Leonid Reszetnikow: „Stany Zjednoczone wiszą na włosku”

O rafach polityki międzynarodowej opowiedział „Argumentom i Faktom” Leonid Reszetnikow, generał-porucznik Służby Wywiadu Zagranicznego Rosji w stanie spoczynku, dyrektor RISI.

Zwycięzcy i przegrani

– Maria Pozdniakowa („AiF”): Leonidzie Piotrowiczu, dlaczego Zachód coraz bardziej idzie na konfrontację z Rosją?

– Leonid Reszetnikow: Zachodnia elita wpadła w furię. Nie spodziewali się po nas takiej zręczności, jak operacja w Syrii.

Za oceanem już dwadzieścia lat temu postawiono na Rosji krzyżyk. W roku 1992 dyrektor CIA Robert Gates przeprowadził w Moskwie swoją osobistą paradę zwycięstwa. Przeszedł się defiladowym krokiem po bruku Placu Czerwonego. Wypił szampana za upadek ZSRR. W latach 90-tych [XX w.] amerykańscy politycy powiadali mi prosto w twarz: „Misja Ameryki – to rządzenie światem. Zrozumcie to i podporządkujcie się”.

Po raz pierwszy Amerykanie chcieli zniszczyć Rosję podczas rewolucji październikowej 1917 roku, pomagając bolszewikom. Druga próba została podjęta w czasie II wojny światowej. A trzecia – w 1991 roku.

– Uważa się, że w czasie II wojny światowej ZSRR i Stany Zjednoczone byli sojusznikami…

– Drugą wojnę światową zorganizowały siły, które próbują teraz rządzić światem. Stany Zjednoczone są ich miejscem pobytu. Mowa o koncernach międzynarodowych i o szczytach anglosaskiej elity. Stany Zjednoczone popychały ku wojnie zarówno Niemcy, jak i Związek Radziecki. Pomagały obu tym państwom wzmacniać swoje potencjały, aby ich starcie stało się [dla Europy] katastrofalne. Dlatego w latach 30-tych Stany Zjednoczone aktywnie uczestniczyły w industrializacji ZSRR [1].

Stalingradzka fabryka traktorów została w całości zbudowana za oceanem, zdemontowana i przewieziona na 102 statkach do ZSRR. „Dnieproges” [Dnieprzańską Elektrownię Wodną w Zaporożu] budowała [w l. 1927-1932] amerykańska firma Cooper Engineering Company. Gorkowską Fabrykę Samochodów (GAZ) [producent samochodów Wołga oraz pojazdów ciężarowych i wojskowych] – firma Austin. Zakłady Samochodowe im. Leninowskiego Komsomołu (AZLK) [producent samochodów Moskwicz] – zbudowane były według projektu Forda. Przez 10 lat Amerykanie zbudowali w ZSRR 150 zakładów, fabryk i hal produkcyjnych. Jednocześnie Stany Zjednoczone wzmacniały również potencjał Niemiec. W wyniku starcia się Związku Radzieckiego i Niemiec – zeszła ze sceny Anglia. Niemcy zostały zniszczone. Związek Radziecki zapłacił za swoje zwycięstwo 27 milionami istnień ludzkich. Owszem, wygraliśmy Wielką Wojnę Ojczyźnianą, a jednym z tych, którzy spędzili cztery lata na froncie i dotarli do Berlina, był mój ojciec. Ale drugą wojnę światową wygrały Stany Zjednoczone, tracąc tylko 300 tys. ludzi.

I to właśnie Stany Zjednoczone, a nie Stalin, stworzyły „żelazną kurtynę”. Amerykanie mieli nadzieję, że w zniszczonym wojną, odizolowanym od świata Związku Radzieckim ludzie pozjadają sami siebie – jak pająki w słoiku. Ale Amerykanie nie docenili siły Ducha naszego narodu. Prawdą jest też to, że po odizolowaniu Związku Radzieckiego Ameryka stała się panią świata.

