Kornel Morawiecki – przyczynek do sakralizacji mitu „polskiej transformacji”

Śmierć człowieka, to zawsze specjalny moment, kiedy nie tylko czas jakby na chwilę się zatrzymuje, ale zarazem swego rodzaju tabu, które zawiesza pewne oceny zmarłych osób i powoduje, że nawet te, które za życia zmarłej osoby były ocenami surowymi staramy się złagodzić.

Śmierć Kornela Morawieckiego, a także ogłoszony program ceremonii pogrzebowej oraz na naszych oczach tworzony wizerunek „człowieka legendy” mimowolnie spowodował jednak u mnie wspomnienie spotkania, w jakim brałem udział w grudniu 2016 roku, na którym obecny był także Kornel Morawiecki, jeden z gospodarzy spotkania.

Pisaliśmy o tym w swoim czasie na naszym portalu: https://wiernipolsce1.wordpress.com/2016/12/30/ukarac-winnych-nikczemnej-zbrodni-2-maja-2014-r-w-odessie/ 

Jednak nie główny, dramatyczny powód wspomnianego spotkania w Warszawie chciałbym tu przywołać, ale pewien fragment wypowiedzi wówczas Kornela Morawieckiego. Dołączając się do współczucia pod adresem rodzin ofiar pomordowanych w Domu Związkowym przez szowinistycznych neobanderowców ukraińskich, Kornel Morawiecki powiedział, że on dobrze rozumie dramat rodzin, gdyż w jego historii rodzinnej są nie mniej straszne wspomnienia z rzezi jaką zgotowali w czasie II WŚ szowinistyczni nacjonaliści ukraińscy zamieszkałym Drohobycz Żydom, i że jego babce udało się wówczas cudem uniknąć śmierci z rąk siepaczy OUN-UPA ?!

Syn zmarłego Kornela Morawieckiego, obecny premier polskiego rządu Mateusz Morawiecki, który nie ukrywa, że jego dzieci chodzą do żydowskiej szkoły, jak pamiętamy jest rzekomo autorem tzw. ” planu odpowiedzialnego i zrównoważonego rozwoju” z roku 2016. Konsekwencją  tego planu są dalsze działania w sferze gospodarczej i społecznej włącznie z wszystkimi sztandarowymi pomysłami z zakresu długookresowej strategii gospodarczej Polski oraz jej krótkookresowymi rozwiązaniami z zakresu polityki gospodarczej i socjalnej rządzącej partii PiS.

Tak zwany plan Mateusza Morawieckiego u jego podstaw, a także w fazie wdrażania, miał m.in. oparcie w niewzruszonej legendzie swego ojca Kornela Morawieckiego, antykomunistycznego radykalnego opozycjonisty, przywódcy Solidarności Walczącej, a w czasach nam współczesnych – seniora polskiego parlamentaryzmu i rzekomego autorytetu nie tylko politycznego, ale także moralnego.

Śmierć Kornela Morawieckiego oraz zapowiadany patos obchodów i ton już kolportowanych wspomnień i hagiograficznych wypowiedzi skłania jednak do głębszej refleksji nad rolą polityczną zarówno Morawieckiego seniora, jak i juniora.

Obiecuję poświęcić temu dłuższe opracowanie w najbliższej przyszłości. Jednak już teraz dokonując pewnej kwerendy źródłowej dotarłem do ciekawej relacji ze spotkania niemal sprzed roku, w którym udział brał także, jako patron i uczestnik, Kornel Morawiecki. Jest to materiał o tyle ciekawy, że pokazuje z jaką zdumiewającą i nieoczekiwaną starannością następuje swego rodzaju „sakralizacja planu Morawieckiego”. Każe to spojrzeć na osobę zarówno zmarłego Kornela Morawieckiego, jak i jego syna, ze szczególną uwagą.

PZ

P.S.  Pragnę zwrócić uwagę naszym Czytelnikom na zadziwiającą woltę intelektualną i tematyczną, jaka następuje ok. 21 minuty poniższego wykładu.