…)

Możesz nadal mówić na przykład o Standard Oil, który otwarcie napędzał niemieckie okręty podwodne w neutralnych bazach i dostarczał paliwo do tej samej Afryki Północnej.

W samych Niemczech Standard Oil nie zasiadał w roli obserwatora, ale zawierał umowę przez brytyjskich pośredników z najsłynniejszym niemieckim koncernem chemicznym „I. G. Farbenidustri „w sprawie produkcji benzyny lotniczej w Niemczech.

Ale niewielu wie, że „. G. Farbenidustry ”z 1929 r. był kontrolowany przez ten sam„ Standard Oil ”, który kupił akcje niemieckiej firmy z zyskiem w czasie kryzysu lat 20-tych w Niemczech.

Więc „ G. Farbenidustry „z jednej strony finansował partię Hitlera (…), a drugi uczciwie zapłacił  udziałowcom , powiedzmy, z zysków wypracowanych w obozach koncentracyjnych.

Nawiasem mówiąc, to fakt, ale podczas drugiej wojny światowej niemieckie okręty podwodne nie zatopiły ani jednego tankowca Standard Oil.

Zaskoczony? Oburzony? Zaszokowany?

Idźmy dalej… 

11 grudnia 1941 roku Stany Zjednoczone oficjalnie wchodzą w II wojnę światową, ale co z amerykańskimi korporacjami działającymi  zagranicą?

(…)

Tak więc wojna jest wojną, ale ŻADNA gałąź JAKIEJKOLWIEK amerykańskiej firmy

 w Niemczech, Włoszech i (!) Japonii nie została zamknięta!

Nawiasem mówiąc, nikt nie krzyczał o zdradzie.

Bez zdrady. Konieczne było jedynie ubieganie się o specjalne zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej ze spółkami kontrolowanymi przez nazistów lub ich sojuszników. I to wszystko! 

Wyobrażasz sobie?

Dekret prezydenta USA Roosevelta z 13 grudnia 1941 r. zezwalał na podobne transakcje, prowadząc interesy z firmami wroga, jeśli … Departament Skarbu Ameryki nie nałożył specjalnego zakazu.

I zwykle nie nakładał

(…)

Chciałbym zakończyć materiał słowami byłego prezydenta Banku Rzeszy Hjalmara Schachta, któremu  w wywiadzie dla amerykańskiego prawnika powiedział: „Jeśli chcesz oskarżyć przemysłowców, którzy pomogli zbroić Niemcy, musisz  oskarżyć także swoich”.

 

Nawiasem mówiąc, Schacht został uniewinniony. Co nie jest zaskakujące, prawda? 

Niezbędne posłowie

Pamięć jest rzeczą bardzo podstępną i selektywną. Ale nie tylko musimy, musimy pamiętać wszystko. I sposób, w jaki faceci z Kornwalii i Teksasu splunęli w twarz niemieckim pilotom i pokonywali lodowe fale północnych mórz, wraz ze statkami, które przywiozły nam bardzo potrzebne czołgi i samoloty  dla Armii Czerwonej.

 

 

Ale razem z nimi musimy wiedzieć i pamiętać tych, którzy nie dbali o to, jak śmierdziały zarobione pieniądze.
(…)

 W łonie wielu narodów są obecni zarówno niegodziwi łotrzy, jak i ludzie o otwartym umyśle. I to bardzo niefortunne, że żyjemy w takich czasach, kiedy ci pierwsi wyraźnie dominują nad drugim.”

__________________