– A co z przyjaźnią Rosji i Stanów Zjednoczonych w latach 90-tych?

– Wielu uwierzyło w magiczną frazę: „Zachód nam pomoże”. W tym samym czasie nasi zachodni „partnerzy” realizowali plan rozczłonkowania Rosji na 10-15 części. Jak pani myśli, skąd szło wsparcie dla bojowników Północnego Kaukazu?

Lecz po (rzekomym) triumfie CIA doszło do powrotu Krymu do Rosji, a potem do operacji w Syrii. To było jak grom z jasnego nieba. Kongres USA wszczął śledztwo w sprawie działalności wywiadu USA, który nie uprzedził o nowych możliwościach Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Stąd ta nienawiść do Włodzimierza Putina.

Kupili elity

– Dlaczego Europa „tańczy” tak, jak Amerykanie zagrają?

– Jeśli chodzi o Republikę Federalną Niemiec, to – po kapitulacji III Rzeszy – z państwem tym Stany Zjednoczone zawarły umowy opatrzone gryfem „ściśle tajne”, wskutek których niemieckie rezerwy złota są przechowywane za oceanem, a na terytorium Niemiec utworzono ponad 300 (!) amerykańskich baz wojskowych. Oprócz tego, Stany Zjednoczone zwyczajnie kupują administracyjną wierchuszkę. Tak dzieje się w Europie Wschodniej. Pracowałem nie jeden rok w Bułgarii. Tam nigdy nie zapominano, że Imperium Rosyjskie uwolniło Bułgarów w 1878 roku od 500-letniego tureckiego jarzma. Jednakże, ok. 50 tys. ludzi z bułgarskiej wierchuszki zostało kupionych przez USA i prowadzą oni antyrosyjską politykę. A do tego jeszcze przywódcy wielu krajów są bardzo spolegliwi, bo boją się fizycznego zniszczenia. Przecież CIA stoi za dziesiątkami przewrotów państwowych.

Trwa też wojna informacyjna. W odpowiedzi na „wrzutkę”, że Włodzimierz Putin dał zielone światło dla odejścia Baszara Asada, Kreml musiał wystąpić z dementi. Jednakże, nasi sojusznicy nadal mnie pytali: „Leonid, powiedz szczerze: czy będziecie walczyć z ISIL[*] do końca?”

Rosja rozpoczęła operację w Syrii dosłownie na kilka tygodni przed upadkiem Damaszku. Gdyby nie nasza interwencja, zaczęło by się rozszarpywanie Syrii, a potem ISIL ruszyło by ku granicom Rosji. A pociągają tutaj za sznurki ci sami, którzy zorganizowali II wojnę światową. Zaciera się system finansowy zaistniały na świecie po 1945 roku, w którym cały nieuczciwy zysk szedł do kieszeni Ameryki. Stany Zjednoczone są w trudnej sytuacji, być może wiszą dosłownie na włosku.

– Jeszcze jeden wykrwawiający front mamy na Ukrainie.

– Zbieramy owoce swego rodzaju bomby podłożonej przez Lenina pod naszą państwowość, o której mówił [w styczniu 2016 r.] Putin [2]. Władza sowiecka stworzyła na odwiecznie rosyjskich terytoriach geopolitycznego potwora – Ukrainę. Odbywało się to z udziałem służb specjalnych kajzerowskich Niemiec i bolszewików: Lenina, Stalina, Trockiego. Stworzyli oni Ukrainę, odcinając od Rosji rosyjskie miasta: Charków (założony przez cara Aleksego I Romanowa [panował w l. 1645-1676]), Donieck [Juzowka] (założony przez cesarza Aleksandra II Romanowa [panował w l. 1855-1881]), Mikołajów, Dniepropietrowsk [Jekaterynosław, Noworosyjsk] i Odessa (wszystkie trzy założone przez cesarzową Katarzynę II Wielką [panowała w l. 1762-1796]). Zaś Chruszczow jeszcze i Krym [Ukrainie] podarował. Na co tutaj Ukraina? Była ona potrzebna w jednym celu: żeby stała się anty-Rosją. I dopóki bracia-Małorusy nie przestaną być zniewolonymi potworami, ich nowi panowie z USA będą gotowi walczyć do ostatniego Ukraińca.

– Słowo „wojna” coraz częściej krąży w powietrzu…

– Na świecie to się czuje. I patrzy się z nadzieją na nasz kraj jako na „twórcę pokoju”. Po rozpoczęciu rosyjskiej operacji w Syrii, z wielu krajów nadeszły sygnały poparcia. Przecież wszyscy rozumieli, jak niesprawiedliwie postąpiono przedtem z Irakiem, Afganistanem, Libią, Egiptem. Na zamkniętych międzynarodowych spotkaniach zaczęto mnie pytać: „Kiedy Rosja przyjdzie do nas?” Pytają tak ludzie z Włoch, Francji i innych krajów. Niedawno byłem w Pakistanie. Wydawałoby się, że to kraj muzułmański, a ich żołnierze zadają dokładnie to samo pytanie.

Zrozumiano już, że silna Rosja jest gwarantem sprawiedliwości. Toteż słowo „Rosja” wyzwala u naszych „sympatyków” nienawiść wcale nie z tego powodu, że to konkurencja w gospodarce, czy w dziedzinie wojskowości. Rzecz w tym, że oferujemy światu cywilizacyjną alternatywę. Obecnie głównymi wartościami na Zachodzie są: jedzenie, spanie i to, co z tymi słowami się rymuje. A w cywilizacji rosyjskiej nad materią zawsze dominował Duch. Dlatego na naszym narodzie zawieść się nie można. I dlatego, kto by tam nie pożądał naszego terytorium i naszych bogactw – to przecież nikomu nie udało się nas podbić.

Rozmawiała: Maria Pozdniakowa [Tygodnik „Argumenty i Fakty” nr 5/2016 z dn. 03.02.2016 r.]

Tłum./Пер. – Grzegorz Grabowski

[*] – Organizacja terrorystyczna, zakazana w Rosji.

[1] – [Niestety, Polacy mają o tym raczej blade pojęcie z powodu zdominowania przekazu medialnego przez niechętną każdej Rosji prozachodnią propagandę, która była wszechobecna już przed II wojną:
„Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak sytuacja gospodarcza Związku Radzieckiego i jego plan uprzemysłowienia postrzegane były przez opinię publiczną w Polsce oraz na ile wartościowe i wiarygodne były informacje pojawiające się w codziennej prasie? Rozważania na ten temat zostały oparte na materiale źródłowym, który stanowiły trzy poczytne i wysokonakładowe dzienniki. To pozwala prześledzić wiarygodność oraz różnice w doniesieniach dziennikarskich w tych tak bardzo różniących się od siebie politycznie i światopoglądowo gazetach. (…) Pierwszym z wydawnictw jest „Gazeta Polska”, organ prorządowy obozu piłsudczyków. Poglądy prezentowane na jej łamach uznawane były powszechnie za oficjalne stanowisko rządu. (…) Drugim z dzienników jest „Gazeta Warszawska”, naczelny organ Stronnictwa Narodowego. Na jego czele jako redaktor naczelny od 1927 r. stał Stefan Olszewski. (…) Ostatnim z badanych politycznych organów prasowych jest„Robotnik”, pismo naczelne Polskiej Partii Socjalistycznej. (…) Po przeanalizowaniu artykułów w wybranych dziennikach okazało się, że polska opinia publiczna była raczona wyłącznie informacjami o radzieckich niepowodzeniach gospodarczych. Rozpoczęcie pierwszego planu gospodarczego zostało w polskiej prasie codziennej całkowicie „przespane”. (…) Większość artykułów, jakie pojawiły się w polskiej prasie codziennej, to relacje o niepowodzeniach i rozkładzie we wszystkich dziedzinach radzieckiej gospodarki. Jednak wkrótce okazało się, że takie postrzeganie sowieckiej rzeczywistości zapędziło redaktorów tych gazet i autorów tekstów w ślepy zaułek. Plan pięcioletni został uznany za bezsporny sukces nie tylko przez radziecką propagandę, a jego fenomen na długo miał stać się twardym orzechem do zgryzienia dla zachodnich ekonomistów. Jak zatem redakcje, opisujące przez cały niemal okres trwania planu pięcioletniego jego degrengoladę, miały wytłumaczyć swoim czytelnikom powodzenie, jakie niewątpliwie odniósł? Okazało się, że nie wytłumaczyły. We wszystkich omawianych dziennikach fakt zakończenia pięciolatki został zgodnie przemilczany. Na łamach żadnej z gazet nie pokuszono się nawet w niewielkim stopniu o pobieżne jej podsumowanie. W świadomości Polaków Związek Radziecki nadal pozostał dzikim i prymitywnym krajem, rządzonym przez nie mniej prymitywnych komunistycznych demagogów.” – zob.: J. Grabowski, Problematyka pierwszego planu pięcioletniego ZSRR w prasie polskiej (na przykładzie wybranych tytułów w latach 1928-1933). Яцек Грабовски, Проблематика первого пятилетнего плана СССР в польской прессе (на примере выбранных изданий в 1928-1933 годах), „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica” nr 84, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2009, s. 7-40.http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/13889/fh87Jacek_Grabowski7_40.pdf – przyp. tłumacza.]

[2] – Zob.: Путин раскритиковал роль Владимира Ленина в истории России (Putin skrytykował rolę Włodzimierza Lenina w historii Rosji)http://www.aif.ru/politics/world/putin_rasskazal_o_podryvnoy_roli_lenina_v_istorii_rossii (21.01.2016). [„Podkreślono, że na posiedzeniu prezydenckiej Rady ds. Nauki i Edukacji (…) Putin odpowiedział (Michałowi Kowalczukowi), że (…) „w końcu ta myśl (Włodzimierza Lenina) doprowadziła do upadku Związku Radzieckiego, ot co. Tam było dużo takich koncepcji jak usamorządowienie i tak dalej” – oświadczył Włodzimierz Putin. Ponadto, prezydent podkreślił, że rewolucja w Rosji nie była potrzebna.”]

Źródło wersji polskiej / Источник польской версии: http://polski.blog.ru/221108275.html (07.02.2016).

Tekst oryginalny / Оригинальный текст: Леонид Решетников: „США висят на волоске”, Еженедельник „Аргументы и Факты” № 5/2016http://www.aif.ru/politics/world/leonid_reshetnikov_ssha_visyat_na_voloske (03.02.2016).

Zob. także/См. также:

Tajemnica śmierci Mikołaja II. Тайна смерти Николая II http://polski.blog.ru/158671779.html (27.07.2012).

Hitler kontra Stalin. Гитлер против Сталина http://polski.blog.ru/121411891.html (21.06.2011).

Waszyngton powstaje przeciwko Obamie. Вашингтон восстаёт против Обамы http://polski.blog.ru/216063187.html (18.02.2015).

20 stycznia 2016 r. w siedzibie Rosyjskiego Instytutu Badań Strategicznych (RISI) w Moskwie zaprezentowano nową pracę zespołu badawczego RISI pt. „ISIL jako zagrożenie bezpieczeństwa międzynarodowego” (Wyd. RISI, Moskwa 2015).  20 января 2016 г. в Российском институтe стратегических исследований (РИСИ) представили книгу „ИГИЛ как угроза международной безопасности” (Изд. РИСИ, Москва 2015), подготовленнyю коллективом сотрудников РИСИ. – Zob. /См.: http://polski.blog.ru/220982019.html (29.01.2016). Фото: spravedlivo.ru

Na prezentacji tej książki wystąpił zastępca przewodniczącego Komitetu Dumy Państwowej ds. Międzynarodowych, deputowany parlamentarnej frakcji Sprawiedliwa Rosja, Aleksander Romanowicz, który „nazwał ISIL agresywną międzynarodówką, z którą można walczyć wyłącznie dzięki zjednoczeniu wysiłków całej światowej społeczności” i „podkreślił również, że przede wszystkim kraje muzułmańskie powinny stać na czele działań przeciwko ISIL. Ich rola jest bardzo ważna dla neutralizacji ideologii terrorystycznej, która nie ma nic wspólnego z prawdziwym islamem”.  На презентации этой книги выступил заместитель председателя Комитета Государственной Думы по международным делам, депутат фракции „СР” в ГД Александр Романович, который „назвал ИГИЛ агрессивным интернационалом, бороться с которым можно исключительно на основе объединения усилий всего мирового сообщества” и „отметил также, что прежде всего сами мусульманские страны должны стоять в авангарде противодействия ИГИЛ. Их роль чрезвычайно важна в деле нейтрализации террористической идеологии, которая ничего общего не имеет с подлинным исламом”. – Zob. /См.: http://www.spravedlivo.ru/5_73805.html(21.01.2016).

Na spotkaniu, w którym uczestniczył również, między innymi, ambasador Syrii w Rosji Riad Haddad, okazało się, że „było ono nieco utajnione”, a „książki nie ma i prawdopodobnie nie będzie w otwartym dostępie – czyli w internecie”, padła za to „prośba, by wykluczyć z użycia nazwę własną przedmiotowej struktury: „Państwo Islamskie”, a stosować tylko [określenie] ISIL, „Kalifat” lub Daesh. Dlatego, że terroryści bardzo chcieliby uchodzić za, po pierwsze, islamskich, a po drugie, za państwo. Co (przecież) bardzo boli normalnych muzułmanów, którzy nie chcieli by mieć z terrorystami nic wspólnego.”  На собрании, в котором участвовал также, в частности, посол Сирии в России Риад Хаддад, оказалось, что оно „было слегка закрытым”, и „книги нет и, возможно, не будет в открытом доступе – то есть, в интернет-формате”, за то „прозвучала просьба исключить из употребления самоназвание этой структуры как «Исламское государство» – только ИГИЛ, «Халифат» или ДАИШ. Потому что террористам очень хочется стать, во-первых, исламским, а во-вторых, государством. Что очень обижает нормальных мусульман, которым не хотелось бы иметь с ними ничего общего.” – Zob. /См.: http://pavel-shipilin.livejournal.com/524117.html (21.01.2016). Tłum./Пер. – GG.

Generał-porucznik Leonid Reszetnikow urodził się 06.02.1947 r. w Poczdamie (NRD), w rodzinie wojskowego. W 1970 r. ukończył studia historyczne na Charkowskim Uniwersytecie Państwowym im. Maksyma Gorkiego. Kandydat nauk historycznych. W l. 1976-2009 służył w rosyjskim wywiadzie zagranicznym. W 2009 r. dekretem prezydenta Miedwiediewa został mianowany dyrektorem Rosyjskiego Instytutu Badań Strategicznych (RISI) w Moskwie. Wchodzi w skład Rady Naukowej przy Radzie Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Odznaczony orderami Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego za Granicą i Serbskiego Kościoła Prawosławnego.  Генерал-лейтенант Леонид Решетников родился 06.02.1947 г. в Потсдаме (ГДР) в семье военнослужащего. В 1970 г. закончил исторический факультет Харьковского государственного университетa имени А. М. Горького. Кандидат исторических наук. В 1976-2009 гг. служил во внешней разведке. В 2009 г. указом Президента РФ назначен директором Российского института стратегических исследований (РИСИ) в Москвe. Входит в состав Научного совета при Совете Безопасности Российской Федерации. Награждён орденами Русской Православной Церкви, Русской Православной Церкви за рубежом и Сербской Православной Церкви. Фото: vk.me